filmov
tv
Κ.ΒΗΤΑ - Ένδεια (official video HD)

Показать описание
Κ.ΒΗΤΑ - Ένδεια (μουσική,στίχοι Κ.Βήτα,Β.Τσιτσάνης) από το άλμπουμ Αντήχηση 2013, EMI music
Σκηνοθεσία: Πάνος Κονδύλης,Δαμιανός Αρωνίδης Pandacinematix
Στίχοι:
Δάκρυα της βροχής συμβολίζουν τον πόνο ,
όλα μου τα αδέλφια εδώ κι ένα χρόνο ,
στέκουν σιωπηλά κι αναρωτιούνται γιατί
πως των άλλων οι αποφάσεις τους πήραν τη ζωή .
Υπάρχουν μέρες που θέλω να σου πω κάτι ,
μα μπερδεύεται η γλώσσα μου και γίνεται μάτι ,
δες πως όλα ξεθωριάζουν σε κάθε παράθυρο ,
κανείς δεν πιστεύει πως η ψυχή του είναι το άπειρο .
Τόση ιστορία γεμάτη από αίμα ,
με μια εύκολη εξουσία φοράνε ένα στέμμα
και σαν ένα παραμύθι το ξίφος ματώνει
μια κόκκινη κορδέλα μέσα στο χιόνι .
Πόσα χρόνια θα πάρει να γίνουμε αδέλφια ,
μοιάζουμε σαν σίδερα με τόση ανέχεια ,
πάγωσε όλη η πόλη απάνω στο στήθος ,
ζέστανε τα χέρια μου να λιώσει το μίσος .
Σε κάθε γωνία πουλάνε όνειρα ,
όλη μου η λύπη σαν άγρια βατόμουρα ,
πέρασα κι εγώ κατέκρινα , μίσησα ,
φώτισε η μέρα , πόσο μακριά σου έζησα .
Απ την αρχή αναζητώ της καρδιάς μου το σπίτι ,
να καλωδιώσω τα σύρματα , να ανάψει η πίστη ,
τώρα που κάθε μέρα λάμπει σαν μάχη
και όλοι αναρωτιούνται αν έφταιξαν σε κάτι .
Η ζωή μας όλη είναι επιλογές και αποφάσεις ,
βρίσκεσαι εδώ μα δεν ξέρεις αν υπάρχεις ,
μέσα από μια οθόνη όλοι κοιτάνε τη ζωή ,
τον κύκλο τον τετράγωνο , το τρίγωνο πεντάγωνο .
Και ο αέρας που τρέχει τις σκέψεις μου παίρνει ,
σταματώ στο φανάρι που κίτρινο σημαίνει
πάγωσε όλη η πόλη απάνω στο στήθος ,
ζέστανε τα χέρια μου να λιώσει το μίσος ....
Όλα είναι πράξη ακόμα και η απραξία ,
είμαστε στον κύκλο και ο ήλιος δύει ,
πέφτουνε τα φύλλα από την δεντροστοιχία ,
κοιτάζεις τα παιδιά που γυρνάνε απ τα σχολεία .
Κανένα από τα συνθήματα την ψυχή μου δεν εκφράζει ,
κοιτάζω το σκυλί που με πίστη με κοιτάζει
και αναρωτιέμαι πάλι από πού τρέχουν τα δάκρυα ,
απ την μετάνοια , την συγχώρεση , την εξιλέωση .
Ζω αυτό που ζεις και είναι αυτό που είναι ,
άραγε είναι αυτό ή κάτι που δεν είναι .
Πριν , τώρα , πάντα , παίρνει τόσα χρόνια
να γίνουν μια τσιχλόφουσκα όλα τα όνειρα
και ο αέρας που τρέχει τις σκέψεις μου παίρνει ,
σταματώ στο φανάρι που κίτρινο σημαίνει ,
πάγωσε όλη η πόλη απάνω στο στήθος ,
ζέστανε τα χέρια μου να λιώσει το μίσος ...
Σκηνοθεσία: Πάνος Κονδύλης,Δαμιανός Αρωνίδης Pandacinematix
Στίχοι:
Δάκρυα της βροχής συμβολίζουν τον πόνο ,
όλα μου τα αδέλφια εδώ κι ένα χρόνο ,
στέκουν σιωπηλά κι αναρωτιούνται γιατί
πως των άλλων οι αποφάσεις τους πήραν τη ζωή .
Υπάρχουν μέρες που θέλω να σου πω κάτι ,
μα μπερδεύεται η γλώσσα μου και γίνεται μάτι ,
δες πως όλα ξεθωριάζουν σε κάθε παράθυρο ,
κανείς δεν πιστεύει πως η ψυχή του είναι το άπειρο .
Τόση ιστορία γεμάτη από αίμα ,
με μια εύκολη εξουσία φοράνε ένα στέμμα
και σαν ένα παραμύθι το ξίφος ματώνει
μια κόκκινη κορδέλα μέσα στο χιόνι .
Πόσα χρόνια θα πάρει να γίνουμε αδέλφια ,
μοιάζουμε σαν σίδερα με τόση ανέχεια ,
πάγωσε όλη η πόλη απάνω στο στήθος ,
ζέστανε τα χέρια μου να λιώσει το μίσος .
Σε κάθε γωνία πουλάνε όνειρα ,
όλη μου η λύπη σαν άγρια βατόμουρα ,
πέρασα κι εγώ κατέκρινα , μίσησα ,
φώτισε η μέρα , πόσο μακριά σου έζησα .
Απ την αρχή αναζητώ της καρδιάς μου το σπίτι ,
να καλωδιώσω τα σύρματα , να ανάψει η πίστη ,
τώρα που κάθε μέρα λάμπει σαν μάχη
και όλοι αναρωτιούνται αν έφταιξαν σε κάτι .
Η ζωή μας όλη είναι επιλογές και αποφάσεις ,
βρίσκεσαι εδώ μα δεν ξέρεις αν υπάρχεις ,
μέσα από μια οθόνη όλοι κοιτάνε τη ζωή ,
τον κύκλο τον τετράγωνο , το τρίγωνο πεντάγωνο .
Και ο αέρας που τρέχει τις σκέψεις μου παίρνει ,
σταματώ στο φανάρι που κίτρινο σημαίνει
πάγωσε όλη η πόλη απάνω στο στήθος ,
ζέστανε τα χέρια μου να λιώσει το μίσος ....
Όλα είναι πράξη ακόμα και η απραξία ,
είμαστε στον κύκλο και ο ήλιος δύει ,
πέφτουνε τα φύλλα από την δεντροστοιχία ,
κοιτάζεις τα παιδιά που γυρνάνε απ τα σχολεία .
Κανένα από τα συνθήματα την ψυχή μου δεν εκφράζει ,
κοιτάζω το σκυλί που με πίστη με κοιτάζει
και αναρωτιέμαι πάλι από πού τρέχουν τα δάκρυα ,
απ την μετάνοια , την συγχώρεση , την εξιλέωση .
Ζω αυτό που ζεις και είναι αυτό που είναι ,
άραγε είναι αυτό ή κάτι που δεν είναι .
Πριν , τώρα , πάντα , παίρνει τόσα χρόνια
να γίνουν μια τσιχλόφουσκα όλα τα όνειρα
και ο αέρας που τρέχει τις σκέψεις μου παίρνει ,
σταματώ στο φανάρι που κίτρινο σημαίνει ,
πάγωσε όλη η πόλη απάνω στο στήθος ,
ζέστανε τα χέρια μου να λιώσει το μίσος ...
Комментарии