ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΠΕΤΑΝΕ ΣΑΝ ΠΟΥΛΙΑ......ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΒΟΥΤΣΙΝΟΣ

Πριν δυο βδομάδες αισθάνθηκα
γραπτώς να σου μιλήσω
λες και το είχα ονειρευτή
πως με μια λέξη θα μου πεις
για πάντα θα σε σβήσω
βαθιά από την ψυχή

Το μήνυμα που διάβασα
έλεγα είναι ψέμα
τι έκανα που έφταιξα
και κείνη λέει τέρμα

Εγύρισα με μια χαρά
αγάπη να σου δείξω
όπως τη θάλασσα πλατιά
μα ένιωσα την απονιά
και κόντεψα να σβήσω
μόνος στην ερημιά

Είπα καρδιά μου δεν πειράζει
ίσως κάπου να φταίω
μες τη ψυχή της ας χαράζει
όλη η μαγεία απ' τη πλάση
και γω ας υποφέρω

Είπα θεέ μου φύλαγέ τη
πάντα να είναι καλά
στην αγκαλιά σου κράτησε τη
ίσως να ήθελε και έτσι
να ξεχαστεί απ' τα παλιά
γι' αυτό θεέ αγάπησέ τη

Με έπιασε το παράπονο
και άρχισα να κλαίω
δεν ήτανε απ' το θυμό
ήταν για τι σε θέλω

Έσβηνα και πνιγόμουνα
μου έτρεμαν τα χέρια
κι έλεγα ας δινόμουνα
στο χάρο να κρινόμουνα
με κοφτερά μαχαίρια
στάχτη πια να γινόμουνα
Ξεδίπλωσα τις κόλες
π' έγραφα όλη νύχτα
κι άρχισα να τις δαχτυλογραφώ
με περιττή τη πίκρα

Ήταν πεντάστιχα πολλά
κάποια άφησα πίσω
απ' τη δική μου τη χαρά
απ' την δική μου ξαστεριά
και τα' πνηξα στον ίσκιο
με πόνο στη καρδιά

Κάποια στιγμή που τέλειωσε
είπα ν' αλλάξω τίτλο
αφού η ζωή μου χρέωσε
κάτι που γρήγορα τέλειωσε
και μου' φραξε τον ήλιο
άραγε τι μου έδωσε

Το διάβασα προσεχτικά
με μάτια δακρυσμένα
κ' έλεγα ακόμη μια φορά
σκαλίζω στα καμένα

Σεργιάνισα στη γειτονιά
ναι στη δική σου πάλι
έψαχνα κάθε της γωνιά
εκεί που ένιωσα ζεστασιά
τη πιο γλυκιά αγκάλη
με πόθο στη καρδιά

[popicor]

H MOYΣΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΑ - ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΑΙΣΘΗΣΗ ΟΜΟΡΦΗ, ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΣΥΝΕΛΑΒΕ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ! ! !

[ΒαγγέληςΒουτσίνος-χρ]

ΌΤΑΝ ΜΙΛΆΕΙ Η ΨΥΧΉ ΚΙ ΆΓΓΕΛΟΙ ΣΙΩΠΟΎΝ. Β. ΒΟΥΤΣΊΝΟΥ.

[ΒαγγέληςΒουτσίνος-χρ]

ΛΌΓΙΑ ΠΟΥ ΠΕΤΆΝΕ ΣΑΝ ΠΟΥΛΙΆ
Πριν δυο βδομάδες αισθάνθηκα
γραπτώς να σου μιλήσω
λες και το είχα ονειρευτή
πως με μια λέξη θα μου πεις
για πάντα θα σε σβήσω
βαθιά από την ψυχή.
Το μήνυμα που διάβασα
έλεγα είναι ψέμα
τι έκανα που έφταιξα
και κείνη λέει τέρμα.
Εγύρισα με μια χαρά
αγάπη να σου δείξω
όπως τη θάλασσα πλατιά
μα ένιωσα την απονιά
και κόντεψα να σβήσω
μόνος στην ερημιά.
Είπα καρδιά μου δεν πειράζει
ίσως κάπου να φταίω
μες τη ψυχή της ας χαράζει
όλη η μαγεία απ' τη πλάση
κι εγώ ας υποφέρω.
Είπα θεέ μου φύλαγε την
πάντα να είναι καλά
στην αγκαλιά σου κράτησε την
ίσως να ήθελε και έτσι
να ξεχαστεί απ' τα παλιά
γι' αυτό θεέ αγάπησε την.
Με έπιασε το παράπονο
και άρχισα να κλαίω
δεν ήτανε απ' το θυμό
ήταν γιατί σε θέλω.
Έσβηνα και πνιγόμουνα
μου έτρεμαν τα χέρια
κι έλεγα ας δινόμουνα
στο χάρο να κρινόμουνα
με κοφτερά μαχαίρια
στάχτη πια να γινόμουνα.
Ξεδίπλωσα τις κόλες
π' έγραφα όλη νύχτα
κι άρχισα να τις δαχτυλογραφώ
με περιττή την πίκρα.
Ήταν πεντάστιχα πολλά
κάποια άφησα πίσω
απ' τη δική μου τη χαρά
απ' την δική μου ξαστεριά
και τα' πνηξα στον ίσκιο
με πόνο στη καρδιά.
Κάποια στιγμή που τέλειωσε
είπα ν' αλλάξω τίτλο
αφού η ζωή μου χρέωσε
κάτι που γρήγορα τέλειωσε
και μου' φραξε τον ήλιο
άραγε τι μου έδωσε.
Το διάβασα προσεχτικά
με μάτια δακρυσμένα
κι έλεγα ακόμη μια φορά
σκαλίζω στα καμένα.
Σεργιάνισα στην γειτονιά
ναι στη δική σου πάλι
έψαχνα κάθε της γωνιά
εκεί που ένιωσα ζεστασιά
τη πιο γλυκιά αγκάλη
με πόθο στη καρδιά.
Μα κείνο που με τέλειωσε
κι ένιωσα αγωνίες
ήτανε όταν έσβησες
και τις φωτογραφίες.
Βουρκώσανε τα μάτια μου
ράγισε η καρδιά μου
έχασα πια τα χνάρια μου
και ένιωθα τα χάλια μου
βαθιά στα σωθικά μου
ν' αναζητώ τα βράδια μου.
Να σβήσω κάθε αχτίνα
από το βάθος της ψυχής
να ζω μόνο σε λήθαργο
μαυρίλα της στοργής.
Έγειρα ν' αποκοιμηθώ
απ' τη χαρά στη λύπη
ήμουν τελείως νηστικός
στο κόσμο μου και σκυθρωπός
ψέλλιζα έλα θλίψη
έλα σαν το ναρκωτικό.
Όπως εκείνο το καιρό
που ήμουνα χαμένος
μέσα στη δίνη του μυαλού
απ' όλους ξεχασμένος.
Έτσι αποκοιμήθηκα
για λίγο και βαριά
ίσως γιατί λυπήθηκα
ίσως γιατί πλανήθηκα
στης πίκρας τη χαρά
ίσως γιατί συνήθισα.
Ξύπνησα και σκεφτόμουνα
με μάτια κλειδωμένα
δεν ήθελα πια άλλο φως
ποτέ να ρθει σε μένα.
Σηκώθηκα και πιάστηκα
πάλι μπρος στην οθόνη
σε διάβασα και δάκρυσα
είπα θεέ μου άργησα
και μόνη της θα λιώνει
πόνο πολύ αισθάνθηκα.
Που σ' άφησα να αγωνιάς
μπρος στο νεκρό πορτάκι
που όταν χαζούλι με' λεγες
ένιωθα σαν παιδάκι.
Αντέδρασα πολύ σκληρά
από εγωισμό
και είπα λόγια αυταρχικά
αντί να σφίξω τη χαρά
γι' αυτό το γυρισμό
να σε μεθύσω με φιλιά.
Δεν ήθελα ψυχούλα μου
ποτέ να πεις συγνώμη
ήθελα να με αγαπάς
ποτέ μην νιώσεις μόνη.
Δεν ήθελα να πληγωθείς
ας πόναγα εγώ
ήθελα να σιγουρευτείς
παντοτινά να γιατρευτείς
με ένα μου σ' αγαπώ.
Ήθελα απλά να με ρωτήσεις
για να μην νιώθεις μόνη
έστω κι αν έφταιγες εσύ
θα ζήταγα συγνώμη.
Να επουλώσω την πληγή
που άνοιξες για μένα
στην τσακισμένη σου ζωή
να' φερνα την ανατροπή
να μην υπήρχε θέμα
κανένα πια για σένα.
Ίσως μια μέρα με γνωρίσεις
και αισθανθείς χαρά
όμως γλυκιά ψυχούλα μου
εγώ δεν λέω πολλά.
Μονάχα ανοίγω τη ψυχή
με ένα βουβό στυλό
και ένα τόσο δα χαρτί
αφού έτσι με' μαθε η ζωή
μέσα να τα κρατάω
ναι βαθιά μες τη ψυχή.
Σου άνοιξα τη ψυχούλα μου
από εμπιστοσύνη
γιατί συμπάσχουμε μαζί
στο πόνο και στη δύνη.
Μην με περάσεις για τρελό
ίσως κάτι κερδίσεις
απ' το φτωχό μου το μυαλό
το ταπεινό και το μικρο
και σ' άλλους να το δείξεις
πως είναι τ' αγαπώ.
Όσο κι αν σε αγγίξει
δεν θέλω να δακρύσεις
θέλω να νιώθεις την χαρά
σαν τις γλυκές εκπλήξεις.
Ότι σου γράφω κλείνε το
βαθιά μες στη ψυχή
και κράτα το για σένα
όταν θα νιώθεις δύσκολα
να σκέφτεσαι εμένα
σε όλη τη ζωή.