Χρηστός Πήττας - ΣΤΟ ΠΕΡΑΜΑ - Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Πέραμα.
Περίκλειστο μανουάλι με φλογίτσες, που ζεσταίνουν ανάγκες , καημούς και βάσανα , μεράκια κρυφά.
Καρνάγια,φημισμένοι τεχνίτες και μαστόρια, ναυπηγεία άνθρωποι και σκαλωσιές , άνθρωποι και καζάνια , πόνος από το ματσακόνι, από την αμμοβολή. και από τα εργατικά ατυχήματα .
Και η ζώνη,που έδινε ψωμι στους περίφημους εργάτες και αμμοβολιστές , τώρα υπολειτουργεί και η ζωή υπολείπεται...
Άνθρωποι , άλλοτε αγωνιστές και περήφανοι, τώρα βυθισμένοι στο διαρκές πένθος της ανεργίας , της φτώχειας .
Μα όταν σουρουπώνει τρέμουν οι φλογίτσες στα χειροποίητα σπίτια πάνω στο βουνό, και η μεταμόρφωση αρχίζει.
Όλοι βασιλιάδες , πολεμιστές της ζωής , στο δικό τους κομματι γης , που μπήκαν μπροστά στις μπουλντόζες για χάρη του, βγάζουν μπουζούκια , μπαγλαμάδες και πίνουν και τραγουδούν το όνειρο που χάθηκε .
Οι μυρωδιές από πετρέλαιο, μοράβια, λάδια και καμένα λάστιχα υποχωρούν και τα καλοκαιρινά κρινάκια ,
λάμπουν σαν φαναράκια στο σκοτάδι.
Και οι ανιχνευτές , οι περιπατητές των πηγών ακόμα ελπίζουν εδώ στο Πέραμα!
Evi Giannioti Livada

Στίχοι-Μουσική: Χρήστος Πήττας
Ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Βραδιές ολόφωτες
μ’ αστέρια και φεγγάρια
βαπόρια που σφυρίζουνε,
δρομάκια με φανάρια.

Στο Πέραμα, στο Πέραμα
επόνεσες ψυχή μου.

Σπίτια μικρά που κλείσατε
πόθους και χτυποκάρδια,
χείλη φωτιές π’ ανάψατε
τα παγωμένα βράδια.

Στο Πέραμα, στο Πέραμα
επόνεσες ψυχή μου.

Δρόμοι που τους εχάναμε
τις νύχτες στα σκοτάδια,
ρε Μήτσο ένα ούζο φέρε μου ωωωω
κι άρχισε νια τα χάδια.

Στο Πέραμα, στο Πέραμα
επόνεσες ψυχή μου.