Laura Zattra: Italian electronic music, Frances Morgan: Electronic Music Studios in the UK

Laura Zattra: Włoskie studia muzyki elektronicznej pierwszej i drugiej generacji (od lat 50. do 70. XX w.). Historia współpracy i innowacji
Wystąpienie Laury Zattry poświęcone jest studiom włoskim pierwszej i drugiej generacji. Spośród studiów pierwszej generacji, autorka uwzględnia Studio di Fonologia Musicale della RAI w Mediolanie oraz grupy improwizujące działające w Rzymie. W ramach studiów drugiej generacji omawia S 2F M (Studio di Fonologia Musicale di Firenze), założone przez Pietro Grossiego we Florencji w 1963 r.; SMET (Studio di Musica Elettronica di Torino), założone w Turynie przez Enore Zaffiriego w 1964 r. oraz Gruppo NPS (Nuove Proposte Sonore), założone w 1965 r. w Padwie przez Teresę Rampazzi i Ennio Chiggio. Celem tych studiów było nie tylko wspieranie współpracy pomiędzy działającymi w ich ramach kompozytorami, muzykami i technikami, ale również pełne otwarcie na udział we współpracy na poziomie krajowym i międzynarodowym. Laura Zattra wskazuje różnice i podobieństwa pomiędzy tymi dwoma okresami działalności studiów. W latach 50. i na początku lat 60. muzyka elektroniczna była czymś bardzo elitarnym. Profesjonalny lub choćby półprofesjonalny sprzęt studyjny był bardzo drogi i na jego zakup mogły sobie pozwolić jedynie instytucje takie jak nadawcy programów telewizyjnych i radiowych (tak było w przypadku Studio di Fonologia della RAI), a dostęp do takich miejsc był raczej trudny. Z drugiej strony, studia włoskie drugiej generacji, powstałe w okresie ducha rewolty końca lat 60-tych, były bardziej otwarte na wzajemne wpływy, wymianę wiedzy, kolektywność procesów i wzajemną gościnność. Trójstronna współpraca S 2F M, SMET i NPS jest w szerszej skali widoczna w regularnych kontaktach z innymi europejskimi i międzynarodowymi studiami: IPEM (Instituut voor Psychoacustica en Elektronische Muziek) w Gandawie, Electronic Music Studio na Brandeis University (USA), studio na University of Illinois w Urbana-Champaign, Studio für Elektronische Musik w Monachium, Studiem Eksperymentalnym Polskiego Radia w Warszawie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Studiem Muzyki Elektronicznej w Utrechcie…

Laura Zattra uzyskała tytuł doktora na Sorbonie/Paryż IV i na Uniwersytecie w Trydencie. Współpracuje z ośrodkami badawczymi, archiwami i uniwersytetami (w Padwie, De Monfort, Calgary, na Sorbonie oraz w IRCAM). Jest członkinią grupy badawczej Analysis of Musical Practices przy IRCAM-CNRS (Paryż) i IreMus (Paryż-Sorbona). Jej zainteresowania naukowe obejmują interakcję pomiędzy muzyką i technologią, twórczość artystyczną wynikającą ze współpracy, analizę procesu komponowania, relacje pomiędzy muzyką a tzw. studiami kobiecymi. Obecnie wykłada w konserwatoriach w Parmie i Rovigo we Włoszech.

Frances Morgan: EMS Londyn i studia muzyki elektronicznej w Wielkiej Brytanii
Wykład Frances Morgan poświęcony jest założonemu w 1969 r. Studio Muzyki Elektronicznej (EMS London Ltd.) Było ono jednocześnie sterowanym komputerowo studiem, w którym prowadzono działalność badawczą i kompozytorską oraz firmą produkującą syntezatory i inne urządzenia muzyczne powszechnie stosowane w edukacji, emisji programów radiowych oraz podczas koncertów muzyki elektronicznej i pop na żywo.
Ta działalność sprawiła, że EMS znalazło się w centrum wydarzeń związanych z muzyką elektroniczną w Wielkiej Brytanii, takich jak powstanie studiów muzyki elektronicznej na uniwersytetach, sukcesy BBC Radiophonic Workshop oraz rozwój muzyki komputerowej. A mimo to pozostało małym, prywatnym studiem, obywającym się bez pomocy państwa lub innego wsparcia instytucjonalnego, a wysiłki jego założycieli i innych osób działających na rzecz stworzenia w Wielkiej Brytanii narodowego studia zakończyły się niepowodzeniem.
Wystąpienie skupia się na roli EMS w dążeniu do utworzenia krajowego studia muzyki elektronicznej i zadaje pytanie, dlaczego takie studio nie powstało w Wielkiej Brytanii w czasie, kiedy w innych krajach europejskich krajowe studia były w okresie rozkwitu.
Frances Morgan jest autorką prowadzącą w ramach doktoratu badania finansowane z programu Collaborative Doctoral Award na Wydziale Krytyki Sztuki i Designu Royal College of Art i w Science Museum. Bada historię Studia Muzyki Elektronicznej, londyńskiej firmy produkującej syntezatory oraz studia, które działało w latach 1969 -1979. Jej badania są odpowiedzią na toczącą się obecnie debatę o tym, w jaki sposób można pisać o historii muzyki elektronicznej i rozważać różne punkty widzenia, uwzględniając podejście stosowane w studiach nad dźwiękiem, kulturą materialną i teorią mediów. Frances była zastępcą redaktora naczelnego, a obecnie pisze dla magazynu „The Wire”. Pracowała także jako krytyk dla różnych wydawnictw, w tym dla czasopism „Frieze” oraz „Sight & Sound”.