filmov
tv
Urban Pulse & Κοινοί Θνητοί | Παγωμένο Μαξιλάρι

Показать описание
ΚΟΙΝΟΙ ΘΝΗΤΟΙ ''Με όπλο την αλήθεια και την πένα''
ΤΕΤΑΡΤΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2024 @ΤΕΧΝΟΠΟΛΗ
Παραγγελίες Merch (T-Shirts,CDs,Vinyls...)
Bonus Track από τον δίσκο των Urban Pulse με συμμετοχή μας
Στίχοι - Ερμηνεία: Έψιλον Ρο, Χακ, Βασίλης Φωτιάς
Παραγωγή: Sumo Beats
Μίξη-Mastering: Αντώνης Μεϊμάρης
Artwork: Φρανκ
Στίχοι:
Και πάμε πάλι απτην αρχή κάθε στροφή καταστροφή το σώμα τρέμει και η γλώσσα παραληρεί
Κάθε καλημέρα και πληγή
Τίποτα δεν άλλαξε μόνο η ημερομηνία και ο τόπος για την σφαγή
Τίποτα δεν άλλαξε μπασταρδια
Ακόμα το παλεύω να αποφύγω τα χάπια και παραμονεύει πόλεμος το αίμα να χαράξει ποτάμια
Για τα κέρδη τους να πεθάνουμε όσο μετραν χίλιαρίκα στην τσέπη τους που γέμισε χωρίς να χουν ιδρώσει
Συγνώμη μάνα δεν πεθαίνω για χατήρι τους
Δεν έχω πατρίδα δεν έχω Θεό
Ακόμα ονειρευομαι έναν κόκκινο ουρανό
Η απογοήτευση μας έφαγε τα σωθικά
Μα δεν θα γίνουμε και εύκολο θύμα στον καιρό
Όσα μας κλέψανε μετράω στα σκοτεινά
Και θα τα πλέξω θηλιά κρεμασμενους να τους δω
Ματιά στην τσίτα
Η ευτυχία στο μαξιλάρι ξαποστενει
Urban pulse και ΚΘ γαμημενοι
Δίπλα στο κομοδίνο η φαλτσετα περιμένει
Ψάχνει να βρει λαρύγγι γυαλισμενη και ακονισμενη
Αυτές οι μέρες μας, οι μαύρες μέρες μας
Οι ψυχικές διακυμάνσεις και οι άδειες τσέπες μας
μας ατσαλώνουν βαθιά μέχρι να οπλίσουμε τις σφαίρες μας
και να σαλπάρουμε ενάντια στους αιθέρες μας
Δεν είναι οι στίχοι κύμα που θα σπάσουν το κρίμα
μα οι καρδιές που τους γράφουν έχουν φωτιάς τμήμα
για κάθε πρώτο θύμα στέλνω οργής σήμα
για κάθε φόβο ή στίγμα για κάθε μαύρο λίμα
Οι φωτοδιάβολοι ονειρεύονται κολάσεις για ευγενείς
είμαστε οι ανώμαλοι που σκύβεις να μην δείς
καμμένοι στις σκηνές μετανάστες εργάτες γης
χρήστες πεθαμένοι που δεν βρήκε κανείς
Σακατεμένοι νευρικά μες στην κόλαση της σιωπής
και δικασμένοι που ρίξανε αγάλματα της ντροπής
αυτός ο δρόμος, ο δικός σου πλέον δρόμος ζωής
πόσο θα ήθελα μαζί μου πάλι να τον διαβείς
Είμαστε μαύροι αστέρες με κόκκινες σημαίες
ένα φάντασμα πάνω απ τις πολιτείας τις κεραίες
μας κοιτάνε στραβά οι απέναντι παρέες
στην παγκόσμια πλατεία που δεν νιώθει από καριέρες
Τα μεροκάματά μας θα τα πιούμε σε μια νύχτα
και θα ουρλιάξουμε για ν' ακουστούμε ως το φεγγάρι
και όταν ο χάρος πάλι μας ζητήσει ρήτρα
θα ξυπνήσουμε σε υγρό και παγωμένο μαξιλάρι
Τίποτα δεν άλλαξε, στη θέση του ο χαλίφης
Και τα συμφέροντά του προστατεύει ο σερίφης
Κι όσο τους γλύφεις τόσο κι εγώ θα φτύνω ρίμες
Να χουν οι προλετάριοι στα κάγκελα για λίμες.
Σωπάστε, όσοι αρχίσατε τις γκρίνιες
Φοβάστε μην σας σπάσω τις βιτρίνες,
Και τ' ακριβά όνειρα σας που προβάλλονται σ' εκείνες,
Τα κάνω εφιάλτες στις προσωπικές σας κλίνες.
Αυτές οι στάλες που σου ρίχνει ο ουρανός
Και νευριάζεις που σε κάνουνε μουσκίδι
Δεν είναι στάλες της βροχής ούτε νερό
Είναι σημάδια απ’ τον καιρό που σε ξεπλένουνε σκουπίδι.
Είναι εκείνοι που σε φτύνουν οι προγόνοι
Για τη θυσία που τους έφτασε στον Άδη
Κι είναι κι άλλοι του μεθαύριο οι απογόνοι
Που μονάχος καταδίκασες να ζήσουν στο σκοτάδι.
Σε τούτο το σκοτάδι θα γίνω παρανάλωμα
Σαν κόκκινο υφάδι για το μπάλωμα
Στο πέπλο που σκεπάζει ολόκληρη την πόλη
Να φανεί πως δε μας πήραν τη φωνή.
ΤΕΤΑΡΤΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2024 @ΤΕΧΝΟΠΟΛΗ
Παραγγελίες Merch (T-Shirts,CDs,Vinyls...)
Bonus Track από τον δίσκο των Urban Pulse με συμμετοχή μας
Στίχοι - Ερμηνεία: Έψιλον Ρο, Χακ, Βασίλης Φωτιάς
Παραγωγή: Sumo Beats
Μίξη-Mastering: Αντώνης Μεϊμάρης
Artwork: Φρανκ
Στίχοι:
Και πάμε πάλι απτην αρχή κάθε στροφή καταστροφή το σώμα τρέμει και η γλώσσα παραληρεί
Κάθε καλημέρα και πληγή
Τίποτα δεν άλλαξε μόνο η ημερομηνία και ο τόπος για την σφαγή
Τίποτα δεν άλλαξε μπασταρδια
Ακόμα το παλεύω να αποφύγω τα χάπια και παραμονεύει πόλεμος το αίμα να χαράξει ποτάμια
Για τα κέρδη τους να πεθάνουμε όσο μετραν χίλιαρίκα στην τσέπη τους που γέμισε χωρίς να χουν ιδρώσει
Συγνώμη μάνα δεν πεθαίνω για χατήρι τους
Δεν έχω πατρίδα δεν έχω Θεό
Ακόμα ονειρευομαι έναν κόκκινο ουρανό
Η απογοήτευση μας έφαγε τα σωθικά
Μα δεν θα γίνουμε και εύκολο θύμα στον καιρό
Όσα μας κλέψανε μετράω στα σκοτεινά
Και θα τα πλέξω θηλιά κρεμασμενους να τους δω
Ματιά στην τσίτα
Η ευτυχία στο μαξιλάρι ξαποστενει
Urban pulse και ΚΘ γαμημενοι
Δίπλα στο κομοδίνο η φαλτσετα περιμένει
Ψάχνει να βρει λαρύγγι γυαλισμενη και ακονισμενη
Αυτές οι μέρες μας, οι μαύρες μέρες μας
Οι ψυχικές διακυμάνσεις και οι άδειες τσέπες μας
μας ατσαλώνουν βαθιά μέχρι να οπλίσουμε τις σφαίρες μας
και να σαλπάρουμε ενάντια στους αιθέρες μας
Δεν είναι οι στίχοι κύμα που θα σπάσουν το κρίμα
μα οι καρδιές που τους γράφουν έχουν φωτιάς τμήμα
για κάθε πρώτο θύμα στέλνω οργής σήμα
για κάθε φόβο ή στίγμα για κάθε μαύρο λίμα
Οι φωτοδιάβολοι ονειρεύονται κολάσεις για ευγενείς
είμαστε οι ανώμαλοι που σκύβεις να μην δείς
καμμένοι στις σκηνές μετανάστες εργάτες γης
χρήστες πεθαμένοι που δεν βρήκε κανείς
Σακατεμένοι νευρικά μες στην κόλαση της σιωπής
και δικασμένοι που ρίξανε αγάλματα της ντροπής
αυτός ο δρόμος, ο δικός σου πλέον δρόμος ζωής
πόσο θα ήθελα μαζί μου πάλι να τον διαβείς
Είμαστε μαύροι αστέρες με κόκκινες σημαίες
ένα φάντασμα πάνω απ τις πολιτείας τις κεραίες
μας κοιτάνε στραβά οι απέναντι παρέες
στην παγκόσμια πλατεία που δεν νιώθει από καριέρες
Τα μεροκάματά μας θα τα πιούμε σε μια νύχτα
και θα ουρλιάξουμε για ν' ακουστούμε ως το φεγγάρι
και όταν ο χάρος πάλι μας ζητήσει ρήτρα
θα ξυπνήσουμε σε υγρό και παγωμένο μαξιλάρι
Τίποτα δεν άλλαξε, στη θέση του ο χαλίφης
Και τα συμφέροντά του προστατεύει ο σερίφης
Κι όσο τους γλύφεις τόσο κι εγώ θα φτύνω ρίμες
Να χουν οι προλετάριοι στα κάγκελα για λίμες.
Σωπάστε, όσοι αρχίσατε τις γκρίνιες
Φοβάστε μην σας σπάσω τις βιτρίνες,
Και τ' ακριβά όνειρα σας που προβάλλονται σ' εκείνες,
Τα κάνω εφιάλτες στις προσωπικές σας κλίνες.
Αυτές οι στάλες που σου ρίχνει ο ουρανός
Και νευριάζεις που σε κάνουνε μουσκίδι
Δεν είναι στάλες της βροχής ούτε νερό
Είναι σημάδια απ’ τον καιρό που σε ξεπλένουνε σκουπίδι.
Είναι εκείνοι που σε φτύνουν οι προγόνοι
Για τη θυσία που τους έφτασε στον Άδη
Κι είναι κι άλλοι του μεθαύριο οι απογόνοι
Που μονάχος καταδίκασες να ζήσουν στο σκοτάδι.
Σε τούτο το σκοτάδι θα γίνω παρανάλωμα
Σαν κόκκινο υφάδι για το μπάλωμα
Στο πέπλο που σκεπάζει ολόκληρη την πόλη
Να φανεί πως δε μας πήραν τη φωνή.
Комментарии