ΔΡΑΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΑΛΕΒΙΖΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ 80η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Τον ηρωικό τόπο του Κερατιδίου στη Δαμάστα, εκεί όπου βρίσκονται τα μνήματα των ανδρών που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς, έχει ως σημείο αναφοράς το δεύτερο βίντεο που ετοίμασε ο Δήμος Μαλεβιζίου και το Τμήμα Πολιτισμού θέλοντας να τιμήσει την 80η επέτειο της Μάχης της Κρήτης.
Με αφορμή την 80η επέτειο της Μάχης της Κρήτης ο δήμαρχος Μαλεβιζίου Μενέλαος Μποκέας έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Με μόνα όπλα το θάρρος και τη λεβεντιά. Αυτή είναι η κρητική ψυχή. Η Μάχη της Κρήτης είναι ο καθρέπτης της. Μας διδάσκει την ιστορική δύναμη της ευθύνης.
Βαρύς ο φόρος αίματος και στο Μαλεβίζι. Από άκρη σε άκρη όλα τα χωριά του Δήμου μας πλήρωσαν με αίμα τη μανία των κατακτητών. Δαμάστα και Σάρχος καταστράφηκαν ολοσχερώς.
Δικαίωση για κάθε ψυχή που χάθηκε, είναι να μην ξεχάσουμε ποτέ. Τιμούμε τους νεκρούς ήρωες του τόπου μας και υποκλινόμαστε με δέος στη θυσία τους.»
Την επιμέλεια του βίντεο είχε η εντεταλμένη σύμβουλος σε θέματα πολιτισμού του δήμου Μαλεβιζίου Εύα Κουτσογιαννάκη – Πιτσικάκη. Διαβάστηκε το ποίημα «Του Μάη» που έχει γράψει ο μουσικός - δάσκαλος κ.Μ Σωμαράκης, από τη Μαρία Λιαδάκη και τον Κώστα Χαλαμπαλάκη. Συμμετέχει το χορευτικό τμήμα του Πολιτιστικού συλλόγου Δαμάστας και η ειδική σύμβουλος πολιτισμού και παιδείας Νίκη Μπελαδάκη.
Του Μάη

Του παλικαριού που έπεσε για την Ελευθερία.

Στα χίλια εννιακόσια και σαράντα κι ένα
βαριά μαυροφορέθηκε η μάνα που σ’ εγέννα.
Κι ο Μάης που σε δέχτηκε σε χώμα ανθισμένο
κιβούρι από τα λούλουδα σου ‘χει καταστεμένο.

Θέλω να βγω σε μια κορφή που δεν πηγαίνουν άλλοι,
παρά τ’ αγρίμια μοναχά σα λαβωθούν και θέλουν
να βρουν τ’ αγριοβότανο, που τσι πληγές γιατρεύει,
το τρων κι αναντρανίζουσι, μασούν το και θεριεύου.
Κι αν ειν’ πρικύ, τσι πόνους τως ντελόγο παγουδιάζει,
στυλώνουσι τα πόδια ν τως τα κατηγορημένα,
κι ίσα π’ αντέξα ν’ ανεβούν την έρμη ν ανηφόρα.
Εκεί θα βγω για να σε βρω κι εσένα παλικάρι,
απού πορπάτιες κι έτριζεν η γης στα βήματά σου,
κι αέρας εξεβόριζε απ’ το γερό σου μπέτη
και το μαλλί σου το σγουρό το δαχτυλιδωμένο
μόνο τση μάνας το φιλί και τση καλής κατέχει.
Χωσιά σου στένει ο Χάροντας που στο καλό μποδίζει
μαύρα φορεί, μαύρα μιλεί, ως είναι κι η ψυχή του,
παίζει σου μπάλα βρίσκει σε τόπο του θανάτου.
Αϊτός κατέβη στο χαμό στα νύχια του σ’ αρπάζει,
και σ’ απιθώνει στην κορφή βοτάνι σε ταΐζει.
Μα σε πληγές θανατερές, βοτάνια δε φελάνε.
Βλέπεις τ’ αγρίμια να’ ρχονται να τρώνε, ν’ αντριεύγου,
κι εσένα ο ήλιος την πληγή την ανοιχτή να βλέπει
την καθ’ αυγή, να θλίβεται μέχρι να βασιλέψει.
Και καθ’ αργά ένα πουλί στον ώμο σου καθίζει
και σου μιλεί και τραγουδεί τα πάθη των ανθρώπω.

Μίνως Σωμαράκης