|Κώστας Δεληγιάννης| - 'Equipo'

Από την Α' ΕΠΣΑ επιλέγω να πάω σε μια ομάδα στην τελευταία κατηγορίας της Αθήνας,την ΑΡΜΕΝΙΚΗ.Για να προλαβαίνω με την δουλειά μου αλλά και για να μην την κόψω από τα 20,πήγα.

Δεν θα ξεχάσω στο τέλος του 1ο φιλικού,Ο Ρόμπερτ,ο αρχηγός της ομάδας,να μου λεει την ιστορία της ΑΡΜΕΝΙΚΗΣ…

Η ΑΡΜΕΝΙΚΗ είναι η 21η ομάδα που ιδρύθηκε στην Ελλάδα το 1918 και γενικά έπαιζε και με ΠΑΟ,ΑΕΚ στην Αθήνα του τότε.Εχει ιδρυθεί από ΑΡΜΕΝΙΟΥΣ πρόσφυγες. Υπάρχει σε πολλές χώρες , όμως η μεγαλύτερη κατηγορία που παίζει είναι στην 2η κατηγορία Αργεντινής η Armenio Deportivo.

Οπότε όλα αυτά για να καταλάβω ότι πρέπει να προσπαθήσω να κάνω τα πάντα και να δίνω την ψύχη μου κάθε Κυριακή γιατί όχι μόνο να γουστάρω που παίζω ποδόσφαιρο, αλλά να γουστάρω γιατί έχω κίνητρο.

Να ξέρω ότι το κάθε μου ΓΚΟΛ θα δίνει χαρά σε ανθρώπους που…όντως είναι η ΟΜΑΔΑ της καρδιάς τους!

Να σου πω την αλήθεια, μου άρεσε που έβλεπα τα νέα παιδιά από την Αρμενία να έρχονται να παίζουν μπάλα για την ομάδα της χώρας τους, αλλά και την διοίκηση να προσπαθεί να το κρατήσει όλο αυτό.

Μέχρι το 2015 λοιπόν, έχουμε ανέβει κατηγορία.

24 Απριλίου 2015

100 χρόνια από την γενοκτονία τον Αρμενίων και έχουμε αγώνα.

Είναι μέρα, ΜΝΗΜΗΣ, ΖΩΗΣ αλλά και ΑΠΑΙΤΗΣΗΣ για αναγνώριση.

Χάνουμε 0-1 από το 10' και νιώθω απίστευτη ντροπή.Όχι μόνο εγώ αλλά και οι συμπαίκτες μου.Σε μια τέτοια μέρα να χάνουμε;

Το 1-1 δεν αργεί και γίνεται στο 30'.

Οπότε έχουμε πάρει την ψυχολογία με το μέρος μας και στο 35' βάζω το καλύτερο γκολ της ζωής μου!

Όχι από ομορφιά,δεν έβαλα κανένα φανταστικό γκολ.Αλλα από συναισθήματα!

Γιατί έβγαλα την εμφάνιση,το πένθιμο περιβραχιόνιο και από μέσα φορούσα μια μπλούζα που έγραφε:

100 ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ 1915-2015

Τρέχω στο κάγκελο , ανεβαίνω στο ύψος της κερκίδας και πετάω την μπλούζα την συγκεκριμένη,στον Σέρκο (ο ΣΕΡΚΟΣ είναι ένας από τους προέδρους).

Μόλις είδα βουρκωμένα μάτια στην κερκίδα, κατάλαβα πόσο σημαντικό, αλλά και πόσο πολύ ταυτίζονται οι άνθρωποι με μια μικρή κίνηση που έκανα μέσα από την καρδιά μου.Αλλά και την εκτίμηση που έχω σ’ αυτόν τον λαό και σε αυτούς τους ανθρώπους που παλεύουν για τα ΔΙΚΑΙΏΜΑΤΑ αλλά και για τα ήθη και έθιμα αυτής της χώρας και προσπαθούν να υπάρχουν ακόμα και μέσα από τον αθλητισμό.

2016 Κοπή Πίτας των Αθλητών

Η ΑΡΜΕΝΙΚΗ έχει πολλά αθλήματα οπότε είχε πολύ κόσμο στο αμφιθέατρο.

Αφού έχουμε φάει, έχουμε πιεί,έχουν μιλήσει και έχουν βραβεύσει, ότι άθλημα υπάρχει…

Σηκώνεται επάνω ο Σέρκος και αφού ξεκινάει έναν πρόλογο για κάποιον αθλητή που είναι χρόνια στην ομάδα και έχει προσφέρει πολλά και γενικά πολύ ωραία λόγια για 5 λεπτά,δεν ξέρουμε καν για ποιον λέει…

ΟΛΟΙ όσοι ήμασταν εκεί έχουμε δώσει τα πάντα, οπότε δεν καταλαβαίναμε...

Μέχρι που βουρκώνει και μιλάει για το παιχνίδι που έκανα αυτήν την κίνηση με την φανέλα και ότι πόσο ωραίο είναι ένα παιδί από την Ελλάδα να συμπαραστέκεται και να εκτιμάει την ομάδα που παίζει...

Κατεβαίνει προτζέκτορας και μου έχουν φτιάξει ένα βίντεο με γκολ και φάσεις δικές μου…

Αφου τελειώνει (δεν το είδα ποτέ , γιατί έβλεπα όλους που με κοιτούσαν) ανεβαίνει ο προπονητής αλλά και φιλαράκι,Γιάννης Ντονικιάν,μου δίνει μια τιμητική πλακέτα που γράφει:

Ευχαριστούμε τον Κώστα Δεληγιάννη για την αγάπη και την αφοσίωση που έχει στον σύλλογο.

Εκείνη την ώρα λοιπόν, μπροστά σε όλα τα τμήματα αναφέρω κάποια ωραία γεγονότα και στο τέλος της ομιλίας μου λέω:

‘’Δεν θα φύγω ΠΟΤΕ!
Θα μείνω, για όσο μπορώ να παίζω ποδόσφαιρο,σε αυτή την Ομάδα.’’

Δυστυχώς τον Ιούλιο του 2019 μας ανακοινώνεται ότι η ΑΡΜΕΝΙΚΗ δεν θα υπάρχει για το νέο πρωτάθλημα και να ψάξουμε να βρούμε ομάδες.

100 χρόνια ιστορίας, που έχουν παλέψει κάποιοι να το κρατήσουν ζωντανό αυτό.

Αλλά και ο δικός μου κόπος….

Γκρεμίστηκε σε ένα βράδυ κυριολεκτικά.

Τιμή μου που ήμουν ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής σε αυτό το τεράστιο σωματείο με πάνω από 100 χρονιά ιστορία.

Η Αρμενική για μένα είναι κάτι παραπάνω από μια οικογένεια θα την αγαπώ και θα την έχω στην καρδιά μου για πάντα...

Τώρα όμως ΑΟ Καλαμακίου❤

Κώστας Δεληγιάννης