Ο κ. Μητσοτάκης κοιτάει την οικονομία χωρίς να υπολογίζει τη κοινωνία

Απόσπασμα από τη συνέντευξή μου στον τηλεοπτικό σταθμό «One Channel», στην εκπομπή «One Talk» με τον δημοσιογράφο Τάκη Χατζή

-Υπάρχουν άλλα δύο είδη Πανεπιστημίων, δεν υπάρχουν δηλαδή μόνο τα δημόσια και τα ιδιωτικά, αλλά υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες, τα κρατικά, που εξαρτώνται απολύτως από το Υπουργείο Παιδείας, τα δημόσια, τα οποία έχουν ανεξάρτητες διοικήσεις, τα κερδοσκοπικά, τα οποία χρεώνουν παραπάνω από την ποιότητα τής Παιδείας που προσφέρουν, και τα μη κερδοσκοπικά, που βρίσκουν τρόπους να ενισχύουν τα οικονομικά τους από άλλες πηγές, από την έρευνα, τις δωρεές κλπ, και έτσι παρέχουν Παιδεία καλύτερη από αυτή που χρεώνουν. Είναι σημαντικό πως η συζήτηση έφυγε από τα κερδοσκοπικά. Τα κερδοσκοπικά σε όλες τις χώρες παρέχουν παιδεία κατώτερη των ελληνικών Πανεπιστημίων ή και άλλων Πανεπιστημίων. Άρα, αυτό είναι ένα θετικό βήμα.
Εμείς, ως ΠΑΣΟΚ, είπαμε εξαρχής ότι θα συζητούσαμε, αν παράλληλα υπήρχαν μέτρα ενίσχυσης τού δημόσιου Πανεπιστημίου. Θα ήταν ήδη μεγάλη μεταρρύθμιση αν γινόταν πραγματικά δημόσιο το Πανεπιστήμιο και όχι κρατικό, όπως συμβαίνει σήμερα. Ακόμη, αν υπήρχε ένας φορέας που να θέτει κριτήρια ποιότητας τής παιδείας και να ελέγχει την τήρησή τους. Διότι, πρέπει να υπάρχουν κριτήρια για να μπει κανείς σε αυτά τα Πανεπιστήμια, αλλά πρέπει να υπάρχουν και κριτήρια σπουδών για να γνωρίζουμε ότι ο κάθε φοιτητής με το πτυχίο του μπορεί να μπει αύριο στην αγορά και να ανταπεξέλθει στις ανάγκες της.

- Το μεγάλο πρόβλημα τής ελληνικής Παιδείας δεν είναι η τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά η πρωτοβάθμια και η δευτεροβάθμια και αυτό φαίνεται και από τις επιδόσεις των μαθητών σε Διεθνείς Διαγωνισμούς. Το πρόβλημα, δηλαδή, είναι πλέον της παπαγαλίας γιατί δεν συνδυάζεται με κριτική σκέψη όπως γινόταν παλαιότερα. Πλέον, όλες οι θέσεις εργασίας που έχουν μείνει στη Δύση απαιτούν κρίση.

Ακόμη και για τη θέση τού καθηγητή Πανεπιστημίου, ή και οποιαδήποτε άλλη, ζητούν πράγματα τα οποία παλαιότερα δεν υπήρχαν στο πρόγραμμα σπουδών των σχολείων. Αυτό, έχει αφήσει μια γενιά χωρίς τα εργαλεία που χρειάζονται για να ανταπεξέλθουν στις σημερινές συνθήκες και επάνω σε αυτό θα έπρεπε να δίνει έμφαση ο Υπουργός Παιδείας και ο Πρωθυπουργός. Διαφορετικά, ό,τι και να κάνουμε για το Πανεπιστήμιο, θα έχουμε παιδιά τα οποία δεν θα έχουν τη δυνατότητα να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες τής σημερινής κοινωνίας.