Αποφυλάκιση Α - Orfeys

Αποφυλάκιση (μέρος Ά) Κ. Θωμ. Λένης 24/11/2024
-----------------------------------------------------------------------------------------

Αίφνης,αιφνίδια,ξαφνικά, άκουσα τα κλειδιά τους.
Των δήμιων η αφεντιά τους, έξω απ'το κελί μου.
"Τί θέλουν τα παλιόσκυλα, πρωί και με ξυπνάνε;
Δεν έμεινε να φάνε, μή σώμα μή ψυχή μου."

Γέλια φρικτά,ειρωνικά,άκουσα να τραντάζουν
τους τοίχους,που να στάζουν, μούχλα ποτέ δεν παύαν.
Σαν τη γλοιώδη φάτσα τους, και σαν τη μυρωδιά τους.
Κι έφεγγε η φωτιά τους, καθώς τσιγάρο ανάβαν.

Τους άκουσα-περίτεχνα τα φτυάρια ν'ακονίζουν,
τις πρόκες να γυαλίζουν, και τα σφυριά ν'ανδρώνουν-
στου ύπνου μου όντας την αχλή,και μες στην ανημπόρια.
Βλαστήμααν:"Ταλαιπώρια, να σκάβουν και να ιδρώνουν!".

Κι είχανε για παρηγοριά, γαλόνια που τους τάζουν,
τιμές που τους σκεπάζουν, και δάφνες που τους στρώνουν.
"Αστέρια για τον ώμο τους! Για τον γιακά,σαρδέλες!"
Άκουσα τους λακέδες, γι'αυτά να καμαρώνουν.

Σιχαμερό,ακολουθεί, των κορακιών τσιμπούσι
Των γείτονων λεφούσι,θα τους επευφημάει.
Κι η πιο μεγάλη σιχασιά; Είν'η δουλειά δουλεία
-πια-κι η Ντροπή εργασία! Και η Ζωή κυλάει...