Μνημόνευση των ονομάτων κατά την Προσκομιδή των Τιμίων Δώρων. Ευχαριστήριο βίντεο.

Τα τελευταία χρόνια η ανθρωπότητα έχει πλέον ψηφιοποιηθεί και συγκεντρωθεί στα κοινωνικά δίκτια. Είναι πλέον μόνιμα συνδεδεμένη με τη βοήθεια των έξυπνων τηλεφώνων και σχεδόν έχει φυλακιστεί σε αυτα. Έτσι και οι ονομαστικές γιορτές, ιδιαίτερα μετα το 2020, έχουν μεταφερθεί στον ψηφιακό κόσμο και γιορτάζονται με ανταλλαγές μνημάτων, τηλεφωνήματα και βίντεο κλήσεις. Εκατοντάδες φίλοι και συγγενείς κοντινοί ή μακρινοί μου ευχήθηκαν και φέτος με διάφορους τρόπους ψηφιακούς και μη, αφιέρωσαν λίγο ή πολύ χρόνο και αισθάνθηκα την ανάγκη να βρω ένα τρόπο να τους ευχαριστήσω για την αγάπη τους και την ευγένεια τους. Έτσι σκέφτηκα ως αντίδωρο να γράψω τα ονόματα σας και να τα προσφέρω στην εκκλησία μας να γίνουν προσευχή για υγεία και πραγμάτωση των προς σωτηρίας της ψυχής σας.

Στο δεύτερο βίντεο ο π. Αλέξανδρος Ξηρουχάκης ως ιερέας και θεολόγος μας αναλύει πως γίνετε η διαδικασία της Προσκομιδής και η μνημόνευση των ονομάτων καθώς και λίγα λόγια για το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και της Ιεράς Εξομολογήσεως.

Ακολουθεί κείμενο με ποιο αναλυτικές πληροφορίες απο την Αθωνική Ψηφιακή Κιβωτό.

....Τώρα ο ιερέας προχωρά σε μία συμβολική αναπαράσταση της Σταυρώσεως του Χριστού: τοποθετεί τον «Αμνό» πάνω στο Δισκάριο αναγγέλλοντας τη θυσία του Χριστού. Σφραγίζει, χαράζει, δηλαδή, βαθειά και σταυροειδώς τον Αμνό σε τέσσερα τμήματα, μνημονεύοντας τις ευεργεσίες της σταυρικής θυσίας.
....Παραμένοντας στα γεγονότα της Σταυρώσεως ο ιερέας μνημονεύει την λόγχευση της πλευράς του Κυρίου απ’ όπου έτρεξε αίμα και ύδωρ: «εἷς τῶν στρατιωτῶν λόγχῃ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ ἔνυξεν, καὶ εὐθέως ἐξῆλθεν αἷμα καὶ ὕδωρ». Κατά τον ίδιο τρόπο νύττει, δηλαδή τρυπά, τον αμνό στο κέντρο του με τη λόγχη ρίχνοντας στο άγιο Ποτήριο ποσότητα νάμματος (οίνου) και ύδατος, ευλογώντας στο Ποτήριο την «ένωση» του οίνου με το νερό.

Κατόπιν αρχίζει η εξαγωγή των μερίδων, της Θεοτόκου, των Αγίων κ.ά. Ήδη από την Ακολουθία του Καιρού, ο ιερέας ζήτησε τη μεσιτεία της Θεοτόκου για να αποβεί άξιος ιερουργός της θείας Λειτουργίας. Η Θεοτόκος προβάλλεται ως ο σύνδεσμος του ουρανού και της γης. Αυτή η εξέχουσα θέση υπαγορεύει την τοποθέτηση της «μερίδας της Θεοτόκου», ένα τρίγωνο με εγχάρακτα μέσα του τα γράμματα Μ Θ, δηλαδή Μήτηρ Θεού, στα δεξιά του Αμνού, δηλαδή, δίπλα στο Χριστό. Γι᾽ αυτό επιβεβαιώνει λέγοντας «παρέστη ἡ Βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου…»

Ακολούθως, εξάγει μερίδα προς τιμήν των Αγγέλων και την τοποθετεί στα αριστερά του Αμνού. Μετά τη Θεοτόκο, οι Άγγελοι είναι εκείνοι που υπηρέτησαν το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου από το Θεό. Έτσι, δικαιωματικά τοποθετούνται δίπλα στο Χριστό (Αμνός), εφόσον και κατά τη θεία Λειτουργία πρόκειται να πλαισιώσουν- κατά τρόπο αόρατο- την ιερουργία.

Δίπλα και κάτω από τις μερίδες των Αγγέλων, τοποθετεί ανάλογες μερίδες, εις τρεις τάξεις ανά τρεις, για τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, τους Προφήτες, τους πανευφήμους Αποστόλους, τους μεγάλους Πατέρες και διδασκάλους της Εκκλησίας και Ιεράρχες, τον Πρωτομάρτυρα Στέφανο, για όλους τους αγίους Μάρτυρες, τους Οσίους της Εκκλησίας, τους Αγίους Αναργύρους, τους Αγίους Προπάτορες, τον εορταζόμενο Άγιο της ημέρας και, τέλος, για τον Άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο, συγγραφέα της θείας Λειτουργίας. Αυτή η συνάθροιση των Αγίων γύρω από το Χριστό έχει μια βαθύτερη σημασία: ότι στην Εκκλησία, κατά την επιτέλεση της θείας Λειτουργίας, υπάρχει απόλυτη ενότητα των πιστών με τους Αγίους και ότι οι Άγιοι προβάλλονται ως παραδείγματα ζωής, με την οποία κατέκτησαν μία θέση κοντά στο Χριστό γενόμενοι η «Ἐκκλησία πρωτοτόκων ἀπογεγραμμένων εν οὐρανοῖς» (Ἑβρ. 12,23).

Ακολουθεί η μνημόνευση των ζώντων, των στρατευμένων για την κατάκτηση του άνω βραβείου αλλά και των κεκοιμημένων. Πρώτα μνημονεύονται όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες και, ακολούθως, ο Αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας, στην οποία τελείται η θεία Λειτουργία. Οι μερίδες αυτές τοποθετούνται στο κάτω τμήμα του Αμνού. Εν συνεχεία αρχίζει η μνημόνευση ονομάτων ζώντων και κεκοιμημένων με τον ιερουργό να τοποθετεί στο κάτω τμήμα του Αμνού τις μερίδες, μικρά τμήματα του προσφόρου (ψίχουλα), την ώρα που εκφωνεί τα συγκεκριμένα ονόματα. Στο τέλος μνημονεύει ο ιερέας το δικό του όνομα, παρακαλώντας το Θεό να συγχωρήσει τις αμαρτίες του προκειμένου να επιτελέσει τη θεία Λειτουργία. Έτσι ολοκληρωμένη πλέον η προσκομιδή, συγκεφαλαιώνει πάνω στο Άγιο Δισκάριο την τελεία μορφή της Εκκλησίας με την παγκόσμια διάστασή της, που καλύπτει τον ουρανό και την γη, και εκτείνεται στους ζώντες και τους κεκοιμημένους. Είναι η ζώσα εικόνα του Σώματος του Χριστού, η ολοκληρωτική κοινωνία μέσα στο ολοκληρωτικὸ Σώμα.