Ευσταθία & Μελίνα Τανάγρη - ΕΛΕΝΗ ΕΚ ΣΥΡΟΥ

Αφιερωμένο στην άγνωστη Ελένη εκ Σύρου

Συμμετέχει η Μελίνα Τανάγρη

Μουσική: Ευσταθία
Στίχοι: Ελένη εκ Σύρου
Ενορχήστρωση, μουσική παραγωγή, προγραμματισμός: Στέργιος Τσιρλιάγκος
Φωνητικά: Στέργιος Τσιρλιάγκος, Ευσταθία
Μίξη: Stergios Τ (Στέργιος Τσιρλιάγκος)
Ηχογράφηση φωνής: Ηλίας Λάκκας (Studio Odeon)
Mastering: Ηλίας Λάκκας
Illustration: Αντώνης Γλυκός

Στο 8ο τεύχος της «Εφημερίδας των Κυριών» της Καλλιρρόης Παρρέν, με ημερομηνία κυκλοφορίας 26 Απριλίου 1887, η Ευσταθία ανακάλυψε το ποίημα «Παράκλησις». Πρόκειται για το σκοτεινό, έμμετρο παράπονο μιας καταπιεσμένης, δημιουργικής ορμής, που αποδίδεται στην «Ελένη εκ Σύρου», χωρίς επώνυμο. Εκείνη η γυναίκα ήθελε να κρατήσει την ανωνυμία της για ευνόητους λόγους, ωστόσο η κραυγή της ταξίδεψε μέσα στο χρόνο σαν μήνυμα σε μπουκάλι και βρήκε, σχεδόν μεταφυσικά, δύο αιώνες μετά, μιαν άλλη δημιουργό για να τη συγκινήσει βαθύτατα. Η Ευσταθία μοιράστηκε την εμπειρία της με τη φίλη της και σημαντική τραγουδοποιό Μελίνα Τανάγρη, η οποία ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα με ιερή συνωμοτικότητα.

Το τραγούδι «Ελένη εκ Σύρου» είναι ο προπομπός του νέου άλμπουμ της Ευσταθίας που θα κυκλοφορήσει μαζί με το νέο βιβλίο της, με τίτλο: «Γένους Θρυλικού» από τις εκδόσεις «Άπαρσις».

«Η μελοποίησή του έγινε χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, οδηγημένη από μια συγκίνηση, κι ένα χρέος από μια γυναίκα ελεύθερη προς μιαν άλλη γυναίκα, μιας άλλης εποχής που δεν μπόρεσε να κάνει τα όνειρά της πραγματικότητα. Ένα τραγούδι για την ψυχή της.»

Ευσταθία, από το βιβλίο της, «Γένους Θρυλικού»

ΕΛΕΝΗ ΕΚ ΣΥΡΟΥ

Χαρίσατέ μου μια γωνιά στο φύλο σας κι εμένα
Να γράφω κάποτε κι εγώ τί έχω περασμένα
Έχω πολλά μέσα στο νου, πολλά μες στην καρδιά μου
Κι είναι η ζωή μου η πικρή ατέλειωτη ιστορία
Παράκαιρα εμαράνθησαν τα χρόνια του Μαγιού μου
Δεν μου τα μάραν’ ο καιρός αλλά η δυστυχία
Και θέλω τώρα πριν σβεσθώ απ’τη σκηνή του κόσμου
Να χύσω η άμοιρη κι εγώ μια σπίθα από το φως μου

Ό,τι κι αν γράψω κανενός ποτέ δεν το διαβάζω
Φοβούμαι την κατάκριση, τον κόσμον τον φοβούμαι
Μ’ αρέσει πάντα στο χαρτί τους στίχους ν’ αραδιάζω
Να τους διαβάζω μόνη μου και να παρηγορούμαι

Καμιά φορά, στου λύχνου μου το φως εκεί που ράπτω
Αφήνω το εργόχειρο και πιάνω το κονδύλι
Γιατί σε μύριους λογισμούς αθέλητα σκοντάπτω
Και πριν κατάρα φλογερή μου φύγει απ’ τα χείλη
Σε στίχους χύνω τον καημό που έχω στην καρδιά μου
Μα δεν με σκώνουν αψηλά τα αδύνατα φτερά μου

Ό,τι κι αν γράψω κανενός ποτέ δεν το διαβάζω
Φοβούμαι την κατάκριση, τον κόσμον τον φοβούμαι
Μ’ αρέσει πάντα στο χαρτί τους στίχους ν’ αραδιάζω
Να τους διαβάζω μόνη μου και να παρηγορούμαι
Μισώ τον έπαινο γιατί θαρρώ δεν μου αξίζει
Είμαι λουλούδι ταπεινό, άνθος που δεν μυρίζει
Αχ άφετέ με, αν θέλετε, να τραγουδώ κρυμμένη
και να ’χω για υπογραφή το όνομα: «Ελένη»

[mitsakik]

Ανατριχιαστικά υπέροχο...Ποσο ταλεντο ...Τέχνη...

[theokat]

Έχω συγκλονιστεί. Ένας θρήνος, ένα μνημόσυνο μαζί και μία δικαίωση για τις Ελένες αυτού του κόσμου. Δεν μπορώ να πω μπράβο, γιατί δεν είναι αρκετό...

[fethry]

Ευσταθία τι κομματάρα έφτιαξες! Εγκεφαλικό επεισόδιο.

[jeanjoachim]

Efstathia Géniale. Bonjour de Massalia.

[alexg]

Κορυφή! Είχα πολύ καιρό να ακούσω κάτι και να με αγγίξει τόσο πολύ! Μπράβο Ευσταθία!

[christosthomadakis]

Καθηλωτικό! Πολύ καλές και οι δύο, όπως και οι στίχοι της "Ελένης εκ' Σύρου". Ίσως αξίζει να το προωθήσετε και στην ηλεκτρονική σκηνή.

[rozinav]

Πόσο όμορφο!!!
Ευαισθησία και τέχνη!!!
Μπράβο!!!

[lydaa_gr]

Επίσης ήθελα να ρωτήσω κάνετε καμία συναυλία το καλοκαίρι;

[jojopushes]

Τρομερό background το τραγουδι. Ανατριχιαστικό σχεδόν.
Νομίζω πως έτσι κι αλλιώς οι στίχοι της ήταν μπροστά από την εποχή της. Σκέφτομαι ποσα τραγουδια υπάρχουν ατραγουδιστα εκεί έξω και ποσα από αυτά είναι αριστουργήματα. Ευσταθια, καλή δουλειά...