filmov
tv
margot - μιμούμενος τη χροιά της φωνής σου μέσα από το άσυλο

Показать описание
είδα τους άρτιους
να μηρυκάζουν τα εντόσθια
στo λευκό τους τέλμα
είναι λειψοί
η χίμαιρα
κατασκευάζει ένα αντίδοτο
στη διαδικασία εξημέρωσης
το φως κατασπαράζει
είδα τους λειψούς
εκκωφαντικά γόνιμους
παίζουν με κάτι ζωντανό
που πάλλεται
σαν Υάκινθος
σαν κηλίδα στο λαιμό
μηρυκάζουν την αίρεση της αναίρεσης
χειμώνα τους ανταπόδωσα το χαιρετισμό του ηλίθιου
όπως ένα διάφανο παιδί
που χαίρεται στο άγγιγμά τους
και μιμείται τη χροιά της γονιμότητας
-όσο εκείνη αναλύεται σε ηχόχρωμα-
σήμερα έφτυσα το τελευταίο δηλητήριο
ήμερα απόθεσα τον ελιγμό του στο δωμάτιο
η γλώσσα που μιλούν πια είναι άγνωστη
η νέα αντίληψη στον ακρωτηριασμό του δέρματος
μέσα σε εκκρίσεις
αδένες
και αόμματα κελιά
ομφάλιος λώρος σε ιστό αράχνης
βλεμφοκύτταρο λύκου που έσπασε το τελευταίο νερό του οράματος
η εξιλέωση δεν έρχεται στα φρενοκομεία
βλέπω μέσα από σύριγγες
το παραισθησιογόνο πρόσωπο
πλοκάμια από κρέας με νιώθουν - αν νιώθουν
το συρμάτινο αιδοίο βογγά παράδοξα
όταν το χώμα εναλλάσσεται με τη ριπή
κυκλώνουν το ασυναίσθητο
Χαίρε, πρόσφορο, μελανιασμένο κτήνος
αψηφώντας τη θερμότητα των υλικών
το γκρίζο τους αράχνιασμα
το χάραμα
ένα χέρια αδέσποτο
με περιποιείται
απ' το νοτισμένο αύριο
το σήμερα
τη χίμαιρα
πλέγμα του ονείρου
και το εγκώμιο διασπείρεται
άρρητο
άσπλαχνο
φόνισσα
αυθύπαρκτο
χωρίς χέρια
αυτόχειρας
αυτόματα
διώχνει το χίμαιρα
αναμιγνύομαι με κάτι διάσπαρτο
είσαι η φωνή
είσαι η φάλαινα
η χίμαιρα
μιμούμενος τον ήχο της φωνής σου μέσα από το άσυλο
σπάω τον τοίχο της σιωπής με ματωμένο τράχηλο
οι κόρες των ματιών διασπώνται σε θολό και άυλο
τις ώρες φθισικών μετράω με κομμένο δάχτυλο
εκείνη έλουζε τα μαλλιά της με βενζίνη
ήρεμα
όπως μια χίμαιρα σε δίνη
να μηρυκάζουν τα εντόσθια
στo λευκό τους τέλμα
είναι λειψοί
η χίμαιρα
κατασκευάζει ένα αντίδοτο
στη διαδικασία εξημέρωσης
το φως κατασπαράζει
είδα τους λειψούς
εκκωφαντικά γόνιμους
παίζουν με κάτι ζωντανό
που πάλλεται
σαν Υάκινθος
σαν κηλίδα στο λαιμό
μηρυκάζουν την αίρεση της αναίρεσης
χειμώνα τους ανταπόδωσα το χαιρετισμό του ηλίθιου
όπως ένα διάφανο παιδί
που χαίρεται στο άγγιγμά τους
και μιμείται τη χροιά της γονιμότητας
-όσο εκείνη αναλύεται σε ηχόχρωμα-
σήμερα έφτυσα το τελευταίο δηλητήριο
ήμερα απόθεσα τον ελιγμό του στο δωμάτιο
η γλώσσα που μιλούν πια είναι άγνωστη
η νέα αντίληψη στον ακρωτηριασμό του δέρματος
μέσα σε εκκρίσεις
αδένες
και αόμματα κελιά
ομφάλιος λώρος σε ιστό αράχνης
βλεμφοκύτταρο λύκου που έσπασε το τελευταίο νερό του οράματος
η εξιλέωση δεν έρχεται στα φρενοκομεία
βλέπω μέσα από σύριγγες
το παραισθησιογόνο πρόσωπο
πλοκάμια από κρέας με νιώθουν - αν νιώθουν
το συρμάτινο αιδοίο βογγά παράδοξα
όταν το χώμα εναλλάσσεται με τη ριπή
κυκλώνουν το ασυναίσθητο
Χαίρε, πρόσφορο, μελανιασμένο κτήνος
αψηφώντας τη θερμότητα των υλικών
το γκρίζο τους αράχνιασμα
το χάραμα
ένα χέρια αδέσποτο
με περιποιείται
απ' το νοτισμένο αύριο
το σήμερα
τη χίμαιρα
πλέγμα του ονείρου
και το εγκώμιο διασπείρεται
άρρητο
άσπλαχνο
φόνισσα
αυθύπαρκτο
χωρίς χέρια
αυτόχειρας
αυτόματα
διώχνει το χίμαιρα
αναμιγνύομαι με κάτι διάσπαρτο
είσαι η φωνή
είσαι η φάλαινα
η χίμαιρα
μιμούμενος τον ήχο της φωνής σου μέσα από το άσυλο
σπάω τον τοίχο της σιωπής με ματωμένο τράχηλο
οι κόρες των ματιών διασπώνται σε θολό και άυλο
τις ώρες φθισικών μετράω με κομμένο δάχτυλο
εκείνη έλουζε τα μαλλιά της με βενζίνη
ήρεμα
όπως μια χίμαιρα σε δίνη
Комментарии