filmov
tv
ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ - ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΙΚΡΑ ΝΑ ΜΙΛΑΩ | HD

Показать описание
ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ LP : ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ SALONICA 1986
ΣΤΙΧΟΙ - ΜΟΥΣΙΚΗ : ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ
ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ : ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΠΑΧΑΤΖΗΣ
Α1 Γυναίκα Της Ζωής Μου
Α2 Τέτοια Ώρα Τέτοια Λόγια
Α3 Ακόμα Ένα Ψέμα
Α4 Την Συγχωρώ Θεέ Μου
Α5 Μου Μιλούσες Για Καρδιά
Α6 Τι Φταίει Βρε Ζωή
Β1 Την Αγαπώ Και Κλαίω
Β2 Δικό Μου Είναι Το Πρόβλημα
Β3 Θα Σε Μισώ
Β4 Συνηθισμένος Με Την Πίκρα Να Μιλάω
Β5 Μου Φτάνει Που Σ Αγαπώ
Β6 Απόψε Μιλάνε Τα Μάτια
Στίχοι: Χρήστος Αυγερινός
Μουσική: Χρήστος Αυγερινός
1. Χρήστος Αυγερινός
Αφού μπορεί να μ’ αρνηθείς
και ότι ζήσαμε να λησμονήσεις.
Αφού θαρρείς ότι μπορείς
με κάποιον άλλονε να ευτυχίσεις,
για μένα ποτέ σου μη νοιαστείς.
Συνηθισμένος είμαι εγώ με το παράπονο να ζω
συνηθισμένος με την πίκρα να μιλάω.
Συνηθισμένος είμαι εγώ όλο να κλαίω να πονώ
και μαύρο κάρβουνο να γίνεται ότι πιάνω.
Αφού θαρρείς ότι μπορείς
θα μάθεις σε μια νύχτα να γκρεμίσεις
κι απάνω στα συντρίμμια της
καινούρια αγάπη εσύ να ξαναχτίσεις,
για μένα ποτέ σου μη νοιαστείς.
Συνηθισμένος είμαι εγώ με το παράπονο να ζω
συνηθισμένος με την πίκρα να μιλάω.
Συνηθισμένος είμαι εγώ όλο να κλαίω να πονώ
και μαύρο κάρβουνο να γίνεται ότι πιάνω.
ΣΤΙΧΟΙ - ΜΟΥΣΙΚΗ : ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ
ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ : ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΠΑΧΑΤΖΗΣ
Α1 Γυναίκα Της Ζωής Μου
Α2 Τέτοια Ώρα Τέτοια Λόγια
Α3 Ακόμα Ένα Ψέμα
Α4 Την Συγχωρώ Θεέ Μου
Α5 Μου Μιλούσες Για Καρδιά
Α6 Τι Φταίει Βρε Ζωή
Β1 Την Αγαπώ Και Κλαίω
Β2 Δικό Μου Είναι Το Πρόβλημα
Β3 Θα Σε Μισώ
Β4 Συνηθισμένος Με Την Πίκρα Να Μιλάω
Β5 Μου Φτάνει Που Σ Αγαπώ
Β6 Απόψε Μιλάνε Τα Μάτια
Στίχοι: Χρήστος Αυγερινός
Μουσική: Χρήστος Αυγερινός
1. Χρήστος Αυγερινός
Αφού μπορεί να μ’ αρνηθείς
και ότι ζήσαμε να λησμονήσεις.
Αφού θαρρείς ότι μπορείς
με κάποιον άλλονε να ευτυχίσεις,
για μένα ποτέ σου μη νοιαστείς.
Συνηθισμένος είμαι εγώ με το παράπονο να ζω
συνηθισμένος με την πίκρα να μιλάω.
Συνηθισμένος είμαι εγώ όλο να κλαίω να πονώ
και μαύρο κάρβουνο να γίνεται ότι πιάνω.
Αφού θαρρείς ότι μπορείς
θα μάθεις σε μια νύχτα να γκρεμίσεις
κι απάνω στα συντρίμμια της
καινούρια αγάπη εσύ να ξαναχτίσεις,
για μένα ποτέ σου μη νοιαστείς.
Συνηθισμένος είμαι εγώ με το παράπονο να ζω
συνηθισμένος με την πίκρα να μιλάω.
Συνηθισμένος είμαι εγώ όλο να κλαίω να πονώ
και μαύρο κάρβουνο να γίνεται ότι πιάνω.