DİNLEYİN, HALK OZANI TÜRKİYE'Yİ ANLATIYOR Hemşerim #alioltulu #shorts #türküler

insan doğasının içsel bozulması ve toplumsal yapının yozlaşması derin bir şekilde ele alınıyor. Şair, ‘hemşerim’ diyerek okuyucuya yakınlaşıyor, sanki ortak bir dertten bahsediyor gibi. Şiirin ana teması, insanın içsel değerlerinden uzaklaşarak yüzeysel ve sahte bir yaşam tarzına saplanmasıdır. Şairin dilinde, bir zamanlar yanan bir sevdanın küllenmesi, özün çürümesi ve yalanlarla dolu bir düzenin hâkim olması temaları öne çıkıyor. Bu, insanın kendine ve topluma yabancılaşmasının bir yansımasıdır.

Duygular ve Sahtekarlık Üzerine

“Duygulara sahtekarlık karıştı” dizesi, insan ilişkilerinin sahtelikle kirlenmesine dikkat çeker. Bu, felsefi anlamda insanın kendine olan yabancılaşmasını ifade eder. İnsan, sadece kendi çıkarlarını gözetmeye başladığında, duygusal bağlarını da bir tür alışveriş gibi görmeye başlar. Bu durum, 19. yüzyıl filozoflarından Jean-Paul Sartre’ın varoluşçu felsefesinde de ele alınır. Sartre’a göre insan, özgürlüğü ve sorumluluğu ile var olur. Ancak, kendi gerçekliğiyle yüzleşemeyen birey, sahte bir ‘kendilik’ yaratır ve bu da özünü çürütür.

İçsel Çürüme ve Toplumsal Bozulma

“Çürüttük içerden özü” ifadesi, dışarıdan gelen tehditlerden çok, insanın içsel değerlerini kaybetmesinin vurgusunu yapar. Bu, Sokrates’in “Kendini bil” ilkesine ters düşen bir durumdur. İnsan, kendini tanımayı bırakıp dış dünyanın sahte cazibesine kapıldığında, özündeki değerleri kaybetmeye başlar. Şair, özün çürümesini toplumsal bir sorun olarak görür, ancak bu sorun kişisel bir yozlaşmadan başlar. Hem bireyin hem de toplumun içsel yapısı bozuldukça, dıştaki yanlışı görmek de imkânsız hale gelir.

Yalan Düzeni ve Yanılsama

“Bu düzenin adı yalan rüzgarı” dizesi, modern toplumun yüzeysel ve geçici değerlerine gönderme yapar. İnsanlar, birbirlerine karşı dürüst olmaktan uzaklaştıkça, toplumsal düzen yalanlar üzerine inşa edilir. Bu, Platon’un ‘Mağara Alegorisi’ne benzer bir şekilde, insanların gerçekliğin sadece gölgeleriyle meşgul olduklarını gösterir. Gerçek olan ise, mağaranın dışındaki dünyada gizlidir. Ancak insanlar, bu yalan düzenine o kadar alışmıştır ki, gerçeklikten uzaklaştıklarının farkında bile değillerdir.

Kardeşin Kardeşe Düşmanlığı

“Kardeş kardeşini hep aldı nişan” ifadesi, toplumda sevgi ve kardeşlik bağlarının nasıl zayıfladığını gözler önüne serer. Kardeş, burada sadece biyolojik bir bağa değil, insana olan genel sevgiye de atıfta bulunur. Thomas Hobbes’un “İnsan insanın kurdudur” sözü, bu dizenin felsefi bir yankısı olabilir. Hobbes’a göre insanlar, doğaları gereği birbirlerine karşı rekabet halindedirler ve bu da çatışmaya yol açar. Şiir, sevgi ve güven bağlarının koptuğu, insanın insanla düşman olduğu bir dünyayı betimler.

Doğrunun Değer Kaybetmesi

“9 köy değişti doğru konuşan” dizesi, doğruluğun ve dürüstlüğün toplumda nasıl değersizleştiğini vurgular. Bu, Friedrich Nietzsche’nin “Üstinsan” kavramına bir göndermedir. Nietzsche’ye göre, insanlar genellikle gerçeği ve doğruyu değil, kendilerine uygun olanı tercih ederler. Doğruyu söyleyen kişi, toplumda dışlanır ve bu da onun sesinin boğulmasına yol açar. Şiirde, doğruyu söylemenin bedelinin ağır olduğu, toplumun bu doğruluğu taşıyamadığı anlatılır.

İnsan Kendi Değerlerini Unuttu

“Biz unuttuk biz bizi” dizesi, insanın kendine olan yabancılaşmasının nihai sonucunu dile getirir. İnsan, sadece dış dünyaya odaklandığında, içsel değerlerini ve kimliğini unutur. Bu, Heidegger’in ‘Varoluş ve Zaman’ adlı eserinde ele aldığı “Hakiki varoluş” kavramına benzer. İnsan, kendini keşfetmekten uzaklaştıkça, varoluşunun anlamını da kaybeder. Şiir, bu noktada derin bir toplumsal ve bireysel eleştiriyi gözler önüne serer.

[NurgülŞahballı]

Yorum, beğeni ve paylaşımlarınız için çok teşekkürler.

[mehmetsoysuren]

Saygılar sunarım Nurgül Hanım rahmetli babam hilmi şahbalıyı çok severdi babanıza saygılarımı sunar ellerinde öperim
Bu ozanımızada saygılar sunarım