filmov
tv
Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΞΕΧΑΣΜΕΝΩΝ | SOLMEISTER ×MARSEAUX × dPans (acoustic video) #cknd

Показать описание
ΣΤΙΧΟΙ
Κάποια βράδια το φεγγαρι μεθα
Και σε οσους νιωθουν μοναξια τραγουδα
Μα αποψε το βραδυ μια φωνη απαντα
Του λεω θελω να χαθω μεσα στην ιδια μου την τέχνη
Σε εναν παλιο μου στιχο μεσα να κλειστω
Να εγκλωβιστω στο παρελθον και το αυριο να μην έρθει
Κι αμα μπορει να κάνει κατι γι αυτό
Μου λεει να γράψω για οσα νιωθω οτι με εχουν προδώσει
Του λεω γιατι να μπω στον κοπο να τα θυμηθώ
Για να με νιωσουν μονο οσοι εχουν δωσει πολλά
Και απο οσα δωσαν πηραν πισω το μισό
Μου λεει γραψε για κείνη
Ειναι ο μονος τρόπος να γυρίσεις σε
ενα χθες που έχει χαθει στη ναφθαλίνη
Αυτο μου λες πως θες και αν τα 16 σου νοσταλγησες στ'αλήθεια
Τις πληγες σου το ιδιο σου το χερι ξύνει
Του λεω πως δεν θυμάμαι
Και ας ξερω πως βλεπει πως λεω ψέματα
Του λεω πως ειμαι ενταξει του ζητώ θεμα να αλλαξει, λεει
Κανεις δεν γραφει οσο ρομαντικά οσο εσυ για κεινη
Κι ας την άφησες να το ξεχάσει
Αποψε θα γιορτάσουμε
Ψηλα ποτηρια στην υγεια των χαμενων
Γεμιζουνε κι αδειάζουμε
Καπου στον χορο των ξεχασμένων
Και οσοι μετανιωσανε
Αποψε καινε στην φωτιά των περασμένων
Τις ενοχες που νιωσανε
Κάπου στον χορο των ξεχασμένων
Πες της για μενα πως δεν χόρεψε ποτε μα δεν πειραζει
Πες πως δεν την θυμάμαι όταν χαραζει
Πες πως η χαρα ζει καπου εδω και πως αν θελω να την βρω μπορω
Μην πεις ότι με τρώει το μαράζι
Πες της πως εγω δεν έχω κλαψει για τα ματια της
Και πως αν τα δικα της ματια κλαινε δεν με νοιαζει
Το χρώμα της που αλλαζει με τα δάκρυα δεν σκέφτομαι ποτε
Πες της πως το να την χασω δεν με τρομαζει
Πες της πως ακομα αυτο το αστερι που ειχε
θαψει ενα καλοκαίρι καποιον Αύγουστο εχει χαθεί
Πες της να μη σκαψει στην αμμουδιά να το βρει
Πες της πως δεν έχει νοημα καν να το ψαξει
Πες της πως δεν θυμάμαι
Και ας ξέρει ότι ψέματα της λες
Πες ειμαι ενταξει
Κι ας εχω τις ελπίδες μου χασει
Κανεις δεν γραφει όσο ρομαντικά οσο εγω για κεινη
Και αυτο πες της ποτε να μην το ξεχάσει
Αποψε θα γιορτάσουμε
Ψηλα ποτηρια στην υγεια των χαμενων
Γεμιζουνε κι αδειάζουμε
Καπου στον χορο των ξεχασμένων
Και οσοι μετανιωσανε
Αποψε καινε στην φωτιά των περασμένων
Τις ενοχες που νιωσανε
Κάπου στον χορο των ξεχασμένων
Αποψε θα γιορτάσουμε
Ψηλά ποτηρια στην υγεια των χαμένων
Γεμίζουνε και αδειάζουμε
Καπου στον χορο των ξεχασμένων
Και οσοι μετανιωσανε
Αποψε καινε στην φωτια των περασμένων
Τις ενοχές που νιωσανε
Καπου στον χορο των ξεχασμένων
Κάποια βράδια το φεγγαρι μεθα
Και σε οσους νιωθουν μοναξια τραγουδα
Μα αποψε το βραδυ μια φωνη απαντα
Του λεω θελω να χαθω μεσα στην ιδια μου την τέχνη
Σε εναν παλιο μου στιχο μεσα να κλειστω
Να εγκλωβιστω στο παρελθον και το αυριο να μην έρθει
Κι αμα μπορει να κάνει κατι γι αυτό
Μου λεει να γράψω για οσα νιωθω οτι με εχουν προδώσει
Του λεω γιατι να μπω στον κοπο να τα θυμηθώ
Για να με νιωσουν μονο οσοι εχουν δωσει πολλά
Και απο οσα δωσαν πηραν πισω το μισό
Μου λεει γραψε για κείνη
Ειναι ο μονος τρόπος να γυρίσεις σε
ενα χθες που έχει χαθει στη ναφθαλίνη
Αυτο μου λες πως θες και αν τα 16 σου νοσταλγησες στ'αλήθεια
Τις πληγες σου το ιδιο σου το χερι ξύνει
Του λεω πως δεν θυμάμαι
Και ας ξερω πως βλεπει πως λεω ψέματα
Του λεω πως ειμαι ενταξει του ζητώ θεμα να αλλαξει, λεει
Κανεις δεν γραφει οσο ρομαντικά οσο εσυ για κεινη
Κι ας την άφησες να το ξεχάσει
Αποψε θα γιορτάσουμε
Ψηλα ποτηρια στην υγεια των χαμενων
Γεμιζουνε κι αδειάζουμε
Καπου στον χορο των ξεχασμένων
Και οσοι μετανιωσανε
Αποψε καινε στην φωτιά των περασμένων
Τις ενοχες που νιωσανε
Κάπου στον χορο των ξεχασμένων
Πες της για μενα πως δεν χόρεψε ποτε μα δεν πειραζει
Πες πως δεν την θυμάμαι όταν χαραζει
Πες πως η χαρα ζει καπου εδω και πως αν θελω να την βρω μπορω
Μην πεις ότι με τρώει το μαράζι
Πες της πως εγω δεν έχω κλαψει για τα ματια της
Και πως αν τα δικα της ματια κλαινε δεν με νοιαζει
Το χρώμα της που αλλαζει με τα δάκρυα δεν σκέφτομαι ποτε
Πες της πως το να την χασω δεν με τρομαζει
Πες της πως ακομα αυτο το αστερι που ειχε
θαψει ενα καλοκαίρι καποιον Αύγουστο εχει χαθεί
Πες της να μη σκαψει στην αμμουδιά να το βρει
Πες της πως δεν έχει νοημα καν να το ψαξει
Πες της πως δεν θυμάμαι
Και ας ξέρει ότι ψέματα της λες
Πες ειμαι ενταξει
Κι ας εχω τις ελπίδες μου χασει
Κανεις δεν γραφει όσο ρομαντικά οσο εγω για κεινη
Και αυτο πες της ποτε να μην το ξεχάσει
Αποψε θα γιορτάσουμε
Ψηλα ποτηρια στην υγεια των χαμενων
Γεμιζουνε κι αδειάζουμε
Καπου στον χορο των ξεχασμένων
Και οσοι μετανιωσανε
Αποψε καινε στην φωτιά των περασμένων
Τις ενοχες που νιωσανε
Κάπου στον χορο των ξεχασμένων
Αποψε θα γιορτάσουμε
Ψηλά ποτηρια στην υγεια των χαμένων
Γεμίζουνε και αδειάζουμε
Καπου στον χορο των ξεχασμένων
Και οσοι μετανιωσανε
Αποψε καινε στην φωτια των περασμένων
Τις ενοχές που νιωσανε
Καπου στον χορο των ξεχασμένων