filmov
tv
Για τον Γιώργο Μαρίνο - Γιάννης Ζουγανέλης

Показать описание
Για τον Γιώργο Μαρίνο
Μουσική - ενορχήστρωση - τραγούδι: Γιάννης Ζουγανέλης
Στίχοι: Νίνα Ναχμία
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ [ΕΙΣΑΓΩΓΗ]
Πάνω από είκοσι χρόνια λίμναζε στο συρτάρι μου αυτό το μικρό λιμπρέτο - αφιέρωμα, στον Γιώργο Μαρίνο. Θυμάμαι όταν του το διάβασα, απ’ το τηλέφωνο, ένα βράδυ που είχε φίλους στο σπίτι ξέσπασε σε λυγμούς. Κανείς δεν είπε όλη τη ζωή μου, μέσα σε τόσο λίγες λέξεις, μου είπε.
Ήμουν εκεί, στις παραστάσεις του να ζω την αγωνία του να δώσει αυτό που ήθελε να περάσει έστω για τους λίγους που θα μπορούσαν να νοιώσουν αυτή την ταλαντούχα λαχτάρα, αλλά και σε μια κοινωνία καλά οχυρωμένη εν κρυπτό, που ήθελε να ακούει αυτό που δεν μπορούσε να πει και να το χλευάζει για να δείχνει και υπεράνω κάθε υποψίας, κι έτσι επί του ασφαλούς να κάνει τις πλακίτσες της και να υπερθεματίζει για να δείξει, μέσα από τον επιτηδευμένο χλευασμό της τις εναντιώσεις της. Μια κοινωνία σαθρής εντιμότητας που όλα τα σκέπαζε το παχύ βιομηχανικό χαλί των σαλονιών της.
Υπήρχαν και οι πιστοί. Αυτοί που έρχονταν και κάθονταν σε μια γωνιά στα σκοτεινά και τον άκουγαν να παίζει. Σαν μύστες. Σπάνια ένας καλλιτέχνης είχε τόσο διαφοροποιημένα κοινά.
Η θεματολογία του για όλα τα γούστα και τα μορφωτικά επίπεδα. Γι αυτούς που καταλάβαιναν περισσότερα η λιγότερα.. Γι αυτούς που μπορούσαν να κλάψουν, να την βρουν ή να κάνουν πλάκα. Για όλους είχε ο ολάνθιστος μπαχτσές του, χάρμα οφθαλμών και ειδέσθαι αισθήσεων. Αυτοί όμως που τον κατάλαβαν, που μπήκαν στην μοναδική, δωρική, ευγενική, και υπέροχη ψυχή του ήταν λίγοι, πολύ λίγοι. Κι αυτοί τον πήραν μαζί τους για πάντα.
ΠΙΣΤΕΎΩ πως του αξίζει να μείνει ως ξεχωριστός στο πάνθεον των εξαιρετικά ταλαντούχων αυτής της χώρας που της περισσεύουν τα ταλέντα για να τα παρέρχεται αδιάφορη
Νίνα Ναχμία 24-11-2017
Μουσική - ενορχήστρωση - τραγούδι: Γιάννης Ζουγανέλης
Στίχοι: Νίνα Ναχμία
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ [ΕΙΣΑΓΩΓΗ]
Πάνω από είκοσι χρόνια λίμναζε στο συρτάρι μου αυτό το μικρό λιμπρέτο - αφιέρωμα, στον Γιώργο Μαρίνο. Θυμάμαι όταν του το διάβασα, απ’ το τηλέφωνο, ένα βράδυ που είχε φίλους στο σπίτι ξέσπασε σε λυγμούς. Κανείς δεν είπε όλη τη ζωή μου, μέσα σε τόσο λίγες λέξεις, μου είπε.
Ήμουν εκεί, στις παραστάσεις του να ζω την αγωνία του να δώσει αυτό που ήθελε να περάσει έστω για τους λίγους που θα μπορούσαν να νοιώσουν αυτή την ταλαντούχα λαχτάρα, αλλά και σε μια κοινωνία καλά οχυρωμένη εν κρυπτό, που ήθελε να ακούει αυτό που δεν μπορούσε να πει και να το χλευάζει για να δείχνει και υπεράνω κάθε υποψίας, κι έτσι επί του ασφαλούς να κάνει τις πλακίτσες της και να υπερθεματίζει για να δείξει, μέσα από τον επιτηδευμένο χλευασμό της τις εναντιώσεις της. Μια κοινωνία σαθρής εντιμότητας που όλα τα σκέπαζε το παχύ βιομηχανικό χαλί των σαλονιών της.
Υπήρχαν και οι πιστοί. Αυτοί που έρχονταν και κάθονταν σε μια γωνιά στα σκοτεινά και τον άκουγαν να παίζει. Σαν μύστες. Σπάνια ένας καλλιτέχνης είχε τόσο διαφοροποιημένα κοινά.
Η θεματολογία του για όλα τα γούστα και τα μορφωτικά επίπεδα. Γι αυτούς που καταλάβαιναν περισσότερα η λιγότερα.. Γι αυτούς που μπορούσαν να κλάψουν, να την βρουν ή να κάνουν πλάκα. Για όλους είχε ο ολάνθιστος μπαχτσές του, χάρμα οφθαλμών και ειδέσθαι αισθήσεων. Αυτοί όμως που τον κατάλαβαν, που μπήκαν στην μοναδική, δωρική, ευγενική, και υπέροχη ψυχή του ήταν λίγοι, πολύ λίγοι. Κι αυτοί τον πήραν μαζί τους για πάντα.
ΠΙΣΤΕΎΩ πως του αξίζει να μείνει ως ξεχωριστός στο πάνθεον των εξαιρετικά ταλαντούχων αυτής της χώρας που της περισσεύουν τα ταλέντα για να τα παρέρχεται αδιάφορη
Νίνα Ναχμία 24-11-2017
Комментарии