Γ.Θεοδωρακης ~ ΝΙΚΟΤΙΝΗ 5 ,6 & 9

Στιχοι ,Μουσικη :ΓΜ.Θεοδωρακης
Πληκτρα ,Κρουστα: ΓΜ.Θεοδωρακης
Κιθαρα,Κρουστα ,Μπασο:
Δ.Παπαγγελιδης
Τραγουδι: αγνωστος
Edit by G.Rakis
Studio SSR and SSR-2
Equipment:Steinway&sons,
Oberheim 4V,EMS/AKS,RMI
© Jump 2022
-Νικοτινη αρ.5 1979
-Νικοτινη αρ.6 1979
-Νικοτινη αρ.9 1980
* Στρατευσιμος *
Οταν ο ηλιος θα παψει να σε δει
στρατευσιμος του αδη
τον εξω κοσμο θα βλεπεις με ντροπη
δεν ειναι αυτοι φανταροι

Στην ιστορια θες να μπεις
να γινεις παλικαρι
μ'αυτα τα οπλα που κρατεις
που ειναι σκουρια μεγαλη

Μια μερα θαρθει και τουτη η στιγμη
το δακρυ να κυλαει
ποσο μεγαλη ειναι τουτη η ζωη
δυο χρονια στο σκοταδι

Μα την Ελλαδα μου την αγαπω
το ιδιο σαν καμαρι
να βλεπω ταχα ,ταχα μου στρατο
σ'αυτο το μαυρο χαλι
ΓΘ Κιλκις 11.10.79

[evangeliapanagiotaki]

Να και η αποψη του Μίκη για τη Νικοτίνη πριν 40 χρόνια σε μορφή κειμένου ...

Η παρουσίαση της συνθετικής δουλειάς του Γιώργου Θεοδωράκη είναι ένα πρόβλημα και για τον γιο και για τον πατέρα. Γιατί αυτόματα και άθελά του ο πρώτος κληρονομεί όλα τα θετικά και τα αρνητικά του δεύτερου εντελώς μηχανιστικά και άδικα. Άδικα γιατί γενικά οι κοινωνίες και πιο ειδικά η δική μας αρνούνται στο βάθος το δικαίωμα της προσωπικής οντότητας αυτοτέλειας και έκφρασης στα παιδιά, που η μοίρα τα έφερε να έχουν γνωστούς γονείς.
Είναι φυσικό για τον γιο μου να ζήσει στα παιδικά και εφηβικά του χρόνια, μέσα σε μία οικογένεια γεμάτη από τη μουσική και τη δράση μου και κυρίως γεμάτη από τις συνέπειες που δημιουργούσε στη ζωή μας αυτή η μουσική και πολιτική μου δραστηριότητα. Από μικρός ο Γιώργος έδειξε ότι θα ζούσε με τη μουσική. Ήταν φυσικό τα πρώτα του δοκίμια να είναι επηρεασμένα από τη μουσική του πατέρα του που θα πρέπει τελικά όχι μόνο να τον πίεζε αλλά και να τον καταπιέζε οδυνηρά. Για μένα όμως ήταν από την αρχή φανερό ότι η μουσική του φύση δεν έμοιαζε καθόλου με τη δική μου. Είχε έναν ξεχωριστό δικό του κόσμο που μάλιστα η αντιπαράθεση με το δικό μου τον βοηθούσε να βρει τα δικά του εκφραστικά μονοπάτια.
Σε αυτή την προσπάθεια τον βοήθησε αποφασιστικά η γνωριμία του με τα σύγχρονα ηλεκτρονικά όργανα που αμέσως του πρόσφεραν μία καινούργια ποιότητα ήχου ένα νέο ήχο. Από κει και πέρα δηλαδή εδώ και 45 χρόνια έπαψα να τον παρατηρώ και να τον κρίνω μόνο σαν πατέρας. Μία μέρα συνειδητοποίησα ότι τον παρακολουθούσα περισσότερο σαν συνθέτης.

Ενώ εγώ δεν μπορώ να συνθέσω χωρίς μολύβι και πεντάγραμμο, είμαι δηλαδή περισσότερο οπτικός, ο Γιώργος συνθέτει κατευθείαν επάνω στα όργανα. Είναι αποκλειστικά ακουστικός. Έτσι δημιουργήσαμε εδώ στο σπίτι μας ένα μικρό στούντιο με πιάνο κρουστά και ηλεκτρονικά όργανα, που ο Γιώργος περνάει τις νύχτες του γράφοντας ποτε μόνος του ποτε με φίλους του τη μουσική του. Μετά τη δική μου μουσική, γνωρίστηκε με τη μουσική ροκ που τον επηρέασε βαθιά. Γράφει χορευτικά κομμάτια τραγούδια μουσική για μία ταινία τον ασυμβίβαστο, τη μουσική για το πλανητάριο, ένα κύκλο πάνω σε ποιήματα του Μποστ και άλλα. Είναι όμως περίεργο ότι παρόλες τις επιδράσεις της ροκ η μουσική του είναι καθαρά ελληνική. Και θα λεγα Κρητική τόσο από το μελωδικό της υλικό όσο προπαντός από το ρυθμικό της χαρακτήρα.

Ξαφνικά εδώ και τέσσερα χρόνια και ύστερα από εργασία εβδομάδων ο Γιώργος συνθέτει την Πρώτη Νικοτίνη ... Και αμέσως μετά τη Δεύτερη και την Τρίτη. Ομολογώ ότι σαν συνθέτης η μουσική αυτή με εντυπωσίασε με το πρώτο άκουσμα. Διαπίστωσα ότι στο βάθος ο Γιώργος είναι ένας συμφωνιστης, δηλαδή ένας συνθέτης που έχει ανάγκη από τη μεγάλη μουσική φόρμα για να εκφραστεί. Από την άλλη μεριά η χρήση των ηλεκτρονικών οργάνων του πιάνου των κρουστών, δηλαδή τα όργανα που παίζει ο ίδιος καθώς και η χρήση της κιθάρας που ερμηνεύει ο φίλος και συνεργάτης του Δημήτρης Παπαγγελίδης, μουσικός με εκπληκτικό ταλέντο, του προσφέρουν μεγάλες δυνατότητες για ηχητικούς συνδυασμούς, που τελικά δημιουργούν ένα εντελώς προσωπικό κλίμα. Στο παρελθόν έγιναν απόπειρες να βγουν δίσκοι του Γιώργου με χορευτική μουσική και τραγούδια. Τελικά ο ίδιος ματαιωσε αυτές τις εκδόσεις. Νομίζω ότι είχε δίκιο. Γνωρίζω ότι οι Νικοτίνες δεν είναι εκείνο το είδος της μουσικής που μία δεδομένη αντίληψη τη θεωρεί εμπορική. Ίσως για πρώτος δίσκος ενός νέου σύνθετη, να θεωρηθεί βαρύς....

Τελικά αποφασισα με τη συγκατάθεσή του γιου μου, να αναλάβω ο ίδιος την ευθύνη για αυτή την παρουσίαση και μάλιστα να φροντίσω προσωπικά για την έκδοση, που γίνεται έξω από τις γνωστές εταιρείες, γιατί δεν θα θελα να εξαντλήσω την προσωπική μου επιρροή, για κάτι που πιθανόν να μην πιστεύουν.
Θεωρώ ότι κάνω το καθήκον μου και σαν πατέρας και προπαντός σαν συνθέτης, γιατί είμαι βέβαιος ότι βοηθώ τους φιλόμουσους. Το ίδιο θα έκανα και για οποιοδήποτε άλλον συνθέτη που θα μου έδινε τη χαρά, να γνωρίσω μία εργασία μέσα στην οποία η προσωπική μου ευαισθησία και πείρα, θα συναντούσε αξιόλογα μουσικά στοιχεία.

Μουσικολογικά δεν βρίσκω άλλο όρο από τη Συμφωνική Λαϊκή για να χαρακτηρίσω τις Νικοτίνες.
Με το Συμφωνική, εννοώ τη θεματική ενότητα, την ανάπτυξη των θεμάτων, τη φόρμα, τις πλατείες μουσικές χειρονομίες και τέλος την πνευματικότητα που απορρέει από την ολοκληρωμένη ακρόαση και μας οδηγεί σε συναισθήματα και σκέψεις καθαρά ποιητικού λυρικού χαρακτήρα.
Ενώ με το Λαϊκή, διαπιστώνω τη λαϊκότητα ελληνικότητα των μουσικών θεμάτων της μελωδίας και των ρυθμών, την απλότητα της αρμονικής γλώσσας που εν τούτοις προχώρησε σε πλούσιες συγχορδιακες και αντί αντιστιξιακες επεξεργασίες, γεγονός που προδίδει μία συνεχή εναλλαγή αρμονιων συγχορδιακων χρωμάτων . Τέλος τη χρήση των εντελώς σύγχρονων οργάνων της κιθάρας του ηλεκτρικού μπάσου και κυρίως των ηλεκτρονικών οργάνων, παράλληλα με το πιάνο και τα κρουστά.
Όλα αυτά τα στοιχεία απαιτούν από τον ακροατή μία διαφορετική ψυχολογική προετοιμασία σε σχέση με την ακρόαση της συνηθισμένης λαϊκής μουσικής ξένης και ντόπιας. Πιο πολύ νομίζω ότι θα πρέπει να επιδιώξουμε προσέγγιση με τις νικοτίνες εξοπλισμένοι με τα μουσικά ψυχικά συναισθηματικά και νοητικά κριτήρια, που διαθέτουμε στις συναντήσεις μας με τα συμφωνικά έργα.
Μίκης Θεοδωράκης Αθήνα 17 Οκτωβρίου 1981

[evangeliapanagiotaki]

Να προσθέσω κατι για το όνομα Νικοτίνη?
ΝΙΚΟ/τινη, αν το πρωτο συνθετικό το διαβάσουμε vice versa, διαβάζεται ο ΚΥΝ .... -- ο κυν, του κυνός ω κυνα --
Κατ αρχήν εχουμε και τον αστερισμό του Κυνός που σχετίζεται νομίζω με τη ζωνη του Ωρίωνα και τον αστέρα Σείριο


Ομως οταν ήθελε να ορκισθεί ο Σωκράτης 'ελεγε -- μα τον ΚΥΝΑ --,
λογικά εννοουσε τον Δια, το Θεό που γεννήθηκε στο Ιδαίον Ανδρο της Κρήτης.
Και μια που ομως μας λέει ο πατέρας σου ειναι το πρώτο σου έργο,
και ο τίτλος έχει σχέση με τον ΠΡΩΤΟ Θεό
θεωρώ οτι πρέπει να παρουσιασθει η στ Ανώγεια η στο Ιδαίον Ανδρον
στις εκδηλώσεις του επόμενου καλοκαιριού ...