ΠΡΩΙΝΟΙ ΗΧΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΚΟΤΣΥΦΑ!!

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΚΟΤΣΥΦΑ

«Από τον κότσυφα και τ' αηδόνι κανένα άλλο πουλί δεν κελαηδεί στην πατρίδα μας τόσο μελωδικά. .... Και το νιώθει ο κότσυφας πως είναι καλός τραγουδιστής, γιατί όταν τραγουδεί ανεβαίνει ή σε ψηλό βράχο ή στην κορυφή δέντρου...» γράφει με θαυμασμό ο Ανδρέας Καρκαβίτσας. Ο κόσσυφος, στην αρχαία ελληνική, κότσυφος στη μεσαιωνική, είναι από τα πρώτα πουλιά που θα σημάνουν συναγερμό στο δάσος ή και στην πόλη στη θέα αρπακτικών. Θαρραλέο πουλί· όσο για σύντροφος, ω, δεν υπάρχει πιστότερος. Κελαηδά με τις ώρες κοντά στη σύντροφό του, φυλάγοντάς την, φροντίζοντάς την, το μάτι άγρυπνο στους νεοσσούς, τραγουδά την ευτυχία του, τον έρωτά του, σφυρίζει με χίλιους ήχους, γοργούς, τιτιβίσματα μαλακά, ενώ πριν το κούρνιασμα το τραγούδι του, βαθμιαία, καταλήγει σε κρεσέντο. Κελαηδισμός καθαρός, δυνατός, κάποτε και νικητήριος. Απολύτως αναγνωρίσιμος. «Ακολούθα τον κότσυφα να σε πάει στα βάτα» λέει μια πομάκικη παροιμία, ενώ από τους παιδικούς γλωσσοδέτες έχω συγκρατήσει: «...έρχεται ο κότσυφας, ο μότσυφας, με τα κοτσυφοματσυφοπαιδόπουλά του...».