Akrabalık bağlarını koparan kâfir mi olur?

“Allah hiçbir şeyi örnek vermekten çekinmez, bir sivrisinek de daha ötesi de olabilir. Allah'a güvenenler bilirler ki o, Sahipleri (Rableri) tarafından verilmiş doğru örnektir. Kâfirler[1*] ise şöyle derler: ‘Ne yani! Allah böyle bir örnekle neyi amaçlamış olabilir!’ Bu yolla Allah, birçoğunun sapıttığına, birçoğunun da yola geldiğine karar verir. Sapıttığına karar verdikleri sadece (fâsıklar) yoldan çıkmış olanlardır. Fâsıklar, Allah'a verdikleri sözün kesinleşmesinden sonra Allah'ın kurulmasını istediği bağı kopararak[2*] ve tabii düzeni bozarak sözlerinden cayanlardır.[3*] Zarar edenler işte onlardır.” (Bakara 2/26-27)
[1*] Âyetleri görmezlikten gelenler.
[2*] Kâfir, Allah'ı ikinci sıraya koyarak onunla doğrudan ilişkiyi kesendir. Yoksa Allah, her kişinin en yakınıdır. Bir âyet şöyledir: “İnsanı biz yarattık, içinden neler geçtiğini biliriz. Biz ona sinir uçlarından da yakınız.” (Kaf 50/16) Kur'ân'ın Allah'ın kitabı olduğunu kavrayanlar da Bakara 2/285. âyetteki gibi Allah'a içten söz verirler. Onlarla ilgili âyet şudur: “Allah'ın size olan nimetini ve sizinle sözleştiği zaman O'na verdiğiniz sözü aklınızdan çıkarmayın; hani ‘İşittik ve itaat ettik!’ demiştiniz. Allah'tan çekinerek kendinizi koruyun, çünkü Allah içinizde olanı bilir.” (Mâide 5/7)
[3*] Her insan, Allah'ın varlığını birliğini ve kendinin sahibi olduğunu gözlemiyle kavrar ve içinden O'na bağlılığını bildirir. (Fussilet 41/53) Bu olay “Elestu bi rabbikum” adıyla anılır. (A'râf 7/172) Gelenekte bu, tüm ruhların yaratıldığının iddia edildiği bir güne atfedilir. Oysa tüm ruhların birden yaratılmış olması, Kur'ân'daki fetüsün şekillenmesinden sonra ruhun üflendiği bilgisine ters düşer. (Secde 32/9)