Νέοι και Γονείς σήμερα - Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος

Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος, αναφέρει ότι ο πιο πολύτιμος θησαυρός που μπορούν να λάβουν από τους γονείς τα παιδιά σήμερα, είναι η αγάπη του Θεού Πατέρα μέσα στις καρδιές τους.

O Πανιερώτατος Μητροπολίτης Λεμεσού κ.κ. Αθανάσιος γεννήθηκε στη Λεμεσό στις 8.2.1959. Το 1973 εισήχθη στην Iερά Μητρόπολη Πάφου το δε 1976 μετά την αποφοίτηση του από το Α’ Γυμνάσιο Πάφου χειροτονήθηκε Διάκονος από τον τότε Μητροπολίτη Πάφου και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομο Α'. Ακολούθως σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το 1980, μετά το πέρας των σπουδών του, εισήλθε στο Άγιο Όρος και κατετάγη στις τάξεις των εκεί ασκουμένων και συγκεκριμένα στην Νέα Σκήτη.
Το 1982 έλαβε το Μέγα σχήμα του Μοναχού και τον ίδιο χρόνο χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και το 1983 χειροθετήθηκε σε Πνευματικό.
Το 1987 εγκαταστάθηκε στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου της οποίας εξελέγη προϊστάμενος και ακολούθως αντιπρόσωπος στην Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους . Για την περίοδο 1991-92 εξελέγη Πρωτεπιστάτης του Αγίου Όρους.
Το 1992 μετά από πρόσκληση του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου και με την ευλογία της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου επέστρεψε στην Κύπρο και δημιούργησε προσωρινά Αδελφότητα στη Μονή των Ιερέων στην Πάφο. Την 4η Νοεμβρίου 1993 εξελέγη Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Μαχαιρά.
Την 11η Φεβρουαρίου 1999 εξελέγη ψήφω κλήρου και λαού Μητροπολίτης Λεμεσού, χειροτονήθηκε σε Επίσκοπο την 14η Φεβρουαρίου 1999 και ενθρονίστηκε την ίδια μέρα.
Ονομαστική εορτή: 18 Ιανουαρίου.

#πνευματικεσ #ομιλιεσ #αθανασιοσ #λεμεσου #λεμεσουαθανασιοσ #ομιλια #πνευματικεσομιλιεσ

[bantom]

Ένα βράδυ πού τό κρύο έξω έτσουζε, είχα πιάσει θέση από νωρίς δίπλα στό τζάκι μας, μαζί μέ τήν αδελφή μου. Η συχωρεμένη η μάνα μας, τηγάνιζε λίγες πατάτες κι ο παππούς ξεκίναγε τήν ιεροτελεστία τού ψησίματος ενός μεζέ λουκάνικου. Τότε ήταν πού σκαρφίστηκα νά τόν κεντρίσω, γιά ν' ακούσω καμμιά απ' αυτές τίς θύμησες πού τού 'φερναν δάκρυα, όταν μίλαγε γιά τό Τεπελένι & τό Πόγραδετς. Άλλες φορές πάλι, ξεκίναγε μέ τό "μιά φορά κι έναν καιρό...". Εκείνο τό βράδυ, μέ κοίταξε μέ τά σοφά, πονεμένα & βαθιά μάτια του κι άρχισε: Η καρδιά, πάει κόντρα στό νού καί γι' αυτό θέλει κότσια. Αντί νά κλαίς πού δέν βγήκες γιά παιχνίδι, κάνε μιά προσευχή νά βγεί ένας συνάνθρωπος από νοσοκομείο. Όταν λές τήν ευχή, ΟΛΑ αγιάζονται. Κι η μαμά κι οί δάσκαλοι καί τό φαΐ, ΟΛΑ. Άν δέν ακούει η μαμά κι ο μπαμπάς όσα λές, πέστα στήν Παναγία, τή μεγάλη μαμά. Στό Θεό, νά θυμάσαι, αρέσει η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ περισσότερο, παρά η περηφάνεια γι' αυτό πού κατορθώνεις. Ο Χριστός μας, νά 'ναι ΠΑΝΤΑ τό λιμάνι σου στίς θάλασσες τής ζωής. Ο Θεός, μπορεί νά στέλνει δοκιμασίες, αλλά ΠΟΤΕ δέν μάς αφήνει απ' τό χέρι Του. Άμα σπέρνεις ευγένεια, θερίζεις φιλίες κι άμα φυτεύεις καλοσύνη μαζεύεις ΑΓΑΠΗ. Όταν έχεις δυσκολίες, μήν αναρωτιέσαι πού είναι ο Θεός. Νά θυμάσαι ότι ο καθηγητής είναι πάντα σιωπηλός κατά τή διάρκεια τού διαγωνίσματος. Νά 'χεις φιλότιμο, ΟΧΙ κακομοιριά. Νά συγκρατείς τά λόγια σου. Κι όταν σέ απογοητεύουν οί άνθρωποι, νά σέ γοητεύει ο Χριστός μας. Καί συνεπαρμένος όπως ήταν, συνέχισε: Λέω σέ όλους συμβουλές, γιά νά προφυλαχθείτε· κι όταν έλθουν τά δεινά, εσείς νά μή χαθείτε. Δίνω τήν ευλογία μου απ' τής καρδιάς τά βάθη καί είς τήν ώρα τών δεινών, ο κόσμος νά ΜΗΝ πάθει. Τότε ήταν πού φώναξε η μάνα μας: "ελάτε νά φάτε, αφήστε τόν παππού, τόν κουράσατε". Σηκώθηκα & σκέφτηκα: ΟΛΑ τά 'χαμε τότε, Internet μόνο ΔΕΝ είχαμε...