filmov
tv
Χ Τζ Γουέλς - Η μηχανή του χρόνου

Показать описание
Τίτλος πρωτότυπου: Herbert George Wells "The Time Machine" (1895)
Η Μηχανή του Χρόνου είναι μια δυστοπική μετα-αποκαλυπτική νουβέλα επιστημονικής φαντασίας του 1895 για έναν βικτοριανό επιστήμονα γνωστό ως Ταξιδιώτη του Χρόνου, ο οποίος ταξιδεύει 802.701 χρόνια στο μέλλον. Το έργο γενικά πιστώνεται με την εκλαΐκευση της έννοιας του ταξιδιού στο χρόνο με τη χρήση ενός οχήματος ή μιας συσκευής που ταξιδεύει σκόπιμα και επιλεκτικά προς τα εμπρός ή προς τα πίσω στο χρόνο. Ο όρος «μηχανή του χρόνου», που επινοήθηκε από τον Γουέλς, χρησιμοποιείται πλέον σχεδόν καθολικά για να αναφερθεί σε ένα τέτοιο όχημα ή συσκευή. Χρησιμοποιώντας μια ιστορία-πλαίσιο που διαδραματίζεται στην τότε βικτοριανή Αγγλία, το κείμενο του Γουέλς επικεντρώνεται στην εξιστόρηση του ταξιδιού του κατά τα άλλα ανώνυμου Ταξιδιώτη του Χρόνου στο μακρινό μέλλον. H Μηχανή του Χρόνου ερμηνεύεται στη σύγχρονη εποχή ως ένα σχόλιο για την αυξανόμενη ανισότητα και τον ταξικό διαχωρισμό της εποχής του Γουέλς, που ο ίδιος προβάλλει ως τη γέννηση δύο ξεχωριστών ανθρώπινων ειδών: των δίκαιων, παιδικών Ελόι και των άγριων, πιθηκοειδών Μόρλοκ, μακρινών απογόνων της σύγχρονης ανώτερης και κατώτερης τάξης αντίστοιχα. Πιστεύεται ότι η απεικόνιση των Eloi από τον Γουέλς ως μια φυλή που ζει μέσα στην πληρότητα και την εγκατάλειψη εμπνεύστηκε από το ουτοπικό ρομαντικό μυθιστόρημα "Νέα από το πουθενά" (1890), αν και το σύμπαν του Γουέλς στο μυθιστόρημα είναι σαφώς πιο άγριο και βάναυσο. Στον πρόλογό του στο βιβλίο το 1931, ο Γουέλς έγραψε ότι η Μηχανή του Χρόνου φάνηκε «μια πολύ κατώτερη του επιπέδου του συγγραφέα της, καθώς την ξανακοιτάζει τώρα, ώριμος συγγραφέας», αν και δηλώνει ότι «ο συγγραφέας δεν αισθάνεται τύψεις για αυτή τη νεανική προσπάθεια».
Η Μηχανή του Χρόνου έχει μεταφερθεί σε δύο ομώνυμες ταινίες μεγάλου μήκους, καθώς και σε δύο τηλεοπτικές εκδοχές και πολλές διασκευές κόμικς. Έχει επίσης εμπνεύσει έμμεσα πολλά ακόμη έργα μυθοπλασίας. Ο Γουέλς είχε εξετάσει την ιδέα του ταξιδιού στο χρόνο και στο παρελθόν, σε ένα διήγημα με τίτλο «Οι Χρονικοί Αργοναύτες» (1888). Το έργο αυτό, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα του κολεγίου του, αποτέλεσε τη βάση για τη Μηχανή του Χρόνου.
Η ιστορία αντανακλά τις σοσιαλιστικές πολιτικές απόψεις του ίδιου του Γουέλς, την άποψή του για τη ζωή και την αφθονία, καθώς και τη σύγχρονη αγωνία για τις εργασιακές σχέσεις. Είναι επίσης επηρεασμένη από τις θεωρίες του Ray Lankester για τον κοινωνικό εκφυλισμό και μοιράζεται πολλά στοιχεία με το μυθιστόρημα του Edward Bulwer-Lytton "Vril, the Power of the Coming Race" (1871). Θεωρείται επίσης ότι η φυλή Eloi του Wells μοιράζεται πολλά χαρακτηριστικά με τα έργα άλλων Άγγλων σοσιαλιστών, κυρίως του William Morris και το έργο του "News from Nowhere" (1890), στο οποίο το χρήμα απεικονίζεται ως άσχετο και η εργασία αναλαμβάνεται απλώς ως μια μορφή ευχαρίστησης.
Με βάση τις προσωπικές εμπειρίες και την παιδική ηλικία του Γουέλς, η εργατική τάξη περνούσε κυριολεκτικά μεγάλο μέρος του χρόνου της υπόγεια. Η δική του οικογένεια περνούσε τον περισσότερο χρόνο της σε μια σκοτεινή υπόγεια κουζίνα, όταν δεν απασχολούνταν στο κατάστημα του πατέρα τους. Αργότερα, η δική του μητέρα εργαζόταν ως οικονόμος σε ένα σπίτι με σήραγγες από κάτω, όπου το προσωπικό και οι υπηρέτες ζούσαν σε υπόγειους χώρους. Ένα ιατρικό περιοδικό που δημοσιεύτηκε το 1905 θα επικεντρωθεί σε αυτούς τους χώρους διαβίωσης των υπηρετών σε κακώς αεριζόμενα σκοτεινά υπόγεια. Στην πρώιμη εφηβεία του, ο Γουέλς έγινε μαθητευόμενος υφασματέμπορος, αναγκαζόμενος να εργάζεται σε ένα υπόγειο επί ώρες.
Μηχανή του Χρόνου μπορεί να διαβαστεί ως ένα συμβολικό μυθιστόρημα. Η ίδια η μηχανή του χρόνου μπορεί να θεωρηθεί ως σύμβολο, και υπάρχουν πολλά σύμβολα στην αφήγηση. Το άγαλμα της Σφίγγας είναι το μέρος όπου οι Μόρλοκς κρύβουν τη μηχανή του χρόνου και παραπέμπει στη Σφίγγα στην ιστορία του Οιδίποδα που του δίνει έναν γρίφο που πρέπει πρώτα να λύσει για να περάσει. η Σφίγγα εμφανίστηκε στο εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης του Λονδίνου, όπως ζήτησε ο Γουέλς, και θα ήταν οικεία στους αναγνώστες του. Τα λευκά λουλούδια μπορούν να συμβολίζουν την αφοσίωση και την αθωότητα της Γουίνας και να έρχονται σε αντίθεση με τη χρονομηχανή. Η φωτιά συμβολίζει τον πολιτισμό: ο Ταξιδιώτης του Χρόνου τη χρησιμοποιεί για να απομακρύνει τους Μόρλοκ, αλλά ξεφεύγει από τον έλεγχό του και μετατρέπεται σε πυρκαγιά στο δάσος.
Το έργο αυτό είναι ένα πρώιμο παράδειγμα του υποείδους της "πεθαμένης γης". Το τμήμα της νουβέλας που βλέπει τον Ταξιδιώτη του Χρόνου σε ένα μακρινό μέλλον, όπου ο ήλιος είναι τεράστιος και κόκκινος, τοποθετεί επίσης τη Μηχανή του Χρόνου στη σφαίρα της εσχατολογίας; δηλαδή της μελέτης των έσχατων καιρών, του τέλους του κόσμου και του τελικού πεπρωμένου της ανθρωπότητας.
Το έργο υπάρχει ελευθέρα διαθέσιμο εδώ:
Μετάφραση και ανάγνωση Γρηγόριος Καλογιάννης
Η ηχογράφηση δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Επιτρέπεται η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση και ενσωμάτωση, με αναφορά στην πηγή και τους δημιουργούς.
Η Μηχανή του Χρόνου είναι μια δυστοπική μετα-αποκαλυπτική νουβέλα επιστημονικής φαντασίας του 1895 για έναν βικτοριανό επιστήμονα γνωστό ως Ταξιδιώτη του Χρόνου, ο οποίος ταξιδεύει 802.701 χρόνια στο μέλλον. Το έργο γενικά πιστώνεται με την εκλαΐκευση της έννοιας του ταξιδιού στο χρόνο με τη χρήση ενός οχήματος ή μιας συσκευής που ταξιδεύει σκόπιμα και επιλεκτικά προς τα εμπρός ή προς τα πίσω στο χρόνο. Ο όρος «μηχανή του χρόνου», που επινοήθηκε από τον Γουέλς, χρησιμοποιείται πλέον σχεδόν καθολικά για να αναφερθεί σε ένα τέτοιο όχημα ή συσκευή. Χρησιμοποιώντας μια ιστορία-πλαίσιο που διαδραματίζεται στην τότε βικτοριανή Αγγλία, το κείμενο του Γουέλς επικεντρώνεται στην εξιστόρηση του ταξιδιού του κατά τα άλλα ανώνυμου Ταξιδιώτη του Χρόνου στο μακρινό μέλλον. H Μηχανή του Χρόνου ερμηνεύεται στη σύγχρονη εποχή ως ένα σχόλιο για την αυξανόμενη ανισότητα και τον ταξικό διαχωρισμό της εποχής του Γουέλς, που ο ίδιος προβάλλει ως τη γέννηση δύο ξεχωριστών ανθρώπινων ειδών: των δίκαιων, παιδικών Ελόι και των άγριων, πιθηκοειδών Μόρλοκ, μακρινών απογόνων της σύγχρονης ανώτερης και κατώτερης τάξης αντίστοιχα. Πιστεύεται ότι η απεικόνιση των Eloi από τον Γουέλς ως μια φυλή που ζει μέσα στην πληρότητα και την εγκατάλειψη εμπνεύστηκε από το ουτοπικό ρομαντικό μυθιστόρημα "Νέα από το πουθενά" (1890), αν και το σύμπαν του Γουέλς στο μυθιστόρημα είναι σαφώς πιο άγριο και βάναυσο. Στον πρόλογό του στο βιβλίο το 1931, ο Γουέλς έγραψε ότι η Μηχανή του Χρόνου φάνηκε «μια πολύ κατώτερη του επιπέδου του συγγραφέα της, καθώς την ξανακοιτάζει τώρα, ώριμος συγγραφέας», αν και δηλώνει ότι «ο συγγραφέας δεν αισθάνεται τύψεις για αυτή τη νεανική προσπάθεια».
Η Μηχανή του Χρόνου έχει μεταφερθεί σε δύο ομώνυμες ταινίες μεγάλου μήκους, καθώς και σε δύο τηλεοπτικές εκδοχές και πολλές διασκευές κόμικς. Έχει επίσης εμπνεύσει έμμεσα πολλά ακόμη έργα μυθοπλασίας. Ο Γουέλς είχε εξετάσει την ιδέα του ταξιδιού στο χρόνο και στο παρελθόν, σε ένα διήγημα με τίτλο «Οι Χρονικοί Αργοναύτες» (1888). Το έργο αυτό, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα του κολεγίου του, αποτέλεσε τη βάση για τη Μηχανή του Χρόνου.
Η ιστορία αντανακλά τις σοσιαλιστικές πολιτικές απόψεις του ίδιου του Γουέλς, την άποψή του για τη ζωή και την αφθονία, καθώς και τη σύγχρονη αγωνία για τις εργασιακές σχέσεις. Είναι επίσης επηρεασμένη από τις θεωρίες του Ray Lankester για τον κοινωνικό εκφυλισμό και μοιράζεται πολλά στοιχεία με το μυθιστόρημα του Edward Bulwer-Lytton "Vril, the Power of the Coming Race" (1871). Θεωρείται επίσης ότι η φυλή Eloi του Wells μοιράζεται πολλά χαρακτηριστικά με τα έργα άλλων Άγγλων σοσιαλιστών, κυρίως του William Morris και το έργο του "News from Nowhere" (1890), στο οποίο το χρήμα απεικονίζεται ως άσχετο και η εργασία αναλαμβάνεται απλώς ως μια μορφή ευχαρίστησης.
Με βάση τις προσωπικές εμπειρίες και την παιδική ηλικία του Γουέλς, η εργατική τάξη περνούσε κυριολεκτικά μεγάλο μέρος του χρόνου της υπόγεια. Η δική του οικογένεια περνούσε τον περισσότερο χρόνο της σε μια σκοτεινή υπόγεια κουζίνα, όταν δεν απασχολούνταν στο κατάστημα του πατέρα τους. Αργότερα, η δική του μητέρα εργαζόταν ως οικονόμος σε ένα σπίτι με σήραγγες από κάτω, όπου το προσωπικό και οι υπηρέτες ζούσαν σε υπόγειους χώρους. Ένα ιατρικό περιοδικό που δημοσιεύτηκε το 1905 θα επικεντρωθεί σε αυτούς τους χώρους διαβίωσης των υπηρετών σε κακώς αεριζόμενα σκοτεινά υπόγεια. Στην πρώιμη εφηβεία του, ο Γουέλς έγινε μαθητευόμενος υφασματέμπορος, αναγκαζόμενος να εργάζεται σε ένα υπόγειο επί ώρες.
Μηχανή του Χρόνου μπορεί να διαβαστεί ως ένα συμβολικό μυθιστόρημα. Η ίδια η μηχανή του χρόνου μπορεί να θεωρηθεί ως σύμβολο, και υπάρχουν πολλά σύμβολα στην αφήγηση. Το άγαλμα της Σφίγγας είναι το μέρος όπου οι Μόρλοκς κρύβουν τη μηχανή του χρόνου και παραπέμπει στη Σφίγγα στην ιστορία του Οιδίποδα που του δίνει έναν γρίφο που πρέπει πρώτα να λύσει για να περάσει. η Σφίγγα εμφανίστηκε στο εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης του Λονδίνου, όπως ζήτησε ο Γουέλς, και θα ήταν οικεία στους αναγνώστες του. Τα λευκά λουλούδια μπορούν να συμβολίζουν την αφοσίωση και την αθωότητα της Γουίνας και να έρχονται σε αντίθεση με τη χρονομηχανή. Η φωτιά συμβολίζει τον πολιτισμό: ο Ταξιδιώτης του Χρόνου τη χρησιμοποιεί για να απομακρύνει τους Μόρλοκ, αλλά ξεφεύγει από τον έλεγχό του και μετατρέπεται σε πυρκαγιά στο δάσος.
Το έργο αυτό είναι ένα πρώιμο παράδειγμα του υποείδους της "πεθαμένης γης". Το τμήμα της νουβέλας που βλέπει τον Ταξιδιώτη του Χρόνου σε ένα μακρινό μέλλον, όπου ο ήλιος είναι τεράστιος και κόκκινος, τοποθετεί επίσης τη Μηχανή του Χρόνου στη σφαίρα της εσχατολογίας; δηλαδή της μελέτης των έσχατων καιρών, του τέλους του κόσμου και του τελικού πεπρωμένου της ανθρωπότητας.
Το έργο υπάρχει ελευθέρα διαθέσιμο εδώ:
Μετάφραση και ανάγνωση Γρηγόριος Καλογιάννης
Η ηχογράφηση δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Επιτρέπεται η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση και ενσωμάτωση, με αναφορά στην πηγή και τους δημιουργούς.
Комментарии