Χάρης Ακριτίδης, Docta - Θέλω τα μάτια της να τα ξεχάσω

Διασκευή: Κωνσταντίνος Docta Βούλγαρης
Μουσική Μάνος Ξυδούς & Φίλιππος Πλιάτσικας
Στίχοι: Μάνος Ξυδούς & Μπάμπης Στόκας
Ήταν τόσες οι φορές άλλες τόσες οι πληγές
που να θυμάμαι κι αν θυμάμαι θα φανούν υπερβολές
μα θα'ν' εικόνες αλωνίζουν του μυαλού μου τις σκέψεις
τότε εκδοχή ψυχή μου που το βλέμμα αναστρέψει
τ'άρωμα συνήθεια μαγεία και πόνος
μαζί σου και χώρια αισθάνομαι μόνος
από μετάξι φιλί και ύστερα μέλισσας κεντρί
είναι η ανάσα σου κρύβομαι μέσα σου
βαθιά στο αίμα σου κολλάω στο δέρμα σου
κι ύστερα πέφτω στο κενό σαν όνειρο γλυκό
σαν το φως της ημέρας που νικάει το σκοτάδι
ξυπνώ δεν είσαι δίπλα μου και εγώ είμαι στον Άδη
λουλούδι μου,εσύ που φύτρωσες στις στάχτες
εσύ που μ'άφησες να ζω με οφθαλμαπάτες
δως μου ξανά τη πρώτη μέρα που τη γνώρισα
κι ας πεθάνω τη νύχτα που τη χώρισα

Δε θέλω τίποτα να αλλάξω,δε θέλω κάτι να σκεφτώ
θέλω τα μάτια της να τα ξεχάσω
προτού στ'αλήθεια τρελαθώ
θέλω τα μάτια της να τα ξεχάσω
προτού στ'αλήθεια τρελαθώ

Βαρέθηκα τα ίδια λόγια να μου λένε
πως είμαι πάντα το καλύτερο παιδί
και όταν μένω μόνος μου αναρωτιέμαι
αν είναι εύκολο να αλλάξεις μια ψυχή

Δεν θέλω τίποτα να αλλάξω,δεν θέλω κάτι να σκεφτώ
θέλω τα μάτια της να τα ξεχάσω
προτού στ'αλήθεια τρελαθώ
θέλω τα μάτια της να τα ξεχάσω
προτού στ'αλήθεια τρελαθώ

Καρδιά από πέτρα,σίδερο,χώμα και στάχτη
μου δηλώνει πως ζει μέσα στα πάντα υπάρχει
στο χαμόγελό σου σ'ότι κρύβεις ύποπτό σου
σε φιλώ και πίνω τ'άρωμά απ'το γυμνό λαιμό σου
μεθώ και χάνομαι ζαλίζομαι στο φως σου
με τρελαίνει μια από κει και μια από δω με φέρνει
της αρέσουν τα νάζια,μου τη λέει μ'άποφεύγει
η ηχώ απ΄το όνομά της τις ρίμες μου μπερδεύει
με βρίσκει μες το πλήθος δεν μπορώ να τη σκεφτώ
όποιο ρόλο κι αν διαλέξω θα φανερωθώ
είσαι αυτό που στη ζωή μου κάθε μέρα περιμένω
βλέπω τι περάσαμε για αυτό και επιμένω
με παίρνεις και με πας εκεί ψηλά πάνω απ'τη γη
στα αστέρια κατοικούμε και να μείνω θέλω εκεί
να'μαι μέσα σου βαθιά να σε φιλώ φουσκωτά
μα το χέρι σου απλώνεις και μου κλείνεις την πόρτα