Wędrówka Abrahama

Abraham (z hebrajskiego - ojciec narodów), początkowo Abram (z hebrajskiego - Ojciec [to jest Bóg] jest wzniosły) (XX-ty, XVII-ty lub XV-ty wiek p.n.e.), patriarcha. Według Księgi Rodzaju syn Teracha, mąż Sary, ojciec Izaaka, poprzez którego stał się praojcem Izraelitów i Edomitów, oraz Izmaela (którego matką była niewolnica Hagar), co czyni go przodkiem Arabów; miał też potomków z drugą żoną, Keturą.
Pochodził z Ur, skąd wraz z ojcem i bratankiem Lotem wywędrował do Charanu.
Po śmierci Teracha, wezwany przez Jahwe ruszył na południe, docierając poprzez Kanaan do Egiptu.
Wrócił następnie do Kanaanu, gdzie się osiedlił.
Jahwe zawarł z nim przymierze, którego znak stanowiło obrzezanie. Zmiana imienia z Abram na Abraham symbolizować miała obietnicę, że stanie się ojcem wielu narodów.