ΟΜΙΛΟΣ ΠΟΝΤΙΩΝ ΧΟΡΕΥΤΩΝ ΚΑΒΑΛΑΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΔΑΣΟΚΟΜΜΑΝΤΟΣ 17-09-2017(1)

[luposonia]

Καθήκον
Λέξη πανάρχαια και ολοζώντανη απ' την αρχή, από τότε που γεννήθηκε η λαλιά μας, σ' όλες τις διαλέκτους και τις γλώσσες του Έθνους.
Ταγμένοι οι Έλληνες σ' αυτό έχουμε χιλιάδες παραδείγματα στη μυριόχρονη ιστορία μας.
Ίδια "δεμένοι" στο αρχέγονο τούτο πιστεύω ήταν και οι ήρωες Δασοκομμάντος Καβάλας που αντάμα με τους τρεις αξιωματικούς-πλήρωμα του μοιραίου ελικοπτέρου 633 της Αεροπορίας Στρατού, έπεσαν τοις "κείνων ρήμασι πειθόμενοι" εκείνο το δειλινό του Σεπτέμβρη.
Πάνω στον ανθό της ηλικίας τους "έφυγαν" κατά πως πρέπει στους Ήρωες.
Κάποιοι, που στα πρώτα χρόνια απ' τη θυσία έστηναν παράτες, τα υστερνά τους ξέχασαν.
Μόνο οι ανώνυμοι, συγγενείς, φίλοι, συνάδελφοι κρατούν τη μνήμη άσβεστη, σαν τα δάκρυα των Μανάδων.
Ο Σύλλογος Καταδρομέων Καβάλας δεν ξέχασε, δεν ξεχνά και δε θα ξεχάσει ποτέ.
Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να θυμηθεί και η Καβάλα ή ακόμα να μάθει αυτά που γίναν στα βουνά του τόπου μας ανήμερα του Αγίου Νικήτα στις 15 Σεπτέμβρη του 1994.
Ήρθε η ώρα είκοσι τρεις χρόνους μετά οι Δασοκομμάντος Καβάλας να λάβουν τις τιμές που τους πρέπουν στη γεννέθλια γη.
΄Ηρθε επιτέλους η ώρα οι Καβαλιώτες να αγναντεύουν την πόλη μέσα απ' τα βλέμματα και τα ονόματά τους στο λιτό τούτο μνημείο.
Λιτά αλλά λεβέντικα ως τα ήθη και τα έθιμα της φυλής προστάζουν, οι Τραντέλλενες του Ομίλου Ποντίων Χορευτών Καβάλας τιμούν τη θυσία υψώνοντας τα χέρια στον ουρανό και "κρούουν τα ποδάρεα ση γην" στα βήματα του πολέμου, υμνώντας τους πολεμιστές των Δασών με τον Πυρρίχιο...Σέρα.