Ποιημα Κωστας τριγγης αγιος επικτητος ....κερυνειας

Ποιημα
Κωστας τριγγης
αγιος επικτητος ....κερυνειας

Με στες ποταμοδκιαβασες
στα βαθη τζιαι στες ξέρες
οπου συναουντ 'οι πνοες
ανάσες μα τζι 'αναπνοές
οι νυκτες μα τζιη μέρες

τζιη που τζιυλουσιν τα νερά
τρεχαμενα τζιαι πασιν
τζιαι δεν ηβρισκουν νεπαμον
παριορκαν μητε παμον
τα ζωντανά σου πνασιν

τα νεφικα τ' αερικά
απλωθούν τζ 'οι οσσιες μας
των πεύκων τα μουρμουρητά
της μάνας τ 'αναφυλητα
τζι 'μαραζοψυσιες μας

τζιη που κουλιαζουν οι πηγές
λιμνες τζι' ποταμοί μας
τα δάκρυα τα κλάματα
οι προσευκες τα τάματα
οι πίκρες τζι' καμοι μας

ποτζιη που σσιεται τρέμει γη
τζιαι στου γιαλου το πειν του
με στης καρκιας τα βάθη της
τζιαι της ψυσιης τα πάθη της
τζιαι τ ουρανού το δειν του

τζιη που ο χρόνος κρυβκεται
τζι' οι σταλαμες στα αψη
δκιω σε ψυσιη μου γι' άναμμαν
καρκια μου σεν προσαναμμαν
ο ηλιος μου γι, αναψη

τζιη που τζιημουνται τα κορμιά
νερό γινουνται χώμα
μεσα στη γη τζιαι πναζουσιν
αιωνια τζι'ησυχαζουσιν
σκόνη να γίνουν λιώμα

τα καχρη περκι σβησουσιν
στερεψουν τα φαρματζια
σαρατζια που μας καυκουσιν
μιαλες φωδκιες αναβκουσιν
τζιαι τρέχουν σγιαν τ αυλατζια