Τρία καράβια αρμένιζαν - Συρτός Πελοποννήσου

Τραγούδι από την περιοχή των Πατρών που συνηθιζόταν να λέγεται σε γαμήλια έθιμα και άλλες κοινωνικές και θρησκευτικές εκδηλώσεις. Παραλλαγή αυτού συναντάμε στην αστική παράδοση της Λευκάδας. Η διαφορά σημειώνεται τόσο στη μελωδία όσο και στο ρυθμό.

Τρία καράβια αρμένιζαν, γαλανή γαλαζιανή, μες της Πάτρας το μπογάζι*, κόρη που 'σαι με το νάζι

το ΄να αρμενίζει με βοριά, βόηθα Χρηστέ και Παναγιά, το άλλο πάει έγια λέσα**, την αγάπη φέρει μέσα

το τρίτο το καλύτερο απ΄ όλα ομορφίτερο, κείνο πάει τα βάθη βάθη, βάσανα που ΄χει η αγάπη

θάλασσα γίνε σιγανή, (για)τί ταξιδεύει η γαλανή, θάλασσα μου γίνε μέλι, ταξιδεύουν συμπεθέροι.

---------------------------------------------

βιολί: Νίκος Μήλας
κλαρίνο: Κωνσταντίνος Κοπανιτσάνος
σαντούρι: Χριστίνα Κουκή
λαούτο και τραγούδι: Πέτρος Ανδρουτσόπουλος

-----------------------------------------------

* Μπογάζι (ή μπουγάζι): προέρχεται από την τούρκικη λέξη boğaz που σημαίνει πορθμός, στενό (θαλάσσιο) πέρασμα, δίαυλος. Μεταφορικά στα ελληνικά χρησιμοποιείτε για ρεύμα αέρα που φυσάει σ' ένα στενό πέρασμα, όχι απαραίτητα θαλάσσιο.
** Έγια λέσα: ναυτικό παράγγελμα. Το έγια από το αρχαίο επιφώνημα εἶα, ένα επιφώνημα που χρησιμοποιείται για να ευθυμήσει κάποιος ή για να παρακινηθεί σε κάτι: Τράβα, δώσ' του, άντε. Το λέσα (αναγραματισμός του λάσε) από το ιταλικό lascia, προστακτική του lasciare που σημαίνει λασκάρω, χαλαρώνω. Η φράση έγια μόλα - έγια λέσα είναι χαρακτηριστική εντολή για να προτρέπει σε συγχρονισμένη κωπηλασία.