Βουνά της Ηπείρου

[jbxlred]

Βουνά της Βορείου Ηπείρου
βουνά μου τιμημένα
με πόσα κόκκαλα κι οστά
δέντρα έχεις φυτεμένα

Καρδιές που πάλλονται χτυπούν
σε κάθε χωριό σε κάθε ράχη
που μες τα δικά τους χώματα
με τ'άδικο δίνουν μάχη

Νόμιζαν οι αντίχριστοι
πως σ''εχουνε τσακίσει
και πως δεν θα 'βγαινε κανείς
το δίκιο να ζητήσει

Μα από ένα άσημο χωριό
μεσ' απ τις Βουλιαράτες
λεβέντης εσηκώθηκε
λάβαρα γέμισε τις στράτες

Καημός τα στήθια του 'καιγε
πώς το παιδί να αντέξει
μάνας Ελλάδας να ναι μακριά
με κακιά μητριά είχε μπλέξει

Το άδικο δεν το σήκωσε
των ''αδελφών'' το μίσος
το όπλο του δείξαν πάραυτα
να πουν δεν είσαι ίσος

Το όπλο πήρες κι έτρεξες
'κει στο βουνό πιο πέρα
το ΟΧΙ που τους φώναξες
τους όπλισε τη σφαίρα

Μνήμες γυρίσαν παλιακές
Και της ντροπής φευγάλες
Τότε που οι νίκες οι ελληνικές
γιγάντιες ήτανε μεγάλες

Αυτή η Ελληνική Ψυχή
που 'κρυβες μες στα στήθια
καρφί τους ήταν και φωτιά
γιατί Βόρειο ¨Ηπειρο δεν είχανε στ'αλήθεια!

Η μάνα κλαίει το γιόκα της
που λέιπει απ το κρεβάτι
μα ήρωας είσαι λεβέντη μου
πια στου Θεού το μάτι

Αητός ήσουν αγέρωχος
που 'πεσες σε παγίδα
Τώρα απ' τον ουρανό ψηλά
θα προσδοκάς
λεύτερη να 'δεις την πατρίδα

Η κόρη με τ'αδέρφια της
σφιχτά μες την αγκάλη
στο κόρφο της Ελλάδας μας
να σμίξουνε και πάλι!