ΠΑΠΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ - 07/08/1961 - ΚΗΡΥΓΜΑ - ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΑΘΗΝΩΝ

[ΧρυσαφούλαΙ.Χατζηαναγνώστο-ζτ]

Πρόσφατα διάβασα το βιβλίο του:"Κύριος επί Γης".Μου έκανε φοβερή εντύπωση!!!Τέτοια νοήματα για την Εορτή των Χριστουγέννων, δεν είχα ξανακούσει!!!και μου κίνησε το ενδιαφέρον να ψάξω στο διαδίκτυο.Σάς ευχαριστώ!!!

[ΧρυσαφούλαΙ.Χατζηαναγνώστο-ζτ]

Τι μόρφωση !!!!και τι φώτιση είχαν οι άνθρωποι ιερείς αρχιμανδρίτες εκείνης της εποχής!!!!

[petroschristodoulou]

Ο Χριστοφόρος Παπουτσόπουλος γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου του 1902 στο Μεσολόγγι και το αρχικό του όνομα ήταν Χρίστος. Γονείς του ήταν ο Νικόλαος και η Παρασκευή και σύμφωνα με τον διακεκριμένο καθηγητή Μουρατίδη, που προσφώνησε τον νεκρό Χριστοφόρο κατά την εκφορά, ήταν αφιερωμένος εκ κοιλίας μητρός στον Κύριο και προσέφερε προς αυτόν ολόκληρη την ύπαρξή του.
Το 1922 πήρε το πτυχίο στη Θεολογία με τον βαθμό «λίαν καλώς». Από τον Οκτώβριο του 1922 μέχρι και τον Δεκέμβριο του 1929 υπηρέτησε στη Μέση εκπαίδευση ως καθηγητής στα σχολεία Αγρινίου και Μεσολογγίου. Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα και διαλέξεις παιδαγωγικής από διακεκριμένους καθηγητές και οι γνώσεις αυτές πολύ τον βοήθησαν μετέπειτα κατά τη διδασκαλία του στα Κατηχητικά Σχολεία.
Στις 20 Φεβρουαρίου του 1930 ο Χρίστος εκάρη μοναχός στην Ι. Μονή Ασωμάτων (Πετράκη) και μετονομάστηκε σε Χριστοφόρο. Μετά από δύο μέρες χειροτονήθηκε διάκονος στον Ι. Ναό Χρυσοσπηλαιώτισσας από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρυσόστομο τον Α΄ και από την 1η Απριλίου του ιδίου έτους διορίστηκε και ιεροκήρυκας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Στις 13 Αυγούστου του 1932 χειροτονήθηκε Αρχιμανδρίτης στον Ι. Ναό Μεταμορφώσεως Αγίας Παρασκευής, της Αδελφότητος Θεολόγων «Η Ζωή».
Με τις συνεχείς περιοδείες του και με τα από αμβώνων κηρύγματά του, αλλά και με τα απολογητικά μαθήματα που συνέχισε να κάμνει στη Μέση Παιδεία, έγινε γνωστός σε όλο το λεκανοπέδιο της Αττικής. Παράλληλα συνέβαλε τα μέγιστα στη ριζοβόληση των Κατηχητικών Σχολείων.
Έγγραψε πολλά βιβλία μεταξύ των οποίων και έξι τόμους Κυριακοδρομίων στα Ευαγγέλια και Αποστόλους.
Η ευδοκίμηση του Χιστοφόρου στην υπηρεσία του στον Θείο λόγο υπήρξε τέτοια που αμέσως μετά τον θάνατο του φλογερού ιεροκήρυκα του Μητροπολιτικού Ναού Αθηνών Σεραφείμ Παπακώστα ο αοίδιμος Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων τον ανεβίβασε στον άμβωνα του Καθεδρικού Ναού Αθηνών ως επάξιο αντικαταστάτη του. Ο πατέρας Χριστοφόρος Παπουτσόπουλος παρέμεινε εκεί από το 1955 μέχρι και το 1969 καταθέλγων και οικοδομών τα συρρέοντα πλήθη δια του Χριστοκεντρικού και εμπνευσμένου κηρύγματός του.
Αξίζει να αναφερθεί ότι ο Χριστοφόρος Παπουτσόπουλος καθ’ όλη τη διάρκεια της επίγειας ζωής του ταλαιπωρείτο με σοβαρά προβλήματα υγείας. Όταν ακόμη ήταν νέος προσεβλήθη από φυματίωση. Το 1950 έχασε το δεξί του μάτι. Το 1969 έπαθε έλκος του δωδεκαδακτύλου και τους τελευταίους δύο μήνες της ζωής του τυφλώθηκε ολοκληρωτικά. Παρέμεινε όμως ανεπηρέαστος από τέτοια ταπεινά φόβητρα. Γνώριζε πολύ καλά ότι «Εδόθη αυτώ σκόλοψ τη σαρκί ίνα μη υπεραίρηται».
Απεβίωσε τον Αύγουστο του 1975 από αδενικό καρκίνωμα και η εξόδιος ακολουθία του τελέστηκε στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών. Με αισθήματα βαθειάς ευγνωμοσύνης για όσα προσέφερε στην αγωνιζόμενη εκκλησία αλλά και με αισθήματα βαθειάς θλίψης γιατί έφυγε ένας εμπνευσμένος και έμπειρος πνευματικός πατέρας, ο πιστός λαός του Θεού συνόδευσε τον πατέρα Χριστοφόρο Παπουτσόπουλο στην τελευταία του κατοικία, δοξολογώντας τον εν Τριάδι προσκυνητόν Θεόν, διότι δώρισε στην εκκλησία τον Χριστοφόρο που δόξασε τον Κύριο εν τω ηγιασμένω αυτού σώματι και πνεύματι μέχρι της κοιμήσεώς του.
Αιωνία αυτού η μνήμη.

[ΕΙΡΗΝΗΠΟΥΓΟΥΝΙΑ-ωχ]

Οι αείμνηστοι πατέρες Χριστόφορος Παπουτσόπουλος και Σεραφείμ Παπακώστας δικαιολογήμένα θεωρούνταν ως οι καλύτεροι ιεροκήρυκες του 20ου αιώνα και δικαιολογημένα πολύς λαός τους χαρακτήριζε ως "νέους Χρυσοστόμους".