𝐊𝐢𝐦 𝐓𝐚𝐞𝐡𝐲𝐮𝐧𝐠 𝐢𝐥𝐞 𝐡𝐚𝐲𝐚𝐥 𝐞𝐭 ~ 𝐙𝐨𝐫𝐚𝐤𝐢 𝐦𝐚𝐟𝐲𝐚 𝐤𝐨𝐜𝐚𝐧𝛊𝐧 𝗼̈𝐧𝐮̈𝐧𝐝𝐞 𝐤𝐞𝐧𝐝𝐢𝐧𝐞 𝐳𝐚𝐫𝐚𝐫 𝐯𝐞𝐫𝐢𝐫𝐬𝐢𝐧 {𝐓𝐁}

[winterrbeaar]

✩ 𝐼𝑑𝑜𝑙𝑙𝑒𝑟𝑖 𝑘𝑜̈𝑡𝑢̈𝑙𝑒𝑚𝑒𝑘 𝑔𝑖𝑏𝑖 𝑏𝑖𝑟 𝑎𝑚𝑎𝑐𝚤𝑚 𝑦𝑜𝑘𝑡𝑢𝑟
✩ 𝐹𝑖𝑘𝑖𝑟𝑙𝑒𝑟 𝑜̈𝑧𝑔𝑢̈𝑛𝑑𝑢̈𝑟
✒️ 𝑍𝑜𝑟𝑎𝑘𝑖 𝑚𝑎𝑓𝑦𝑎 𝑘𝑜𝑐𝑎𝑛𝚤𝑛 𝑜̈𝑛𝑢̈𝑛𝑑𝑒 𝑘𝑒𝑛𝑑𝑖𝑛𝑒 𝑧𝑎𝑟𝑎𝑟 𝑣𝑒𝑟𝑖𝑟𝑠𝑖𝑛


✩✩✩

☘︎ 𝐾𝑖𝑚 𝑇𝑎𝑒ℎ𝑦𝑢𝑛𝑔 ~ 27
☘︎ 𝑃𝑎𝑟𝑘 𝐻𝑎𝑟𝑖𝑛 ~ 23



🧸 𝐼𝑠𝑡𝑒𝑘 𝑘𝑢𝑟𝑔𝑢𝑑𝑢𝑟, 𝑏𝑒𝑔̆𝑒𝑛𝑚𝑒𝑛𝑖𝑧 𝑑𝑖𝑙𝑒𝑔̆𝑖𝑦𝑙𝑒...
🪄 𝐾𝑒𝑦𝑖𝑓𝑙𝑖 𝑜𝑘𝑢𝑚𝑎𝑙𝑎𝑟...



𝐻𝑖𝑘𝑎𝑦𝑒:

Pencere önünde oturmuş kafamdaki yoğun düşünceler eşliğinde yağan yağmuru izliyordum. Yağmurla birlikte ben de ağlıyordum...Gözümdeki yaşlar tek-tek akıyordu yere...Yağmurun toprağı ıslatdığı gibi, gözyaşlarım da yanaklarımı ıslatıyordu. Aylarca kurumayan, dinmeyen gözyaşlarım hem acıdan, hem üzüntüden, hem yalnızlıktan, hem de sevgisizlikten akıyordu. Annemsiz geçirdiğim günler hatırına, babamın sıcak kolları hatırına akıyordu gözyaşlarım. 3 aydır durmadan akıyorlardı...3 ay önce doktorlardan aldığım acı haberle birlikte hayatım mahv olmuştu. Dünyam başıma yıkılmıştı. Canımdan çok sevdiğim annem ve babamı yüzünden kaybetmiştim. Annem lanet olası hastalık kanser yüzünden, babamsa aort diseksiyonu yüzünden gözlerini hayata yummuştu. Bu hayatda onlarsız kalmıştım. Yalnız başıma...
'Malesef kurtaramadık'...bir cümleyle yıkıla biliyormuş insan meğerse...hastane köşelerinde bir başıma anne ve babamın ölüm haberini almıştım...cansız bedenlerine saatlerce sarılmış, uyanmaları için yalvarmıştım. Uyanmamışlardı...
Bir başıma bırakıp gitmişdiler beni bu koskoca dünyada tek başıma...Dayanacak gücüm kalmamıştı. Yanımda olan kimse yoktu. Birinin yanımda olmasına o kadar çok ihtiyacım vardı ki...bana sarılmasına, saçlarımı öpüp, okşamasına, beni göğsünde uyutmasına o kadar çok ihtiyacım vardı ki...ama o yanımda değildi. Kocaman evde tek başıma oturmuş, yolunu gözlüyordum. Bizden olmayacağını biliyordum ama ondan gitmeye de gönlüm razı değil.
Taehyung...canımdan çok sevdiğim, aşık olduğum adam...yıllardır bir hiçmişim gibi baktı bana hep. Bir oyuncak gibi evin bir köşesinde oturur, saatlerce oradan kalkmazdım. Odamdan günlerce dışarı çıkmazdım. Annemle babamı kaybettiğimden beri bunlar artmaya başladı. Artık su bile içemiyordum. Gelip ne olduğunu sormaz, yüzüme bile bakmazdı. Aynı evin içinde iki yabancıydık biz. Birimiz solgun çiçek, diğerimiz de onu kanatan dikenlerdi.
Gözyaşlarım dinmek bilmiyordu bir türlü. Sildikce yenileri akıyordu. Yanaklarım tahriş olmuştu tuzlu gözyaşlarım yüzünden. Yine ve yine gözlerimi kazağımın koluyla silip kendime gelmeye çalıştım. Aniden açılan odamın kapısıyla o tarafa bakmaya başladım. Gelen 'zoraki kocam' Taehyung'du. Yüzünde hiç bir anlam barındırmayan ifadeyle yüzüme bakıyordu. Duygusuz bakışları öldürüyordu beni, bu bakışları altında ezilip, yok oluyordum. Biraz sonra konuşmaya başlamasıyla düşüncelerimden ayrıldım ve gerçek dünyaya döndüm;




Tae: Yine mi ağlıyorsun? Yetmedi mi artık? Sıkıldım bu durumdan.





Hiç bir şey söylemeden, başımı eğmiş onu dinliyordum. Derin bir iç çektiğini duydum. Daha sonra tekrar konuşmaya başladı;






Tae: Ahh...her neyse. Ne yapıyorsan yap. Nasıl davranmak istiyorsan öyle davran. Umurumda değil. Sana önemli bir şey söylemek için gelmiştim...





Başımı kaldırmış meraklı gözlerimle onu dinliyordum;





Tae: Bu akşam saat 7'de ortak olduğumuz şirketin kuruluş yıl dönümü. Oraya eşsiz gidemiyormuşuz. Sen de gelmek zorundasın o yüzden. Akşama hazır ol.

"T-tamam."




Hiç bir söylemeden, başını sallayarak gitti. Heyecanlanmıştım. Taehyung beni ilk defa bir davete götürecekti. Uzun bir aradan sonra yüzümde hafif bir gülümsemeyle dolabıma ilerledim ve kendime kıyafet seçmeye başladım. Taehyung'un yanına yakışmalıydım. Ona layık olmalıydım. Fazla elbisem yoktu...çünkü böyle yerlere gitmediğim için alınmıyordu. Elimde sadece 2 elbise vardı. Biri siyah, sade, dizden bir karış aşağı bir elbiseydi. Diğeri pembe dizaltı elbiseydi. Davetde insanların çoğu mafya olduğu için bu elbiseyi giyemezdim. Siyah elbiseyi elime aldım ve yatağın üzerine bıraktım. Daha sonra duş almak için banyoya girdim.
20 dakika sonra banyodan çıkmış üzerimi giyinmiştim. Makyaj masamda oturmuş hafjf makyaj yapmıştım. Kolyemi ve bilekliğimi de taktıktan sonra hazırdım. Saate baktığımda 7 olmasına 15 dakika kalmıştı. Odadan dışarı çıktım, Taehyung'un odasına doğru adımladım, kapısını çaldım, içerden hiç bir ses gelmeyince odaya girdim. Ama Taehyung burada değildi. Belki çalışma odasındadır. Odadan çıkıp çalışma odasına doğru adımladım. Yine kapıyı çaldım, bu sefer de ses gelmedi. İçeri girdim, ama Taehyung burada da değildi. Kapı çalma sesi duymamla odadan çıkıp aşağı inmeye başladım. Kapıyı açtım ve Taehyung'un asistanını gördüm. Onun ne işi vardı ki burada...Yapmacık sesiyle konuşmaya başladı;




A: Taehyung evde mi?

"O-"

Tae: Buradayım...




Ben konuşamadan Taehyung gelmişti. Demek ki, aşağıdaki odadaydı. Yanımıza geldi ve asistanına doğru gülümseyerek konuşmaya başladı;




Tae: Gidelim mi Hana?

Hana: Gidelim Bay Kim.

"A-ama T-taehyung sen..."

Tae: Artık sana gerek kalmadı. Davete Hanayla gidiyorum.

"N-ne?"

Tae: Ne o? Ağlayacakmısın yine?

"N-neden bana böyle d-davranıyorsun?"

Tae: Nasıl davranıyormuşum?

"Çok canımı yakıyorsun Taehyung."

Tae: Sen de benim canımı sıkıyorsun.

"Madem davete onunla gidecektin neden bana hazırlanmamı söylüyorsun?"

Tae: Hanayla birlikte gitmek fikri aklıma gelmemişti hiç. Benimle gide bileceğini söyleyince onu kıramadım. Seni götürmekten vazgeçtim. Hem seni neden oraya götüreyim ki? Seninle oraya gitseydim rezil olurdum herkese.

"B-ben senin k-karınım...Onu kıramadın ama b-beni k-kırmayı göze mi alıyorsun?"

Tae: Sen hiç bir zaman benim karım olmadın! Olmayacaksın! O kadar çirkin ve pissin ki, utanıyorum senden! Hatta nefret ediyorum! Hayatımdan defolup gitmeni istiyorum! Yapıştın yakama, bir türlü bırakmıyorsun! Uzak dur benden, duydun mu?!

[SiziUnutmicamGunesler]

Taehynung kiza yaşattıklarını okuyunca bende yaşadim be adam

[emineuysal]

Ben hayatımda böyle birşey okumadım sen kaç yaşındasın ya nasıl bukadar etkileyici yazabiliyorsun nasıl😮❤

[Bts---Army-tae-vc]

Ağlamakdan gözüm kızardı ya🤧🤧 çok güzel olmuş ellerine sağlık güzelim💋😘😘

[Zoe--kp]

Peki o kadar istek varken ilk benimkini yapman agaggagagag ya bebeğim ölürüm sana çok teşekkürler muhteşemliğin

[blckswan]

Aynen Taehyung seviyordun aşıktın kıza bu yüzden öyle davrandın ☠️🤦🏻‍♀️😌

[zeynepokur]

Bişe yamıyo bana biri nasıl izledigini soylesın

[Jimininserçeparmağı]

Benimde isteğim vardı ?? Ve hikaye mükemmeldi ellerine sağlık güzelim😊❤

[winterrbeaar]

✩ 𝐼𝑑𝑜𝑙𝑙𝑒𝑟𝑖 𝑘𝑜̈𝑡𝑢̈𝑙𝑒𝑚𝑒𝑘 𝑔𝑖𝑏𝑖 𝑏𝑖𝑟 𝑎𝑚𝑎𝑐𝚤𝑚 𝑦𝑜𝑘𝑡𝑢𝑟
✩ 𝐹𝑖𝑘𝑖𝑟𝑙𝑒𝑟 𝑜̈𝑧𝑔𝑢̈𝑛𝑑𝑢̈𝑟
✒️ 𝑍𝑜𝑟𝑎𝑘𝑖 𝑚𝑎𝑓𝑦𝑎 𝑘𝑜𝑐𝑎𝑛𝚤𝑛 𝑜̈𝑛𝑢̈𝑛𝑑𝑒 𝑘𝑒𝑛𝑑𝑖𝑛𝑒 𝑧𝑎𝑟𝑎𝑟 𝑣𝑒𝑟𝑖𝑟𝑠𝑖𝑛


✩✩✩

☘︎ 𝐾𝑖𝑚 𝑇𝑎𝑒ℎ𝑦𝑢𝑛𝑔 ~ 27
☘︎ 𝑃𝑎𝑟𝑘 𝐻𝑎𝑟𝑖𝑛 ~ 23



🧸 𝐼𝑠𝑡𝑒𝑘 𝑘𝑢𝑟𝑔𝑢𝑑𝑢𝑟, 𝑏𝑒𝑔̆𝑒𝑛𝑚𝑒𝑛𝑖𝑧 𝑑𝑖𝑙𝑒𝑔̆𝑖𝑦𝑙𝑒...
🪄 𝐾𝑒𝑦𝑖𝑓𝑙𝑖 𝑜𝑘𝑢𝑚𝑎𝑙𝑎𝑟...



𝐻𝑖𝑘𝑎𝑦𝑒:

Pencere önünde oturmuş kafamdaki yoğun düşünceler eşliğinde yağan yağmuru izliyordum. Yağmurla birlikte ben de ağlıyordum...Gözümdeki yaşlar tek-tek akıyordu yere...Yağmurun toprağı ıslatdığı gibi, gözyaşlarım da yanaklarımı ıslatıyordu. Aylarca kurumayan, dinmeyen gözyaşlarım hem acıdan, hem üzüntüden, hem yalnızlıktan, hem de sevgisizlikten akıyordu. Annemsiz geçirdiğim günler hatırına, babamın sıcak kolları hatırına akıyordu gözyaşlarım. 3 aydır durmadan akıyorlardı...3 ay önce doktorlardan aldığım acı haberle birlikte hayatım mahv olmuştu. Dünyam başıma yıkılmıştı. Canımdan çok sevdiğim annem ve babamı yüzünden kaybetmiştim. Annem lanet olası hastalık kanser yüzünden, babamsa aort diseksiyonu yüzünden gözlerini hayata yummuştu. Bu hayatda onlarsız kalmıştım. Yalnız başıma...
'Malesef kurtaramadık'...bir cümleyle yıkıla biliyormuş insan meğerse...hastane köşelerinde bir başıma anne ve babamın ölüm haberini almıştım...cansız bedenlerine saatlerce sarılmış, uyanmaları için yalvarmıştım. Uyanmamışlardı...
Bir başıma bırakıp gitmişdiler beni bu koskoca dünyada tek başıma...Dayanacak gücüm kalmamıştı. Yanımda olan kimse yoktu. Birinin yanımda olmasına o kadar çok ihtiyacım vardı ki...bana sarılmasına, saçlarımı öpüp, okşamasına, beni göğsünde uyutmasına o kadar çok ihtiyacım vardı ki...ama o yanımda değildi. Kocaman evde tek başıma oturmuş, yolunu gözlüyordum. Bizden olmayacağını biliyordum ama ondan gitmeye de gönlüm razı değil.
Taehyung...canımdan çok sevdiğim, aşık olduğum adam...yıllardır bir hiçmişim gibi baktı bana hep. Bir oyuncak gibi evin bir köşesinde oturur, saatlerce oradan kalkmazdım. Odamdan günlerce dışarı çıkmazdım. Annemle babamı kaybettiğimden beri bunlar artmaya başladı. Artık su bile içemiyordum. Gelip ne olduğunu sormaz, yüzüme bile bakmazdı. Aynı evin içinde iki yabancıydık biz. Birimiz solgun çiçek, diğerimiz de onu kanatan dikenlerdi.
Gözyaşlarım dinmek bilmiyordu bir türlü. Sildikce yenileri akıyordu. Yanaklarım tahriş olmuştu tuzlu gözyaşlarım yüzünden. Yine ve yine gözlerimi kazağımın koluyla silip kendime gelmeye çalıştım. Aniden açılan odamın kapısıyla o tarafa bakmaya başladım. Gelen 'zoraki kocam' Taehyung'du. Yüzünde hiç bir anlam barındırmayan ifadeyle yüzüme bakıyordu. Duygusuz bakışları öldürüyordu beni, bu bakışları altında ezilip, yok oluyordum. Biraz sonra konuşmaya başlamasıyla düşüncelerimden ayrıldım ve gerçek dünyaya döndüm;




Tae: Yine mi ağlıyorsun? Yetmedi mi artık? Sıkıldım bu durumdan.





Hiç bir şey söylemeden, başımı eğmiş onu dinliyordum. Derin bir iç çektiğini duydum. Daha sonra tekrar konuşmaya başladı;






Tae: Ahh...her neyse. Ne yapıyorsan yap. Nasıl davranmak istiyorsan öyle davran. Umurumda değil. Sana önemli bir şey söylemek için gelmiştim...





Başımı kaldırmış meraklı gözlerimle onu dinliyordum;





Tae: Bu akşam saat 7'de ortak olduğumuz şirketin kuruluş yıl dönümü. Oraya eşsiz gidemiyormuşuz. Sen de gelmek zorundasın o yüzden. Akşama hazır ol.

"T-tamam."




Hiç bir söylemeden, başını sallayarak gitti. Heyecanlanmıştım. Taehyung beni ilk defa bir davete götürecekti. Uzun bir aradan sonra yüzümde hafif bir gülümsemeyle dolabıma ilerledim ve kendime kıyafet seçmeye başladım. Taehyung'un yanına yakışmalıydım. Ona layık olmalıydım. Fazla elbisem yoktu...çünkü böyle yerlere gitmediğim için alınmıyordu. Elimde sadece 2 elbise vardı. Biri siyah, sade, dizden bir karış aşağı bir elbiseydi. Diğeri pembe dizaltı elbiseydi. Davetde insanların çoğu mafya olduğu için bu elbiseyi giyemezdim. Siyah elbiseyi elime aldım ve yatağın üzerine bıraktım. Daha sonra duş almak için banyoya girdim.
20 dakika sonra banyodan çıkmış üzerimi giyinmiştim. Makyaj masamda oturmuş hafjf makyaj yapmıştım. Kolyemi ve bilekliğimi de taktıktan sonra hazırdım. Saate baktığımda 7 olmasına 15 dakika kalmıştı. Odadan dışarı çıktım, Taehyung'un odasına doğru adımladım, kapısını çaldım, içerden hiç bir ses gelmeyince odaya girdim. Ama Taehyung burada değildi. Belki çalışma odasındadır. Odadan çıkıp çalışma odasına doğru adımladım. Yine kapıyı çaldım, bu sefer de ses gelmedi. İçeri girdim, ama Taehyung burada da değildi. Kapı çalma sesi duymamla odadan çıkıp aşağı inmeye başladım. Kapıyı açtım ve Taehyung'un asistanını gördüm. Onun ne işi vardı ki burada...Yapmacık sesiyle konuşmaya başladı;




A: Taehyung evde mi?

"O-"

Tae: Buradayım...




Ben konuşamadan Taehyung gelmişti. Demek ki, aşağıdaki odadaydı. Yanımıza geldi ve asistanına doğru gülümseyerek konuşmaya başladı;




Tae: Gidelim mi Hana?

Hana: Gidelim Bay Kim.

"A-ama T-taehyung sen..."

Tae: Artık sana gerek kalmadı. Davete Hanayla gidiyorum.

"N-ne?"

Tae: Ne o? Ağlayacakmısın yine?

"N-neden bana böyle d-davranıyorsun?"

Tae: Nasıl davranıyormuşum?

"Çok canımı yakıyorsun Taehyung."

Tae: Sen de benim canımı sıkıyorsun.

"Madem davete onunla gidecektin neden bana hazırlanmamı söylüyorsun?"

Tae: Hanayla birlikte gitmek fikri aklıma gelmemişti hiç. Benimle gide bileceğini söyleyince onu kıramadım. Seni götürmekten vazgeçtim. Hem seni neden oraya götüreyim ki? Seninle oraya gitseydim rezil olurdum herkese.

"B-ben senin k-karınım...Onu kıramadın ama b-beni k-kırmayı göze mi alıyorsun?"

Tae: Sen hiç bir zaman benim karım olmadın! Olmayacaksın! O kadar çirkin ve pissin ki, utanıyorum senden! Hatta nefret ediyorum! Hayatımdan defolup gitmeni istiyorum! Yapıştın yakama, bir türlü bırakmıyorsun! Uzak dur benden, duydun mu?!