ΑΦΙΕΡΩΜΑ (2005) ΣΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Στον γιατρό Ιπποκράτη Παπαγεωργίου (1917 - 22/9/2014) είναι αφιερωμένη η ταινία αυτή. Στην ταινία μιλούν για το γιατρό φίλοι και συμπολίτες του Βελβεντού.
Μανώλης Βαλωμάς, Μάρκος Σιώμος, Μάρκος Νοικοκυρούλης, Δημήτρης Δουλδούρας, Στέργιος Στεφανόπουλος, Στέργιος Νατσιούλας, Δημητράκης Κάντζιος, Αφροδίτη Τζήκα και Ζήνος Καμκούτης. Μερικοί από τους συμμετέχοντες δεν υπάρχουν πια στη ζωή.Γυρίστηκε το 2005 με πρωτοβουλία του Δήμου Βελβεντού, της Μονάδας Κοινωνικής Μέριμνας και του ΚΑΠΗ με σκοπό να παρουσιαστεί σε μια τιμητική εκδήλωση του Δήμου Βελβεντού για τον γιατρό Ιπποκράτη. Όμως παρά την προετοιμασία η εκδήλωση δεν έγινε ποτέ γιατί προσέκρουσε στην υπερβολική σεμνότητα του γιατρού. Στα γυρίσματα πρωτοστάτησαν ο Αργύρης Τέτος, Κοινωνικός Λειτουργός της Μονάδας Κοιν. Μέριμνας Βελβεντού και η Φιλιώ Νατσιούλα, Κοινωνική Λειτουργός του ΚΑΠΗ Βελβεντού.

[manster]

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΚΟΙΜΗΣΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ ΣΤΙΣ 23/9/2014 ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΤΟΥ.
 
Αγαπημένε μας γιατρέ  Ιπποκράτη,  
Την πρώτη φθινοπωρινή μέρα του 2014 ήταν γραφτό να σε αποχαιρετίσουμε, ανέτοιμοι όλοι μας για τη στιγμή αυτή. Διότι παρά τα 97 σου χρόνια κανένας δεν σε είδε ούτε στιγμή αδιάθετο. Ούτε στο κρεβάτι του πόνου ή και των γηρατειών όπως θα ήταν φυσιολογικό να  δούμε κάθε άλλον άνθρωπο στο κατώφλι ενός γεμάτου αιώνα ζωής.  Μόλις προχτές ανταμώσαμε στο Πνευματικό Κέντρο σε μιαν εκδήλωση. 
Πως αλήθεια μπορούσαμε να ετοιμαστούμε για τη στιγμή αυτή; 
Ειλικρινά από χτες που ακούσαμε το θλιβερό μαντάτο προσπαθούμε να απαντήσουμε σε δυο υπαρξιακά ερωτήματα. 
Τι να είναι άραγε ο άνθρωπος και τι η μνήμη του; Πως καταγράφεται η πορεία του στη συλλογική συνείδηση;  Και, βέβαια, η δική σου πορεία και η στάση ζωής μπορεί να δώσει ασφαλείς απαντήσεις. 
Το βιογραφικό σου πλούσιο σε προσφορά και αγάπη στον συνάνθρωπο, στον ασθενή, στην επιστήμη… Αεί διδάσκων και αεί διδασκόμενος. Επιγραμματικός και τεκμηριωμένος. Χαρισματικός και ευαίσθητος.  
Η προσωπική σου μάχη για την υγεία αξεπέραστη στις κοινωνίες ολόκληρης της περιοχής για περισσότερο από 70 χρόνια. Η πρωτοβουλία σου να στηθεί αγροτικό ιατρείο στο Βελβεντό το 1971 ήταν ένα ευεργέτημα στον τόπο μας. 
Η ανταπόκρισή σου σε κάθε τι  επείγον υπήρξε αξιοζήλευτη, ακόμη και με τις δυσκολότατες συνθήκες των παλιότερων χρόνων.   
Η  σχέση σου με τους συμπολίτες, με τους συγχωριανούς, με τους  ασθενείς σου ήταν σχέση ανακούφισης και γιατρειάς και στο βάθος απόλυτης εμπιστοσύνης και αλληλοεκτίμησης. Πέρασες από τα σπίτια όλων μας και δεν υπάρχει βελβεντινόπουλο και παιδί της περιοχής που να μην δέχτηκε την θεραπευτική αγωγή σου.  
Ήσουν επιεικής με τους άλλους και αυστηρός με τον εαυτό σου. 
Η ζωή σου άφηνε παντού  το αποτύπωμα της  ολιγάρκειας. 
Το ήθος σου είχε το μέτρο της σεμνότητας και  της ταπεινοφροσύνης.
  Έχεις το σπάνιο πλεονέκτημα, αγαπημένε μας γιατρέ, να έχεις μπει οριστικά και αμετάκλητα στο μυαλό και την ψυχή πολλών ανθρώπων. Δεν θα μπορεί να διδαχθεί η έννοια της δημόσιας προσφοράς στο πολυτιμότερο αγαθό της ζωής, την υγεία, χωρίς αναφορά στη δική σου συμβολή. 
Σήμερα,  είναι απλά η ώρα ενός αποχαιρετισμού. 
Το σημείωμα που άφηνες  στη βαρειά ξύλινη πόρτα του ιατρείου σου άλλαξε. Αντί για το γνωστό «Επιστρέφω αμέσως», γράφει από σήμερα  «Αναχωρώ» και ήδη ταξιδεύεις για την «ποθεινήν πατρίδα»  για να συναντήσεις τους γονείς σου, τ’  αδέρφια σου,  τους φίλους, τα μπρατίμια σου,  συμφοιτητές και καθηγητάδες σου, πολλούς από τους ασθενείς σου, αλλά και τον πατέρα της ιατρικής τον Ιπποκράτη,  τον συνονόματό σου και περήφανο για σένα μαθητή του.  
Από σήμερα η φυσική σου σιωπή θα υπογραμμίζει στη σκέψη μας αλλά και στη τοπική ιστορία  την αξία του έργου και της προσωπικότητάς σου. Αν η απώλεια είναι συνάρτηση της προσφοράς, τότε το κενό που αφήνεις δύσκολα θα αναπληρωθεί.  
Αγαπημένε μας γιατρέ υποκλινόμαστε. Υπήρξαμε  τυχεροί που ζήσαμε μαζί σου  στο ίδιο χώρο και χρόνο. 
Σε ευχαριστούμε για αυτό….  
Και μας συγχωρείς, γιατί ακόμη και τώρα μας διαφεύγει όλο το μέγεθος σου. 
Αιωνία σου η μνήμη… 
ΜΑΝΩΛΗΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥ 

[manster]

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ:
Ο Ιπποκράτης Παπαγεωργίου, που ήταν το πέμπτο τέκνο του γιατρού Θωμά Παπαγεωργίου και της Αναστασίας, το γένος Αντωνιάδη, τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στο Βελβεντό. Εισήλθε με εξετάσεις  στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στρατεύθηκε και συμμετείχε σε όλες τις πολεμικές επιχειρήσεις. Υπηρέτησε μεταξύ άλλων και στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο στα Καμένα Βούρλα ως βοηθός γιατρού. Το Φεβρουάριο του 1946 επανήλθε στην Αθήνα όπου έλαβε το πτυχίο της Ιατρικής. Παρέμεινε εκεί και παρακολούθησε την ειδικότητα του παιδιάτρου καθώς και άλλες κλινικές ειδικότητες στο Νοσοκομείο «Αγλαΐα Κυριακού» μέχρι την επιστράτευσή του στις 2 Ιουλίου 1948. 

Υπηρέτησε στο στράτευμα άλλα δυο χρόνια με το βαθμό του Ανθυπιάτρου, παίρνοντας μέρος σε επικίνδυνες αποστολές και επιχειρήσεις. Για τις πολύτιμες υπηρεσίες του αυτές η πατρίδα τον προήγαγε στον μεγαλύτερο βαθμό που μπορεί να πάρει έφεδρος αξιωματικός, του Επιάτρου, Ταγματάρχη Υγειονομικού. Τα πάμπολλα μετάλλια και οι διακρίσεις που έλαβε για τη συμμετοχή του στο στράτευμα υπογραμμίζουν την ανδραγαθία και το υψηλό του φρόνημα. Το 1999 του απονεμήθηκε από το Γενικό Επιτελείο Στρατού δίπλωμα και μετάλλιο για τις υπηρεσίες του την περίοδο 1940-1941. 

Από τον Ιούλιο του 1950 εγκαταστάθηκε στο Βελβεντό και από το 1957 ως το 1982 υπηρέτησε στο Αγροτικό Ιατρείο Βελβεντού, προσφέροντας ακούραστα και παντοτε με θαυμαστή αμεσότητα, μέγιστες υπηρεσίες στο κοινωνικό σύνολο, στους συνανθρώπους του όχι μόνο του Βελβεντού αλλά και  όλης της γύρω δυσπρόσιτης περιοχής, από το ορεινό Καταφύγι και το Πολύφυτο μέχρι και τα χωριά του Τσιαρτσιαμπά. 

Μετεκπαιδεύτηκε πάμπολλες φορές στη ιατρική επιστήμη προσθέτοντας πολύτιμες γνώσεις για την καθημερινή άσκηση του λειτουργήματός του. Η εμπεριστατωμένη κατάρτισή του αλλά και η τεράστια πείρα του ήταν τα όπλα του για να σώσει άπειρες φορές ανθρώπινες ζωές, την ύστατη στιγμή. 
Από το 1972 κατέχει τον τίτλο της ειδικότητας της Γενικής Ιατρικής. Ήταν από τους εμψυχωτές για τη ιδέα της εθελοντικής αιμοδοσίας στο Βελβεντό, για την οποία τιμήθηκε από την πολιτεία. 

Παντρεύτηκε τον Δεκέμβρη του 1971 με την Ιωάννα Λουκοπούλου από το Βέλο Κορινθίας καιαπέκτησε δυο παιδιά, τον Θωμά και τον Γιώργο.