αγαπημένη μου - Κική Μαυρίδου/Μαρία Πανοσιάν

...Αγαπημένη μου,
άλλαξαν οι καιροί και οι συνήθειες. Τις πρόλαβες πριν φύγεις.
Ποτέ όμως δεν σου είπα
πως διαχειρίζομαι τον μέσα μου καιρό.
Αυτόν που άλλοτε προσαρμόζεται, αντέχει
και άλλοτε σαν το βρόχινο νερό ακολουθεί το ρέμα στους υπονόμους.
Παρατηρώ. Πάντα το έκανα. Τα μικρά γεγονότα όπως την πτώση των πολιτικών ηθών αλλά και τα μεγαλύτερα όπως την άνοδο της δυστυχίας.
Τα καλοκαίρια βυθίζομαι στα νερά της θάλασσας
σα να περιμένει ο βυθός της να με καταγράψει στα μητρώα του.
Το χειμώνα χώνομαι στα σκεπάσματα
και απογράφω την λειτουργικότητα μου στην ζωή.
Ώρες καταστημάτων έχω.
Μετά χτυπάω την κάρτα και οδεύω την οικεία διαδρομή
της επανάληψης.
Κάπου- κάπου έχω αναλαμπές και αγαπώ την ζωή.
Δεν κρατάει πολύ,
όσο ένα πακέτο τσιγάρα και τέσσερα ποτά.
Βρίσκομαι ξαφνικά σαν σε όνειρο σε μια περίεργη ηρεμία.
Κάθομαι απέναντι μου. Λοιπόν; Με ρωτάω αγέλαστα
σαν να με βλέπω πρώτη φορά.
Τι θες; Τι μπορείς απ όσα θες;
Και τότε φλυαρώ. Χωρίς ανάσα.
Παραδέχομαι όσα δεν μου δόθηκαν, όσα λάτρεψα. Όσα περιμένω..
Κατηγοριοποιώ, τους φίλους, τους τάχα φίλους.
-Μ αυτούς βγαίνω πάντα μείον-
Τους έρωτες, τους δήθεν έρωτες,
τους καλοπροαίρετους, τους και καλά καλοπροαίρετους
Από την απογραφή λείπεις. Αβάσταχτο κενό.
Εσύ ήσουν το κέρδος μου..
Τώρα, Το κλείνω άνετα το μαγαζάκι.
Η απουσία σου μου φωνάζει μες στη νύχτα.
Πετάγομαι. Τα μάτια μου τσούζουν.
Η τηλεόραση παίζει διαφημίσεις, βαρετές επαναλήψεις. Δεν επικοινωνούμε.
Πέντε τα ξημερώματα.
Που να σαι; Που περιφέρεται η ψυχή σου και δεν έρχεται λίγο από δω;
Σκουπίζουν οι ψυχές τα δάκρυα;
Οι άνθρωποι γύρω μου κυνηγούν καριέρες,
γκόμενους, κοινωνικά πρότυπα, δίαιτες, τίτλους.
Και 'γω...
εγώ,
θέλω ένα τετραγωνικό γης
να φυτέψω τα τριαντάφυλλα που σου αρέσουν...