Akran zorbalığı: 'Şiddeti uygulayan da bir çocuk'

preview_player
Показать описание
Okulda hiç zorbalığa maruz kaldın mı? Ya da birinin akran zorbalığına uğradığına şahit oldun mu? TÜİK verilerine göre, 6-17 yaş grubundaki çocukların yaklaşık %14'ü akranları tarafından zorbalığa uğruyor.

Akran zorbalığı, eğitim çağındaki pek çok çocuğun temel sorunlarından biri. Çocukların birbirlerine uyguladığı zorbalık karşısındaki en büyük tehlike ise bu duruma duyarsız kalmak. Peki, akran zorbalığına karşı ne yapılabilir?

Uzmanlar, çocukların iyi izlenmesi gerektiğini vurguluyor ve “Eğer özgüven, içine kapanıklık gibi sorunlar gözlenirse mutlaka bir rehber öğretmenden ya da pedagogdan yardım alınması gerektiği” çağrısında bulunuyor.

+90 ekibi, akran zorbalığına uğramış çocuklarla, çocukların aileleriyle ve uzmanlarla konuştu. Akran zorbalığı ile ilgili yapılan çalışmaları inceledi.

#akranzorbalığı #okulhayatı #çocukpsikolojisi
Рекомендации по теме
Комментарии
Автор

Siber zorbalık, son yıllarda çocukların maruz kaldığı zorbalıklardan biri. Bununla nasıl başa çıkılabilir? 👉 youtu.be/_4-LTRpCa0s

plus
Автор

Lisedeki zorbamdan nefret ediyor ve onu affetmiyorum. Çocukluğa sığamayacak, çocuk olamayacak kadar kötü bir insandı. Ben de çocuk oldum ama kimseye o şekilde davranmadım. Hakkımı helal etmiyorum

besrasakall
Автор

Bu konuda en önemli görev öğretmenlere düşüyor.Hatta bence öğretmen zorbalığından da bahsedilmesi lazım.Çocukluk dönemim boyunca pek çok okul ve öğretmen değiştirdim ve gözlemlediğim kadarıyla hocanın favorisi olan öğrencilere kimse dokunmuyordu.Hatta bütün sınıf saygı duyardı.Ama hocanın derstte küçük düşürdüğü, sevmediği öğrencileri herkesin aşağılamaya hakkı vardı.Onu sevmek, arkadaşlık etmek daha anormal bir davranış olarak görülürdü.Herkes ondan nefret etmeliydi.7-8 kadar öğretmen değiştirdim ve öğrenci kayırmayan sadece 1 öğretmenim oldu.Direkt kendisi fiziksel ve psikolojik şiddet uygulayan pek çok öğretmen gördüm.Çevremde öğretmenlerinden dolayı travmaları olan çok fazla kişi var.Bir şekilde buna çözüm bulunmalı

edibahmederdem
Автор

Lisede çocukların özenli ve sistematik zorbalığına ve dışlamalarına maruz kaldım. Durumdan haberdar olan öğretmenler hep zorba olan öğrencilerin tarafını tuttu. Buna rehberlik öğretmeni dahil. Aradan yıllar geçti hala o günlere dair kabuslar görüyorum ve o zorbalar ile asla karşılaşmak istemiyorum.

fakedeil
Автор

Liselerde çok fazla zorbalık var. Zorbalığı destekleyen lise öğretmenleri bile var. Nereden biliyorsun diye soracak olan varsa bizzat zorbalığa uğramış biriyim. Kendimi ifade etmeye çalıştım ama zorba haklı bulundu. En çok üzen zorba öğrencilerin olması değil de bazı öğretmenlerin zorbaları haklı bulmasıdır. Sakarya Özel Final lisesinde zorba olan ve hâlâ orada çalışan iki öğretmen var. Erkek olan Fizik kadın olan ise Türkçe öğretmenidir. Bu saydığım dışında Kurs grubunda Tarih öğretmeni olan bir kadın öğretmen de var. Beni kurtaran kişi Felsefe öğretmenim oldu. Neyden kurtaran diyeceksiniz intihardan diyebilirim. Bundan sonrada ben Felsefe öğretmenime Felsefe öğretmeniminde bana aşık olduğu dedikodusu yayıldı ve böyle birşey kesinlikle yok. Bu arada ekleme yapayım Türkçe öğretmeni Sakarya Seri okullarına geçti

denizugur
Автор

Tüm eğitim hayatı boyunca akran zorbalığına uğrayarak ötekileştirilen ve dışlanan bir öğrenci oldum. Tekrar anlıyorum ki çocuk olarak yaşadıklarımın en büyük kısmı ailemmiş. Beni dinlemek yerine suçlamayı seçmişlerdi.

suppiluliuma
Автор

Akran zorbalığı geçerken en büyük toplumsal sorunlardan biri. Çocuklar, farklı olan çocuklara karşı aşırı acımasız olabiliyorlar. Ebeveynlerin bunun için kendi çocuklarına başka çocuklara karşı saygılı olmayı küçükken öğretmesi son derece onemli, yoksa bazı çocukların hayatı cehenneme dönebiliyor, kilolu, sıska, , görme engelli, veya başka bir fiziksel özel durumu olan çocuklar, ya da cinsel kimlikleri farklı olan çocuklar veya aşırı hassas olan çocuklar vs çoğu kez zorbalığa ugrayabilmekte malaseef

kadirinanrnoglu
Автор

Lisede 4 yıl kesintisiz zorbaliga ugradim, fiziksel ve psikolojik. Üzerimde biraktigi etkiler hayatimi daha zor hale getirdi . Zorbalarimi asla ama asla affetmeyecegim, umarim hicbir cocuk benim yaşadigimi yasamaz. Ve bu durumun ciddiyetini umarim daha iyi kavrarlar.

fakdapeditz
Автор

İlkokuldan, liseye kadar akran zorbalığına maruz kaldım. Sessiz sakin içine kapanık birisiydim, derslerimde başarılıydım. İlkokulda akran zorbalığına anlam veremiyordum, aldığım eğitim ve terbiye böyle değildi : Dayağı yiyip eve dönüyordum, neden dövüldüğümü bile bilmediğim gibi anlamda veremiyordum. Babanem birgün sende döv, dövemiyorsan ısır dedi. İlkokul 2-3 gibi bir noktadan sonra karşılık vermek zorunda kaldım. Aşırı güç kullandım, bir kişi okulu bıraktı, iki kişi okulunu değiştirdi. Hiçbir ceza almadım, uzun süredir öğretmenlerime, okul müdürüne şikayet etmeme rağmen bir geri dönüş olmuyordu. İlkokul, ortaokul aynı köyde olduğumuz için bir daha zorbalık görmedim, artık bulaşılmaması gereken birisi olduğum biliniyordu.

Lise de ise yine aynı şeyler başıma geldi, hatta yine sabırla karşıladım, öğretmenlere şikayet ettim, müdüre şikayet ettim, hatta gittim jandarmaya şikayet ettim. Hem zorbalık, hem de cinsel taciz gördüm. Sonuç, bir noktadan sonra yine aşırı güç kullanarak çocuğu öldürmeye çalıştım, can havliyle kaçtı. Nedense ondan sonra konu ile ilgilenilmeye başlandı. Yine ceza almadım; ama kaçmayı beceremese ellerimle öldürecektim orası kesindi.

Çocuklarınıza iletişim kurmayı, kendini anlatabilmeyi başarmalı. Topluma karışabilmeli. Çocukların dertlerini dinlemeyi ve kontrol etmeyi unutmayın, boşa sallamasanız iyi olur. Her zaman akranlarımdan daha iri ve daha güçlüydüm, zorunda kalmadıkça güç kullanmadım, tam tersine sessiz kaldıkça ben şiddet ve eziyet gördüm. Buna bir süre müsade etmem, konuşarak anlaşmaya çalışmam sürekli bu medeniyette olacağım anlamına gelmez : gerektiğinde bende çabuk ilkelleşebilirim.

zekeriya
Автор

Zorbalığa uğrayan biri olarak o psikolojinin sizi içten içe nasıl karartığını anlamak biraz zaman alıyor o zaman sürecinde kendinizi yetersiz hissetmek bu duyguları ön plana çıkıyor tek sorun yaşayan değil yaşatanın da nasıl bir süreçten geçtiği umarım daha sağlıklı ilişkiler için bu durumlarda aileler belirli tabuları kırarak çocuklarıyla iletişimini güçlendirmeye yönelik adımlar atar

mery-lyrics
Автор

Zorbalar için kesinlikle ıslah okulu olmalı.hassas kalpli insanlar için okul hayatı tamamen cehenneme dönüşüyor

flytweetyfly
Автор

yaklaşık 11 yıl zorbalık gördüm ne öğretmenlerin, ne de okul yönetiminin umrunda oluyor hatta kendi ailen bile umursamıyor.sabah okula gitmemek için çok ağlardım ama annem zorla gönderirdi

gllmll
Автор

akran zorlabılığının ne olduğunu benden daha iyi bilen yaşayan kimse olamaz 34 yaşındayım. ortaokul ve lise çağlarında akran zorlaığını köküne kadar yaşayan birisiyim psikolojim aşırı derecede bozuldu 18 senedir psikolojik tedavi görüyorum sğrekli antidepresan içiyorum. o dönemi bize yaşatan yada yaşamamıza sebebp olan öğretmen öğrenci kim varsa Allah bin kere belalarını versin... 2 yakaları bir araya gelmez inşallah .... şairin dediği gibi dünya hassas kalpler için bir cehehemdir...

kemalettinkaya
Автор

Naz Türkçeye yaşından beklenmeyevek ölçüde hakim .Anlayamıyorum . Umarım hayat onlara istediğiklerini sunacaktır .

ozanulusal
Автор

Çok çok önemli bir konu. Gündemden düşmemesi gereken sorunun çözümünün okullara aktarılması gereken aşırı önemli bir mevzu

muhammetfatihciftci
Автор

lise de 4 yıl boyunca zorbalığa uğradım, neden mi? köyden okula geldiğim için. onlara göre fakir olduğum için, hiç söylemediğim küfür için okul bahçesin de yemek yerken dövüldüm. öğretmen hayalimi sorduğun da söylediğim de hepsi güldü dalga geçti, o kadar çok susmayı öğrenmişim ki kendi başıma yalnız kalarak arkadaşsız bitirdim okulumu. halen arkadaşlık kurarken zorluk çekiyorum. ama hayalimi gerçekleştirdim hepsinden çok daha iyi yerdeyim.

elifbasaran
Автор

Ay 7. Sınıf ama nasıl güzel konuşuyor. Maşallah . Kendini harika ifade etmiş

zehrau
Автор

Yüzde yüz burs kazanarak gittiğim özel lisede dört sene boyunca hem öğrenciler hem öğretmenler tarafından zorbalığa maruz kaldım, aşağılandım, ötekileştirildim, dışlandım, dalga geçildim, hakaret edildim, küçük düşürüldüm...Psikososyal gelişimimin en önemli çağı bu tarz bir ortamda böyle bir muamele görerek geçti.Ailemin gelip öğretmenlerle ve idarecilerle konuşması da bir işe yaramadı, okul bana yapılanlara karşı hiçbir önlem almadı.Üniversite sınavına bir ay kala kaygımın da yükselmesi neticesinde akıl sağlığımı kaybedecek ve okuldan atılacak noktaya kadar geldim, çünkü yaşadıklarımın ağırlığı küçük bünyeme fazla geldi ve daha fazla kaldıramadım, tolere edemedim.Bir ay sonra girdiğim üniversite sınavında tıp fakültesini kazandım ve yaşadıklarımın ağırlığını üzerimden atamadan zorlu bir tıp fakültesi mücadelesi başladı bu sefer de.Fakülte arkadaşlarım da hakkımdaki dedikoduları duymuşlardı ve onlar da benimle arkadaşlık kurmak istemediler, sorunlu olarak damgalandım ve yine dışlandım, psikolojik, sözel ve sosyal zorbalığa maruz bırakıldım. Sonra bir gün fakülte kantininde birkaç kişi tarafından köşeye sıkıştırılıp konuşturuldum, travmalarım tetiklendi, bir yerden sonra üstüme o kadar geldiler ki beynim adeta kendisini kapatıp otomatiğe aldı.Fakülte öğretmenleri hakkında hakaret dahi ettim sanırım, özel hayatım aile hayatım hakkında kimsenin bilmemesi gereken şeyler bile döküldü ağzımdan...Ses kaydımı alıp dağıttılar hem arkamdan bir güzel dedikodumu yapıp gülüp eğlenip insanları bana karşı örgütlediler benden daha da uzaklaştırdılar hem de fakülte öğretmenlerini bana düşman edip beni stajlardan bırakmalarını sağlamaya çalıştılar.Bütün yaşadığım zorluklara rağmen Allah'ın da benim yanımda olması neticesinde tıp fakültesini bir kere büte dahi kalmaksızın başarı belgesiyle bitirdim.Kendimle gurur duyuyorum yaşadığım bütün zorluklara rağmen ayakta kalmayı başardığım için.Ama bana bunları yaşatan ve beni defalarca ölümün kıyısına kadar getiren insanların hala aramızda ellerini kollarını sallaya sallaya hiçbir şey yapmamışlarcasına geziyor olmaları beni derinden yaralıyor.Ben artık mücadelemden vazgeçtim, kalan ömrümü sessiz, sakin, yalnız, mutlu ve huzurlu geçirmek istiyorum.Ama bana bunu yaşatan ve yaşananlara seyirci kalan yediden yetmişe hiç kimseye hakkımı asla ama asla helal etmiyorum.

xxxxxxxx
Автор

Bence zorbaliga karsi alinabilecek en buyuk intikam, hayatta onlara inat daha Mutlu daha iyi ve daha basarili olmak. Biliyorum bende dahil hala cogu insan bunun etkisini yasiyor fakat o zamanlar iyi kotu hayatta kalabildiysek su an cok daha iyisini basarabilirz:)

dinashenhav
Автор

Zihinsel olarak yetersizlikleri olduğu bilgisi doğru değil. Üstün zekalı çocuklar da zorbalığa maruz kalıyorlar. Burada çocuğun diğerlerinden farklı olması zorbalığa maruz kalması için yeterli. Farklılığının yanında yalnız olan çocuklar ise daha çok tehdit altında. Yalnızca rehber öğretmenle görüşmek çözüm değil, okul iklimini değiştirmek gerekiyor.

rukiyebaltac