ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟ ΑΥΡΙΟ!

Η δυστυχία, η μιζέρια, η γκρίνια, το παράπονο χωρίς σταματημό είναι μαθημένος τρόπος αντίληψης της ζωής και συνδέεται μ’ έναν μαθημένο τρόπο αρνητικής αντίληψης των πραγμάτων. Στην περίπτωση αυτή οι άνθρωποι ό,τι και να αποκτήσουν, ό,τι και να κατακτήσουν, με όποιους ανθρώπους κι αν συνδεθούν, δεν θα μπορέσουν ποτέ να είναι ευτυχισμένοι. Θα μιζεριάζουν διαρκώς και πάντα κάτι θα τους λείπει που χρειάζεται να καλυφθεί για να είναι τα πράγματα, κατά αυτούς, καλά. Αλλά ακόμα κι όταν αυτό που τους λείπει καλύπτεται και πάλι θα ‘’κλαίγονται’’. Και πάλι δεν θα είναι ικανοποιημένοι. Και πάλι δεν θα είναι ευτυχισμένοι. Με λίγα λόγια ένας φαύλος κύκλος μεμψιμοιρίας, μιζέριας και δυστυχίας που, κάποια στιγμή, χρειάζεται ‘’να σπάσει’’, ώστε να μπορέσουν να έχουν οι άνθρωποι αυτοί μία αυθεντική και ευτυχισμένη ζωή.

Πίσω από αυτή την χωρίς τελειωμό βιωμένη δυστυχία υπάρχει, σίγουρα, κάποιο τραύμα ή υπάρχουν κάποια τραύματα, άμεσα συνδεόμενα, κατά κύριο λόγο, με παιδικά και εφηβικά βιώματα. Οι πληγές των τραυμάτων, λοιπόν, χρειάζεται κάποια στιγμή ‘’να επουλωθούν’’ και αυτό θα μπορούσε να γίνει μέσα σ’ ένα ασφαλές και απόλυτα προστατευμένο πλαίσιο˙ το πλαίσιο της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας. To διαγενεακό τραύμα που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά και παράγει ‘’τραυματισμένους’’ ανθρώπους χρειάζεται, κάποια στιγμή, να σταματήσει να μεταφέρεται και αυτό θα μπορούσε να γίνει μόνο εάν κάποιο από τα μέλη της οικογένειας αποφασίσει να επισκεφθεί έναν/μία ειδικό ψυχικής υγείας, όπου θα αποκαλύψει καθετί που το απασχολεί, καθετί που το βασανίζει.

Το να ζεις για τις στιγμές, να εκτιμάς την κάθε στιγμή, το κάθε λεπτό είναι κάτι που το μαθαίνεις. Είναι κάτι το οποίο μαθαίνεις, κυρίως, μέσα από την οικογένειά σου, μέσα από την αλληλεπίδρασή σου με άτομα του στενού και του ευρύτερου περιβάλλοντός σου, αλλά και μέσα από τις εμπειρίες της ζωής σου. Το να είσαι ευγνώμων για το ότι έχεις την υγεία σου, για τους ανθρώπους που έχεις δίπλα σου, για αυτά που έχεις αποκτήσει στη ζωή σου, για αυτά που μπορείς και απολαμβάνεις στη ζωή σου το μαθαίνεις. Το να αναγνωρίζεις την αγάπη των άλλων και να την λαμβάνεις, το να δίνεις την αγάπη σου απλόχερα σε όλους τους ανθρώπους είναι κάτι που το μαθαίνεις. Το να δημιουργείς και να διατηρείς με τους άλλους ανθρώπους σχέσεις ουσίας είναι κάτι που το μαθαίνεις. Το να εστιάζεις στην επίλυση των προβλημάτων και όχι στα προβλήματα αυτά καθεαυτά, με αποτέλεσμα να γίνεσαι ένα με τα προβλήματα, το μαθαίνεις. Το να βγαίνεις κάποια στιγμή, δυνατός/ή, αντλώντας δύναμη από τα εσωτερικά σου εφόδια, τις εσωτερικές σου πηγές δύναμης, μέσα από τις δυσκολίες της ζωής το μαθαίνεις. Το να μπορείς να λειτουργείς αυτόνομα και ανεξάρτητα από την αρχική σου οικογένεια, στηριζόμενος/η στις δικές σου δυνάμεις, στα δικά σου πόδια, το μαθαίνεις. Το να μην εξαρτάσαι από τους γονείς σου, από τα αδέλφια σου κ.ά. το μαθαίνεις. Το να λαμβάνεις αποφάσεις και να παίρνεις πρωτοβουλίες για τη ζωή σου, όντας ανεξάρτητος/η, είναι κάτι που το μαθαίνεις. Το να συζητάς με τον/την φίλο/η σου, με τον/την σύντροφό σου διάφορα θέματα και να ψάχνεις να βρεις μαζί του/της τρόπους αποτελεσματικής διαχείρισής τους είναι κάτι που το μαθαίνεις. Το να επιλέγεις τον διάλογο, την επικοινωνία με τους άλλους και όχι τον καβγά, το μαθαίνεις. Το να μην επιλέγεις την φυγή, την κάλυψη των μελών της οικογένειας καταγωγής σου και να επιλέγεις την από κοινού διαχείριση των προβλημάτων με τον/την σύντροφό σου είναι κάτι που το μαθαίνεις. Το να μη ζεις αποκλειστικά και μόνο για τα μέλη της αρχικής σου οικογένειας και για τους άλλους, καλύπτοντας τις ανάγκες τους είναι κάτι που το μαθαίνεις. Το να αναγνωρίζεις τις ανάγκες σου και να επιλέγεις να σε φροντίσεις το μαθαίνεις. Το να μην θεωρείς την δουλειά και μόνο ως την μόνη πτυχή της ζωής σου, στην οποία χρειάζεται απόλυτα να εστιάσεις, το μαθαίνεις. Το να γελάς, να χαίρεσαι, να απολαμβάνεις, να βλέπεις την θετική πλευρά, κατά κύριο λόγο, των πραγμάτων το μαθαίνεις.

Δώστε ως γονείς ένα τέτοιο πλαίσιο στα παιδιά σας, ώστε μεθαύριο αυτά ως ενήλικες να γίνονται ανεξάρτητοι, συναισθηματικά ώριμοι και πραγματικά ελεύθεροι να μοιράζονται τις στιγμές με τους άλλους ανθρώπους, να συνδέονται ουσιαστικά μαζί τους, να μπορούν να δημιουργήσουν μαζί τους τη δική τους οικογένεια, να λαμβάνουν αποφάσεις για τη ζωή τους αυτόνομα και να τις στηρίζουν, να παίρνουν πρωτοβουλίες, να επιλύουν προβλήματα μόνοι τους, να κάνουν τις δικές τους επιλογές, στηριζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις, να δραστηριοποιούνται επαγγελματικά και κοινωνικά, όπως εκείνοι επιθυμούν, να νιώθουν ασφαλείς και σίγουροι με τον εαυτό τους, να χαίρονται πραγματικά, να γελούν, να χαμογελούν, να απολαμβάνουν, να ζουν.

Tα παιδιά σας δεν είναι κτήματά σας. Δεν σας ανήκουν. Ανήκουν στο αύριο!

#learnyourchildrentobefree #yourchildrenarenotyourproperty #Psychotherapy #SpeakYourMind #MaryAntoniadou