ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ: Ο ΜΑΚΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ. 11 04 2022

Ο Μάκης Βορίδης στο Παρίσι .Ένα μακρύ σεντόνι με γαλανόλευκη μαξιλαροθήκη.
Ο συγγραφέας Μάκης Μαλαφέκας γράφει στο facebook για την ημέρα του 2002 που ο σημερινός υπουργός Εσωτερικών παρήλαυνε μαζί με τον Λεπέν και κάθε λογής ακροδεξιό
Δεκαεννιά χρόνια μετά βρίσκομαι να τσεκάρω παλιά αρχεία μπας και ξεσκαρτάρω κάτι, και πέφτω τυχαία πάνω σ' ένα κουτί διαφάνειες με ημερομηνία Πρωτομαγιά 2002 και τίτλο «L'entre-deux-tours», που είναι ο κατοχυρωμένος όρος για το 15ήμερο που μεσολαβεί ανάμεσα στους δύο γύρους των προεδρικών εκλογών – διάστημα κατά το οποίο ο γάλλος ψηφοφόρος καλείται να σκεφτεί και να επιλέξει με σωφροσύνη μεταξύ των δύο φιναλίστ του πρώτου γύρου.

Συνήθως, από το 1974 και μετά, ο δεύτερος γύρος παίζεται ανάμεσα σε κάποια παραδοσιακή Δεξιά (γκωλική, κεντρώα ή φιλελεύθερη), και κάποια παραδοσιακή Αριστερά ή Κεντροαριστερά (κυρίως τους σοσιαλιστές). Tη χρονιά που η παράδοση αυτή σπάει και οι φασίστες περνούν για πρώτη (μα όχι τελευταία) φορά στον δεύτερο γύρο, εγώ έχω στα χέρια μου μια ωραία φωτογραφική μηχανή. Η δε μαγεία του γαλλικού πολιτικού ημερολογίου φέρνει την Πρωτομαγιά νταν πάνω στο βαρύκεντρο αυτού του τρομερού 15ήμερου συνεχών διαδηλώσεων, με μια μέρα συν τοις άλλοις ηλιόλουστη πράγμα που, ως γνωστόν, και ειδικά στο Παρίσι, προσδίδει στους πάντες και στα πάντα μια φωτογένεια σχεδόν μεταφυσική.

Όπως γίνεται σε όλες τις χώρες του κόσμου, έτσι και στη Γαλλία η πολιτική Πρωτομαγιά γιορτάζεται με μια θεσμοθετημένη απεργία που συνοδεύεται από πορεία των εργατικών και φοιτητικών συνδικάτων στις μεγάλες πόλεις. Συγκεκριμένα στο Παρίσι όμως γίνεται και κάτι άλλο: για κάποιον λόγο, η γαλλική άκρα Δεξιά έχει ορίσει την Πρωτομαγιά ως ημέρα «εορτασμού της Ιωάννας της Λωρραίνης», της κατεξοχήν ηρωικής φιγούρας του Εκατονταετούς Πολέμου (1337-1453) που κατέληξε διαστρεβλωμένο σύμβολο του γαλλικού εθνικισμού με μπόλικη σάλτσα από ρωμαιοκαθολικό φολκλόρ. Από το 1988 λοιπόν, έτσι για να τη σπάσει στους αριστερούς και τα κωλογαρύφαλλά τους, το Εθνικό Μέτωπο του Ζαν Μαρί Λεπέν συγκεντρώνει τους οπαδούς του νωρίς το πρωί της Πρωτομαγιάς μπροστά στο ορειχάλκινο άγαλμα της Ζαν ντ' Άρκ στη rue de Rivoli, βαράνε εκεί κάνα ρωμαϊκό χαιρετισμό και κινούν για την Όπερα όπου ο Λεπέν βγάζει πύρινο λόγο, έξω-οι-ξένοι και τα συναφή. Συνήθως το όλο θέμα έχει λήξει πριν τις 12 το μεσημέρι με περίπου 5.000 frontistes με γυαλιά αεροπόρου, καλή ώρα, να σκοτώνουν τη Μασσαλιώτιδα και να πηγαίνουν ήρεμα κι ωραία σπίτια τους γιατί σε δύο ώρες κατεβαίνει στο κέντρο η πραγματική πορεία των 200.000 που πάει από τη République στη Nation μέσω Βαστίλης – μια πορεία τίγκα στους πολιτικούς συμβολισμούς, λίγο πιο σύγχρονους από αυτούς του ύστερου γαλλικού Μεσαίωνα. Συνήθως, αλλά όχι εκείνη τη χρονιά. Γιατί εκείνη τη χρονιά ο Λεπέν κατέβασε στο Παρίσι 100.000 άτομα. Για την ακρίβεια, 100.004.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
-- Για οποιον επιθυμεί να ακούσει την ραδιοφωνική συνέντευξη του κ.Μ Βορίδη στο REAL FM 97.8