ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΕΩΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ &ΤΗΣ ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΑΣ , Το 1

like ,subscribe
Τοπογραφία:

ονομάζεται η μελέτη του σχήματος και των χαρακτηριστικών της επιφάνειας της Γης ή άλλων παρατηρήσιμων από κοντά ουράνιων σωμάτων (πλανητών, φυσικών δορυφόρων ή αστεροειδών). Πιο συγκεκριμένα, είναι ο επιστημονικός κλάδος που αφορά την περιγραφή και τις μεθόδους για την απεικόνιση και αποτύπωση κάθε τέτοιας επιφανειας, φυσικής ή διαμορφωμένης από ανθρώπινα έργα πάνω σε έναν τοπογραφικό χάρτη.
Κατά μία άλλη έννοια, η τοπογραφία μιας περιοχής αναφέρεται στα ίδια τα σχήματα και τα χαρακτηριστικά της γήινης επιφάνειας στη συγκεκριμένη περιοχή.
Αυτός ο κλάδος των γεωεπιστημών και των πλανητικών επιστημών έχει επεκταθεί τελευταία ώστε να συμπεριλαμβάνει την τοπική γεωγραφία, ακόμα και την τοπική ιστορία και πολιτισμό.
Με τη στενότερη έννοια, αφορά την καταγραφή του αναγλύφου μιας περιοχής και την ταυτοποίηση συγκεκριμένων γεωμορφών, πρακτική γνωστή διεθνώς ως γεωμορφομετρία (geomorphometry). Σήμερα πλέον αυτό περιλαμβάνει την παραγωγή υψομετρικών δεδομένων σε ψηφιακή μορφή (DEM).
Τον 20ό αιώνα ο όρος «τοπογραφία» άρχισε να χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη χαρτογράφηση, με τη βοήθεια των πειραματικών και μετρητικών δεδομένων, περιοχών ενός βιολογικού συστήματος ή οργανισμού, ιδίως σε πεδία όπως η νευρολογία («τοπογραφία του εγκεφάλου»).

Ετυμολογία:
Ο όρος τοπογραφία γεννήθηκε στην αρχαία Ελλάδα και υιοθετήθηκε από τους αρχαίους Ρωμαίους με την έννοια της λεπτομερούς περιγραφής ενός τόπου.

Απευθείας επισκόπηση:
Η επισκόπηση βοηθά στον ακριβή προσδιορισμό των θέσεων σημείων στην επιφάνεια ή στον τριδιάστατο χώρο, καθώς και των αποστάσεων και των γωνιών ανάμεσά τους, με τη χρήση οργάνων στάθμης
όπως είναι οι θεοδόλιχοι και τα κλισιόμετρα.
Μία τέτοια εργασία για τη σχεδίαση ενός από τους πρώτους τοπογραφικούς χάρτες άρχισε στη Γαλλία ο Ιταλός αστρονόμος Τζοβάνι Ντομένικο Κασίνι τη δεκαετία του 1670.
Παρά το ότι η τηλεπισκόπηση έχει επιταχύνει κατά πολύ τη διαδικασία της συλλογής δεδομένων και έχει επιφέρει μεγαλύτερο έλεγχο της ακρίβειας σε μεγάλες αποστάσεις,
η απευθείας επισκόπηση παρέχει ακόμα τα βασικά σημεία ελέγχου και το πλαίσιο για όλες τις τοπογραφικές εργασίες.
Σε περιοχές όπου υπήρξαν εκτεταμένα προγράμματα επισκοπήσεων και χαρτογραφήσεων (π.χ. το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης και των ΗΠΑ), τα δεδομένα που αποκτήθηκαν αποτελούν τη βάση συλλογών ψηφιακών υψομετρικών δεδομένων, όπως η USGS DEM. Αυτά τα δεδομένα χρειάζεται συχνά να «ξεκαθαριστούν» για την αναίρεση ασυμφωνιών ανάμεσα σε διαφορετικές επισκοπήσεις, αλλά είναι ένα πολύτιμο σύνολο πληροφοριών για ανάλυση μεγάλης κλίμακας.