MHTERA ...

Πρωινή προσευχή

Ακόμα ο ήλιος δεν είχε ανατείλει και η Σοφία με τον άντρα της, τον Βαγγέλη, ήταν γονατιστοί και προσευχόντουσαν στον άγιο Θεό. Με κατάνυξη και παιδική εμπιστοσύνη στον ουράνιο τους Πατέρα, τον ικέτευαν να ευλογεί το σπίτι τους και να πλημμυρίζει με τη χάρη του αγίου Πνεύματος τις ταπεινές ψυχές τους. Αγαπούσαν και οι δυο τους τον Θεό τόσο πολύ που κάθε φορά που μνημόνευαν το άγιο όνομα Του γέμιζαν τα μάτια τους από δάκρυα αγάπης, χαράς και ευγνωμοσύνης.

Το ευλογημένο αυτό ζευγάρι πίστευε πως όσο πιο πολύ έβαζαν στη ζωή τους τον Δημιουργό τους, τόσο πιο πολύ αγάπη θα είχαν μεταξύ τους αλλά και με όλους τους συνανθρώπους τους.

Όταν παντρεύτηκαν είχαν αποφασίσει από κοινού να ξεκινούν την ημέρα τους με προσευχή, για να ευλογεί ο Θεός κάθε δραστηριότητα τους. Από τότε δε που γεννήθηκε το πρώτο τους παιδί, ξεκινούσαν την προσευχή τους ακόμα πιο νωρίς το πρωί. Πριν χαράξει καλά καλά η αυγή ήταν και οι δυο τους μπροστά στο άγιο εικονοστάσι για να ευχαριστήσουν τον Θεό για όλα τα δώρα που τους χάριζε και κυρίως για τα παιδιά τους.

Το μεγάλο όνειρο της ζωής τους ήταν τα παιδιά που έκαναν να αγαπήσουν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους τον άγιο Θεό και να ζήσουν σύμφωνα με το θέλημα Του, ώστε να βρεθούν μια μέρα όλοι μαζί σαν οικογένεια στο ουράνιο βασίλειο του Θεού και να απολαμβάνουν εκεί την ευτυχία του Παραδείσου. Για το λόγο αυτό κάθε μέρα παρακαλούσαν τον Χριστό να φωτίζει το νου τους και να πλημμυρίζει με τη θεϊκή Του χάρη τις ψυχές τους, για να ζουν σύμφωνα με το άγιο θέλημα Του και να γίνονται έτσι καλό παράδειγμα προς μίμηση στα παιδιά τους.

Τόσο η Σοφία, όσο και ο Βαγγέλης, ήταν πολύ ευγενικές ψυχούλες με πολύ αγάπη ο ένας στον άλλο. Η καρδιά τους είχε πολλή ευσπλαχνία γα τον κάθε συνάνθρωπο τους αλλά κυρίως για εκείνους που υπέφεραν από κάποια αρρώστια ή δυστυχία. Κρυφά, χωρίς να τους παίρνει κάποιος είδηση, βοηθούσαν με κάθε τρόπο εκείνους που είχαν άμεση ανάγκη από βοήθεια.

Η ελεημοσύνη ήταν ένα στολίδι που κοσμούσε με πολύ χάρη τις ευσπλαχνικές καρδιές τους. Η βοήθεια που πρόσφεραν στους δυστυχισμένους συνανθρώπους τους δεν ήταν μόνο υλική αλλά και πνευματική. Στην πρωινή προσευχή τους παρακαλούσαν τον Θεό να σπλαχνίζεται κάθε πονεμένο και δυστυχισμένο άνθρωπο και να του χαρίζει ότι είχε ανάγκη το σώμα και η ψυχή του. Παρακαλούσαν επίσης και για όλους εκείνους τους αμαρτωλούς που ζούσαν μακριά από το Θεό, να τους φωτίσει, ώστε μια μέρα να βγουν από το σκοτάδι της αμαρτίας και να έρθουν κοντά στο φως της αλήθειας.