ανθή κύρκου - σονέτο σκέτο (·πρόβα στο σπίτι)

προβάροντας στο σαλόνι·
νέο τραγούδι,
σε στίχους της Αρχοντούλας Κομπελίτου·
{σονέτο (με τίτλο) · Ερωτικό Βεληνεκές · }

Στου ίσκιου σου την αντηλιά ο έρωτας τοξεύει
και την καρδιά σου για να βρει, ψάχνει κι όλο γυρεύει.
Μα είναι τα χρόνια σου πολλά και η ζωή μου λίγη
της λησμονιάς σου ο κισσός μου λες θα με τυλίγει.

Φτάνει η αιχμή μου και περνά το Ιόνιο το χάδι
μέχρι που η μέρα σταματά και αρχίζει το σκοτάδι
κι έτσι ο κύκλος μας κυλά με όμοιες μελωδίες
μα δεν αντέχεις τώρα λες τέτοιες παλινωδίες.

Τί που γοργόνα έπαιξα στις όχθες της ψυχής σου
και που κρασί σε φίλεψα για να σε ξεδιψάσω
μου λες δεν είναι ο έρωτας άλλο της αντοχής σου.

Και που ζητούσα αμέτρητα μαζί σου να πλαγιάσω
τι που ποθούσα πυρετός να γίνω στο κορμί σου
μου λες δεν έμεινε ζωή να μοιραστώ μαζί σου.

μουσική, λούπες, τραγούδι | ανθή κύρκου
συνθεσάιζερ, τραγούδι | εύα ντούρου
drum machine, λούπες | θανάσης dzingovic
ήχος | χάρης βορεάδης

[rubrabeta]

"Το σονέτο αν είναι σκέτο,
θα σε ρίξει στο tappeto.
Ειδαλλιώς θέλεις μπουκέτο
με παπά και με cuffetto.
Θες καφέ στο καμινέτο
κι ένα παγωτό cornetto.
Θες και τόνο αλεγκρέτο
να χορεύεις το balletto.
Μα, αν γουστάρεις το tappeto,
άστο το σονέτο σκέτο."

Τάδε έφη Δεινατούστρα.