Hit - Κοίτα ψηλά

ΛΥΚΟΙ
Beat: Θραύσμα
Ηχογράφηση/Μίξη: Roof top studio(Αναπόδραστος)
Artwork: Comet

[hit]

ΣΤΙΧΟΙ

Κι ας πετάμε κόντρα στο καιρό με σπασμένα φτερά,
την αλήθεια θα την βρούμε πάντα κοιτάμε ψηλά,
κι ας μας βάλαν σε κελί κι ας μας δέσαν με δεσμά,
την αγάπη θα βρούμε κι ας έγινε σπάνια πια,
κι ας αρμενίζουμε τον κόσμο με σκισμένα πανιά,
ακόμα η φλόγα καίει και η ελπίδα νικά,
κι ας σου μάθανε κανόνες εσύ άκου την καρδιά,
ακόμα είσαι εδώ κι ας έχεις φύγει μακριά!

Από κρύσταλλο φτιαγμένο μοιάζει τόσο λαμπερό, και οι ακτίνες του φεγγαριού το κάνουν φωτεινό,
με χρώμα τόσο μπλε μοιάζει με ωκεανό, με μια δόση φαρμάκι γλυκό.
Είναι η ζωή μας κάτι τόσο απλό,
βρήκες κάτι το αληθινό σε τούτο που σου πλασάρουν ως κόσμο αυτό;
πως σου μάθανε να ζεις με μυαλό λογικό, ταυτίσου με αυτό που βλέπεις γύρο σου ως σωστό.
Μάθε να ζεις μ αυτό, συμφέρον δελεαστικό, με εκπομπές να συμπληρώνεις το μίζερο κενό.
Τρέχω μπας και φύγω από δω, το φως να βρω, απ' το σκοτάδι να βγω, να βγω απ' το φαύλο κύκλο αυτό.
Μέσα σε μια μελωδία σε αναζητώ, έλα για λίγο τυχαία κάπου να σε δω.
Είδα την θλίψη της να μου χαμογελάει το βράδυ αυτό, κι ήταν τόσο φωτεινό την βλέπω ακόμα στον ουρανό. Δώσε μου το χέρι σου να κρατηθώ, κι έχω τόσα να της πω όμως δεν την συγκινώ.
Δεν χωράμε εδώ μέσα κ οι δυο, μέσα σε ένα τέτοιο εγωισμό, σου μάθαν να μην βάζεις παραπέρα το εγώ.
Η βόλτα που είπαμε να πάμε δεν βρήκε προορισμό, απλά εσύ αποχώρησες, εγώ ακόμα τριγυρνάω εδώ,
κι ας μην πήρα είδηση μένω εδώ δίχως αντίρρηση, κι αυτό που κάνω δεν είναι ποίηση, είναι ο πόνος μου σε μελοποίηση!

Κι ας πετάμε κόντρα στο καιρό με σπασμένα φτερά,
την αλήθεια θα την βρούμε πάντα κοιτάμε ψηλά,
κι ας μας βάλαν σε κελί κι ας μας δέσαν με δεσμά,
την αγάπη θα βρούμε κι ας έγινε σπάνια πια,
κι ας αρμενίζουμε τον κόσμο με σκισμένα πανιά,
ακόμα η φλόγα καίει και η ελπίδα νικά,
κι ας σου μάθανε κανόνες εσύ άκου την καρδιά,
ακόμα είσαι εδώ κι ας έχεις φύγει μακριά!

Θα καταλάβεις πως ένα βράδυ όλοι μένουμε μόνοι, και θα βρείς τον ευατό σου όσο η νύχτα τελειώνει,
και θα δεις ποιός θα 'ρθει να βοηθήσει όταν πιάσουν οι πόνοι, όταν η καρδιά σου ματώνει και χωρίζουνε οι δρόμοι.
Ποιοι ήταν εκεί έδωσαν αγάπη αληθινή, κι αν εφήμερη ιδιοτελή αγάπη σου δίναν όλοι.
Τότε να 'σαι δυνατός, σήκω πιάσε το τιμόνι, τρέξε ακολούθησε της ζωής το βαγόνι,
ψάξε και θα βρεις την λάμψη που σε θαμπώνει, όπως το βλέμμα της που πάντα σε θολώνει,
και πόσο εύκολα ξεχνά η καρδιά της παγώνει, αυτή την μορφή της που κάθε φορά σκοτώνεις και κάθε φορά γλυτώνει.
Τα όνειρα μας πετάν στον ουρανό όταν νυχτώνει, εκείνο το βράδυ θυμάμαι τον Νίκο να βουρκώνει.
Πάντα ήταν εκεί, πάντα θα 'μαι εκεί. Μαζί.
Αδερφέ ξημερώνει...