02. Καινοφανής - Υποτροπή (Prod. MSick)

[Track: 02. Υποτροπή]
Στίχοι/Ερμηνεία: Καινοφανής
Μ. Παραγωγή: MSick
Mix/Master: Zero 25 52
Ηχοληψία: Incognito m.
Recorded at @Pineline Music Lab
[Εντροπία EP]

Στίχοι:
Μέτρησα μέρες και μήνες μα ο χρόνος δεν πιάνεται εδώ που ζούμε,
οι μάσκες δεν πέσανε ακόμα μου χαμογελάνε αυτοί που με μισούνε,
σε μια βόλτα στο κέντρο περνάω τα αδιέξοδα και όμως πατάμε όπου βρούμε,
ΜΑΤάδες Ζωοδόχου Πηγής ΔΕΛΤΑδες στη Σόλωνος που να σταθούμε,

Δεμένος στην υπερβολή, δεν μένω σε στάσιμη και βολική
θέση, διαθέσεις αλλάζουμε γρήγορα όπως τα χρώματα κάθε πρωί,

Κάθε μας έγερση μάχη και αν λάχει θα παραπατήσουμε στη μουσική,
είδα ανθρώπους να φτύνουνε αίμα όχι μόνο στο δρόμο αλλά και στο χαρτί,

Δεν κάνω λάθη που σβήνονται μάλλον δεν ψήνονται να με αφήσουνε,
Οι φίλοι και οι φίλες ζορίζονται τρέχουν για τα αφεντικά και εκνευρίζονται,
Σου ‘πα αν φύγουμε πως θα τους στείλουμε πριν ετοιμάσουμε έξοδο,
Δεν φτάνουν τα story στο insta είτε κάνεις και πράττεις ή τσάμπα το μπλέξιμο,

Οι γειτονιές που αράζαμε γίνανε ζώνες νεκρές,
μας απορροφάει το χθες, μα χάνω την αίσθηση ότι υπάρχω μετά από στροφές,
κατάλοιπα που έχουνε μείνει δεν φέρνουν τίποτα από βροχές, έχω συνηθίσει και δες, μάθαμε κολύμπι στις πιο γαμησέτα ροπές,

Και όσο χαώνομαι στις αναλύσεις φουντώνουνε με τη παλίρροια,
δεν παίζουνε εδώ συζητήσεις και στατιστικές για views και για μύρια,
βιώνω τη βία της επόμενης μέρας που είδα μα δεν βγάζω άμυνα,
τον μαζοχισμό που μου φύτεψαν δεν μπορώ να το βαφτίσω και χάρισμα,

Όσο στις φλέβες μου υπάρχει ροή τα πράγματα ακόμα παλεύονται,
όσο οι κρότοι γεννάνε οργή υπάρχουν λόγοι να ανασαίνουμε,
τι και αν απέχουμε απ’ τη λογική το γράφω για αυτούς που ονειρεύονται,
το μόνο μας όπλο η αλληλεγγύη και αυτή είναι αρκετή να πορεύομαι,

Στο κόσμο που ζούμε είμαστε όλοι ξένοι αδέρφια κοσμογυρισμένοι πιασμένοι το ένα από το άλλο παλεύουμε μα δεν θα βγούμε πνιγμένοι,
ακόμα και αν αποτύχουμε θα αποτύχουμε ελευθερωμένοι,
μη με ρωτάς πια τι μένει, είμαστε πάντοτε οι πιο δυνατοί ηττημένοι,
Και όσο πληθαίνουν τα βράδια που η πόλη θυμίζει μεγάλη γιορτή,
νιώθω ότι ξεψυχάνε τα γράμματα που στη ρουτίνα μου είχα σιχαθεί,
στο κατώφλι του πόνου της πίκρας γνωρίζουμε δεν παίζει πια υπεκφυγή,
ας τη ντροπή, μείνε κοντά να βρούμε μόνιμη διαφυγή,

Σφίξαν τα προβλήματα εμπρός για συνθήματα γρήγορα βήματα οργής,
φωτιά σε σύνορα τμήματα και κάθε πίεση κάθε λογής,
δεν χαραμίζουμε ανάσες και ενέργεια είναι τα θεμέλια τροπής,
Ζούμε και γράφουμε βία σε ένα σύστημα συνεχούς υποτροπής.

[despoina]

Το μόνο μας όπλο η αλληλεγγύη και αυτή είναι αρκετή να πορεύομαι❤️