Πεζοπορία στα Τριπόταμα (Αρχαία Ψωφίδα) , δίπλα στο γαλάζιο μονοπάτι, τον Ερύμανθο ποταμό

Πεζοπορία στα Τριπόταμα (Αρχαία Ψωφίδα) , δίπλα στο γαλάζιο μονοπάτι, τον Ερύμανθο ποταμό (ποτάμι Αστρά / Νουσά) μέχρι τις πηγές Κατριβά και Βασιλικής... Αν και τα πλατάνια έχουν χάσει τα φύλλα τους αυτήν την εποχή, το φυσικό περιβάλλον είναι μοναδικό.
Και λίγη μυθολογία - ιστορία για την Αρχαία Ψωφίδα δίπλα στην οποία περπατάμε...
Σύμφωνα με τη μυθολογία στην περιοχή της Ψωφίδας ο Ηρακλής σκότωσε τον Ερυμάνθιο Κάπρο και ερχόμενος για τον άθλο του έφερε μαζί του την Ψωφίδα, κόρη του βασιλιά Έρυκα της Σικελίας. Παιδιά του Ηρακλή και της Ψωφίδας ήταν οι Πρόμαχος και Εχέφρονας, που όταν μεγάλωσαν, έγιναν βασιλιάδες της Ψωφίδας.
Το όνομα της πόλης (όχι πολύ εύηχο για εμάς σήμερα) προέρχεται είτε από τον Ψώφιν, απόγονο του Ερυμάνθου, είτε από την Ψωφίδα, κόρη του Έρυκα που παντρεύτηκε ο Ηρακλής.
Από την Ψωφίδα κατάγονταν οι Ζάκυνθος, οικιστής της Ζακύνθου, και Δάρδανος, οικιστής της Δάρδανου στη Μικρά Ασία (Βλέπε σήμερα στενά Δαρδανελλίων!).
Η Ψωφίδα καταλήφθηκε από τον Φίλιππο Ε΄ το 217 π.Χ. και έχασε την ανεξαρτησία της. Αργότερα καταλήφθηκε από τους Ρωμαίους και της παρασχέθηκε ημιαυτονομία και το δικαίωμα κοπής νομισμάτων. Καταστράφηκε από τον Αλάριχο (Γότθοι)το 398 μ.Χ. και εγκαταλείφθηκε.
Η συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες και τα αφιερωμένα αγάλματα στο ναό του Διός της Αρχαίας Ολυμπίας, που περιγράφει ο Παυσανίας, αποδεικνύουν επίσης το επίπεδο ακμής της πόλης. Ερείπια δημόσιων κτιρίων και ναών υπάρχουν σ’ όλη της την έκταση . Ο ναός της Ερυκίνης Αφροδίτης βρισκόταν στο κέντρο της , κοντά στο βουλευτήριο. Από το ναό μέχρι το δυτικό παραπόταμο του Ερυμάνθου και στο εσωτερικό του τείχους, διακρίνονται τα θεμέλια 10 περίπου ισοδομικά κτισμένων μεγαλόπρεπων κτιρίων. Εκεί, τραβούν την προσοχή μας πελεκημένες με τέχνη πέτρες, πλάκες, κίονες και άλλα λείψανα. Πολλά απ’ αυτά χρησιμοποιήθηκαν, δυστυχώς, τον τελευταίο αιώνα για τη κατασκευή γέφυρας και άλλων κτιρίων.
Εδώ έζησε ο πιο ευτυχισμένος από όλους τους ανθρώπους του τότε γνωστού κόσμου:
Χαρακτηριστικός είναι ο χρησμός του Μαντείου των Δελφών προς το βασιλιά Κροίσο της Λυδίας, ότι: “Ευτυχέστερος όλων ο εκ της Ψωφίδος, Αγλαός”.
Όταν ο Κροίσος , ο πιο πλούσιος άνθρωπος εκείνου του καιρού ρωτούσε το Σόλωνα τον Αθηναίο που είχε καταφύγει στην αυλή ποιον θεωρούσε τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στον κόσμο, αυτός του δίνει την ίδια απάντηση:τον ταπεινό γεωργό Αγλαό από την Ψωφίδα... Μετά από άλλα δυο παρόμοια παραδείγματα, ο Κροίσος αγανακτισμένος του λέει, `Μα καλά , εμένα , με τόσα πλούτη δε με θεωρείς τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στον κόσμο; `. Για να πάρει την περίφημη απάντηση.. `Μηδένα προ του τέλους μακάριζε`, μην μακαρίζεις κανέναν πριν δεις το τέλος του...
Αιχμάλωτος πια του βασιλιά Κύρου μετά το μεταξύ τους πόλεμο, λίγο πριν καεί στην πυρά, ο Κροίσος βάζει τις φωνές : `Σόλων, Σόλων`. Ο Κύρος θα σταματήσει τη διαδικασία και θα τον ρωτήσει τι είναι αυτό που φωνάζει. Ο Κροίσος θα του διηγηθεί την ιστορία , γεγονός που θα του σώσει τελικά τη ζωή.
Ο Θεόφραστος λέει (Θ. 15,6) ότι γύρω από τα περίχωρα της Ψωφίδας και σε πετρώδη μέρη, φύτρωνε σε μεγάλες ποσότητες το θεραπευτικό χόρτο “πανάκεια”, φάρμακο για όλες τις ασθένειες.