Και μένεις μόνη Έφη Βασακου

Και μένεις μόνη Έφη Βασακου
Και μένεις μόνη....ξεσπας, κλαίς..... κλαίς πολύ να διώξεις ότι σε βαραίνει ότι σου τρώει την ψυχή.
Κλαίς για όσα σου κλέψανε....
....για όσα χάρισες......
Για όλα εκείνα που μοχθησες και κανείς δεν τα σεβάστηκε....
.....για όλη εκείνη την ψυχή που ξοδεψες σε κενούς ανθρώπους.....
Κι εσύ κλαίς.....για όλα τα ταξίδια που κατέληξαν σε τραγωδία.....για όλες τις συναυλίες της καρδιάς σου που κανείς δεν κατάλαβε τι τραγουδουσες.....
Για όλα εκείνα τα βράδια που σιγοψυθιριζες τα πιο όμορφα παραμύθια.....για όλα τα όνειρα που τα είδες να τσακίζονται από το όμορφο συννεφάκι σου......
...... κλαίς......χτυπιεσαι.....θες να δυαλυσεις το σύμπαν....
Κλάψε......
Είναι το λιγότερο σε μια ωδή συναισθηματων που γκρέμισαν το δικό σου σύμπαν..... γκρέμισαν εκείνο το σύννεφο που περπατουσες ρίχνοντας σε στα χαλάσματα....
Κλάψε.....μα να θυμάσαι πως κάπου πολύ δίπλα σου είναι ένας άγγελος....ο άγγελος σου που δεν θα επιτρέψει άλλη φορά το δάκρυ σου.....
Κλάψε τον προκαλείς!!!!!!
Βασακου Έφη