Yitik Çocuk Musunuz?

preview_player
Показать описание
Yitik çocuk (Lost Child) yetişkinliğinde de:
• Gerçek duygularını ifade etmekten kaçınır, çoğunlukla duygularını reddeder, “ben iyiyim” diyerek geçiştirir.
• Yardım istemekten, kendi ihtiyaçlarını ifade etmekten kaçınır. İhtiyaçlarını ifade ederse sevilmeyeceğini, kabul görmeyeceğini düşünür.
• Sınır koymakta, “hayır” demekte zorlanır.
• Çatışma durumlarından kaçınmak için elinden geleni yapar, herkesi memnun etmeye çalışır.
• Aşırı stres durumlarında içine çekilir.
Dr. Nicole Le Pera diyor ki: Eğer sizde yitik çocuk olarak büyüdüyseniz, ilk adım, deneyimden taşıdığınız alışkanlıkların, düşüncelerin ve kalıpların farkına varmaktır. Artık sevilmek ve kabul edilmek için görünmez olmanıza gerek yok. Yitik çocuğun iyileşmesi için şunlara ihtiyaç vardır:
- rollerinin ilişkilerde sıfır gereksinime sahip olmamak olduğunu anlama
- kendilerini nasıl savunacaklarını ve ifade edeceklerini öğrenme
- yük olmadıklarını anlama
- net sınırlar koyma
- gerçekte kim olduklarını tanıma

Kanala destek olmak ve özel eğitimlere ulaşmak için katıl üyesi olabilirsiniz:

****** Sürekli Güncellenen Oynatma Listelerim ******

********** Udemy Online Eğitimlerim *********

►Kanal Hakkında:
Bu kanalda stres başta olmak üzere, bireysel motivasyon, iletişim, olumlu düşünme, psikoloji ve genel olarak kişisel gelişim konularında video içerikler bulabilirsiniz.

► Ben Kimim?
Lisans eğitimimi Ankara Üniversitesi DTCF “Psikoloji” bölümünde, yüksek lisans eğitimimi Marmara Üniversitesi “İnsan Kaynakları Yönetimi” bölümünde aldım. İstanbul üniversitesi pedagojik formasyon programını yüksek onur derecesi ile tamamladım. Alanımla ilgili çok sayıda eğitim ve seminer çalışmalarına katıldım. Kurucusu olduğum Kriter Kurumsal Eğitim firması ile 2010 yılından bu yana kurumlara kişisel gelişim eğitimleri vermekteyim.
Рекомендации по теме
Комментарии
Автор

Yitik çocuk (Lost Child) yetişkinliğinde de:
• Gerçek duygularını ifade etmekten kaçınır, çoğunlukla duygularını reddeder, “ben iyiyim” diyerek geçiştirir.
• Yardım istemekten, kendi ihtiyaçlarını ifade etmekten kaçınır. İhtiyaçlarını ifade ederse sevilmeyeceğini, kabul görmeyeceğini düşünür.
• Sınır koymakta, “hayır” demekte zorlanır.
• Çatışma durumlarından kaçınmak için elinden geleni yapar, herkesi memnun etmeye çalışır.
• Aşırı stres durumlarında içine çekilir.
Dr. Nicole Le Pera diyor ki: Eğer sizde yitik çocuk olarak büyüdüyseniz, ilk adım, deneyimden taşıdığınız alışkanlıkların, düşüncelerin ve kalıpların farkına varmaktır. Artık sevilmek ve kabul edilmek için görünmez olmanıza gerek yok. Yitik çocuğun iyileşmesi için şunlara ihtiyaç vardır:
- rollerinin ilişkilerde sıfır gereksinime sahip olmamak olduğunu anlama
- kendilerini nasıl savunacaklarını ve ifade edeceklerini öğrenme
- yük olmadıklarını anlama
- net sınırlar koyma
- gerçekte kim olduklarını tanıma

ozlemtokgozozsoylar
Автор

Daha 16 yaşında biri olarak bana her seferinde hala bu sözleri söylüyorlar. Kendimi çoğu zaman silik ve akraba topluluklarında hep kendini gösteremeyen biri olarak hisseder ve bunun hakkında kendimi sürekli suçlardım hala da suçluyorum. Ancak akrabalarımın içinde birkaç şefkatli insan benim için bu sözleri söylediği zaman bir nebze teselli olurum. İnsanlarla yalnız kaldığımda çok güvendiğim birkaçı ile çok ateşli konuşmalar yapar ve benden beklenmeyecek hareketleri sergilerim ama iş birlikte olmaya geldiği zaman sürekli köşemde oturur sessizce dinlerim. Bazen içimden konuşmak gelir kafamda hepsini küçümser ve bu sözleri söyleyecek kadar acınası olmayı nasıl başarırlar diye düşünürüm, sonunda benim de bu ortamda diğerleri gibi bir yerim olacak diyerek kafamda harika bir konuşma tasarlarım. Ancak konuşmaya başladığımda insanlar sanki “sen de kimsin be bu eve nasıl girdin?” dermiş gibi bakarlar. İlla çok düşünülmüş bir şey söylemeye başlamama gerek yok herhangi bir basit ortamda insanların birbirleriyle samimi bir şekilde konuştuğunu görünce ben de aynı basit şeyleri söylüyorum ancak bakışlar yine aynı oluyor “sen köşende niye oturmuyorsun sanki” diye bakıyorlar ve kendimi büsbütün geri çekiyorum. Aynı şey okulda da oluyor, öğrenciler öğretmenle havadan sudan konuşurken ben de dahil olmak istiyorum ve öğretmenler, arkadaşlarım sanki yanlış bir şey söylüyormuşum gibi bana bakıyorlar. Kardeşim benden 2 yaş küçük ve benden daha geç konuşmaya başladığı ve benden daha geç oturaklı davranışlar sergilemeye başladığı için ailemin ilgisi hep ondaydı. Kardeşimin aksine ilkokulda okuma yazmayı öğrendikten sonra bir daha derslerimde hiç yardım istemedim, bir yerim yaralandığında ailemin onlar görene kadar haberi olmadı, arkadaşlarımın kim olduğuyla sadece “derslerinde başarılı insanlarla arkadaş ol” denilerek ilgilenildi vs vs. Küçüklüğümden beri kendime yetmek benim için artık gururlanılacacak bir şeydi çünkü insanlar arasında kişiliğimi tanımlayabilecek hiçbir özelliğimi onlara göstermemiştim. Son olarak tüm benim dışımdaki tartışmalarda taraf yerine barıştırıcı olmayı her zaman tercih ederim -ki bence bunda yanlış bir şey yok- ama insanlar benden bir taraf olmamı bekleyerek kızarlar. Neyse söyleyebileceğim daha yığınla şey var ama bu kadarı okuyacak birileri varsa onu ilgilendirebilecek kısım. Burası bile çoğu insanı ilgilendirmeyecektir çünkü herkes benim de şu an yaptığı gibi kendi hakkında konuşmayı ve kendi ile ilgili olan durumlarla ilgilenmeyi sever. Ancak bence insanlar birbirlerini dinlemeye başlayınca kendi dertlerinin bir benzerini veya başka türlüsünü de yaşayan insanları görünce yalnız olmadıklarını görüyorlar.

ibrahimarda
Автор

Sakinlik olgunluk hep ben de yitikmişim.Yırtik olmak gerekiyor yitik değil

selmasomer
Автор

Her bu şekilde olan yitik çocuk değildir. Kiminin anne-babası da sakindir, dingindir. Terbiyeli yetişmiştir. Bağırmasına gerek kalmamıştır, birey olarak değer verildiği için kendini ifade etmiştir. Edepsiz, şımarık değildir. "Sen çocuksun!" denilerek geçiştirilmemiştir. Değer verilmiş, sevildiği ifade de edilmiştir.

dkb
Автор

Yitik çocuk olduğumu öğrendim. Sırf bu yüzden en iyi dostlarım, limanlarım kitaplar oldu. Aslında içten içe bazen çok girişken ve dışa dönük olduğumu hissedebiliyorum ama bir ortama girdiğimde kendimi tanıtmak, fikirlerimi beyân etmek, gerçek hislerimi dile getirmek bana zûl geliyor. Bu durum çerçevesinde kendimle ilgili fark ettiğim şey ise gerçekten hislerimi dışa vurma ihtiyacı duyduğum anda şiir yazmaya başlıyor olmam. Gariptir ki bilinçli olarak yaptığım bir şey değil bu. Sanki duygularım bana "İçinde dura dura koktuk. Bir sal bizi be kadın" diyormuş gibi.

bazinga
Автор

Evet çocukken böyle olsa bile insan büyüdükçe o ortamdan uzaklaştıkça kendini tamir edebilir. Kendini dinleyip, geçmişi kabullenip gerçek potansiyelini ortaya koyma yeteneğine herkes sahip

pnrtln
Автор

O yitik çocuklardan biriydim.O yüzden ara ara hala ortadan kaybolurum.İyileşmesi kolay bi durum değil.Yaş kaç olmuş hala bi dolu tortu var.Bu durumu yaşayan herkese Allah yardım etsin.Bir kimlik yok edilmiş ve o yok edilmiş kimliği yeniden, sıfırdan inşa etmek durumundasın.

bulutsu
Автор

Oyy oyy geçmiyor travmalar hocam videolarını izlemekten psikolog oldum ama kendi söküğüme hala geçemedim

denizyalcn
Автор

Yaramaz olsan hūperaktif uysal olsan yitik nedemek yahu anlayisli cocuk bence

minecakir
Автор

Bu konuyla alakalı uzun bir video gelse bizi daha fazla bilgilendirirseniz çok sevinirim.

afrafadile
Автор

Çok gelişmiş ve açık fikirli bir bakış açısı. Gerçekten 3 yılını boşuna harcamadı asla, o 3 yıl tüm geri kalan hayatı ve yıllarına bedel oldu. O zaman 3 yılı geçti diye korkarak cesur bir karar almış olmasaydı eğer tüm hayatı ne olurdu?!
Ve ileri yıllarda geri baktığında bir hüzün olacaktı. Çok iyi bir örnek. Bu vidyo ve katılımcılar için teşekkür ederim.

РабияКонтуганова
Автор

yitik cocuktum yitik genc oldum uc bes yila yitik olgun olacaz hay buyle isi

tumsekayna
Автор

Ne kadar yitik bir insan olduğumu anladım az önce 😢

Ceylann
Автор

her şeyin başı çocukluğuma gidiyor. benim için gökyüzü hep karanlıktı. aydınlandığını zannettiğim vakitler yollarıma sisler çökerdi. hava hep kasvetli, önüm hep görünmezdi. büyüdüm, yetiştim şimdi ne oldu? hiç fark yok... hep bir fırtına var hayatımda, güllerim savruldu rüzgarlarında, yitik kaldılar ben gibi... bazen gün açtığını o sisin kalktığını düşündüğüm her an sonrası yeni bir rüzgar uğultusu, yeni bir fırtına ve sis hep kapımda. yitik bir çocuğun, yitip gitmiş yılları. koptum gayrı düselsem nolur bundan sonra.

selin
Автор

Annemin öfke paspası olmamanın tek yolu buydu. Öyleyken bazen kaçamıyordum.

nevinergencicegi
Автор

Hiç katılmıyorum, bazı çocuklar fıtrat olarak sakin oluyorlar. Ailesi normal de olsa.

UZAPPANA
Автор

Ben de yitik çocuğum şimdide herkese öfkeleniyorum çok yalnız hissediyorum

gulayer
Автор

Ben tam yitik cocuk erişkiniyim tam beni anlattı.

f.b.
Автор

En samimi arkadasim böyle, videoyu görünce cok sasirdim 😧

NK-NK
Автор

Okudukca gözlerim neden doldu ki bende var bu şeyler üzüldüm😢

kerimzadeaytac