Αρκαδία Στεμνίτσα: Ομορφιά που σου κόβει την ανάσα…

Αρκαδία Στεμνίτσα: Ομορφιά που σου κόβει την ανάσα…

Αρκαδία Γιορτάζει η Στεμνίτσα Επέτειος της Α΄ Πελοποννησιακής Γερουσίας

#travel #nature

Η Α’ Πελοποννησιακή Γερουσία υπήρξε η πρώτη Διοίκηση των Επαναστατημένων Ελλήνων με αρμοδιότητα την οργάνωση και την άσκηση της διοίκησης στην Πελοπόννησο, κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα. Το πολιτικό αυτό σώμα, συστάθηκε στις 26 Μαΐου 1821 στην Ιερά Μονή Καλτεζών στην Αρκαδία με πρωτοβουλία του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Στις 27 Μαΐου 1821 έδρα του ορίστηκε η Μονή Χρυσοπηγής στη Στεμνίτσα, ενώ, πρώτη πράξη του υπήρξε ο εφοδιασμός των επαναστατικών στρατευμάτων. Το συμβούλιο καταργήθηκε στις 30 Μαρτίου 1823, με απόφαση της Β΄ Εθνοσυνέλευσης στο Άστρος.

Η Στεμνίτσα, μια όμορφη κωμόπολη της Αρκαδίας, είναι κτισμένη πάνω στις πλαγιές του Μαινάλου. Η ιστορία της Στεμνίτσας χάνεται στα πρώτα μεταβυζαντινά χρόνια, και μόνο τον 16ο αι. βρίσκουμε τις πρώτες γραπτές αναφορές γι΄αυτήν. Από τον 18ο αι. με την αύξηση του πληθυσμού της, η Στεμνίτσα, αναπτύσσεται σε σπουδαίο κεφαλοχώρι, σε Χώρα όπως λεγόταν και παράλληλα σημειώνει ξεχωριστή πνευματική, καλλιτεχνική και οικονομική ανάπτυξη.
Στα χρόνια του Αγώνα η Στεμνίτσα πρόσφερε πολλά, μαζί τις γειτονικές της πόλεις της Γορτυνίας. Χαρακτηριστική είναι προσφώνηση προς τους Στεμνιτσιώτες του Γορτύνιου πρωθυπουργού Θ. Δεληγιάννη: «Ελλήνων εξυπνότεροι οι Πελοποννήσιοι, Πελοποννησίων οι Αρκάδες, Αρκάδων οι Γορτύνιοι και Γορτυνίων οι Στεμνιτσιώτες».
Η ακμή της Στεμνίτσας συνεχίστηκε ολόκληρο τον 19ο αι., ενώ από τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αι., όταν η μετανάστευση προς το εξωτερικό, αλλά και προς τα αστικά κέντρα του εσωτερικού, γενικεύτηκε, άρχισε και για τη Στεμνίτσα ο μαρασμός. Η παλαιά Χώρα Στεμνίτσα με τους 3.000 κατοίκους, σήμερα είναι χωριό με ολιγάριθμο πληθυσμό που ωστόσο κρατά ζωντανή την πλούσια ιστορία του.
Η αρχή τις ιστορίας της Στεμνίτσας, ή ελληνοπρεπέστερα του Υψούντος, πρέπει να αναζητηθεί στα βάθη των αιώνων, σ’ αυτή την αρχαία ελληνική μυθολογία που οι ρίζες της βρίσκονται στους προϊστορικούς χρόνιους. Σύμφωνα, λοιπόν, με τη μυθολογία ο βασιλιάς
Λυκάονας τον οποίο ο Δίας οργισμένος μεταμόρφωσε σε Λύκο, είχε πενήντα γιους και μία κόρη. Καθένας από τους γιους του έκτισε μία πόλη στην περιοχή δίνοντάς της το όνομά του. Έτσι ο Υψούς έκτισε την ομώνυμη προς αυτόν πόλη.
Η: μετονομασία του Υψούντος σε Στεμνίτσα τοποθετείται το 746 μ.Χ. χρόνος κατά τον οποίο στην Πελοπόννησο ενέσκηψε πανώλη. Ο αποδεκατισμός των κατοίκων της περιοχής και το έντονο δημογραφικό πρόβλημα που προκλήθηκε, οδήγησε τον Αυτοκράτορα της Κωνσταντινουπόλεως, Κωνσταντίνο τον Ε’, στην απόφαση να επιτρέψει την ειρηνική μετοίκηση Σλάβων από βόρειες περιοχές στην Πελοπόννησο.
Το κάστρο, όπως και σήμερα ονομάζεται, είναι μάρτυρας της επέλασης των Φράγκων από την περιοχή και αποτελούσε το οχυρό των κατακτητών. Οι Έλληνες και οι εξελληνισθέντες Σλάβοι δεν τους συμπαθούσαν και ζητούσαν ευκαιρία να ξεσηκωθούν εναντίον τους. Αποτελούσε δε η Στεμνίτσα ένα από τα εικοσι δύο φέουδα της Βαρωνίας του Γάλλου ευγενή Ούγο Δεβρυγέρ.
Μετά την περίοδο της Φραγκοκρατίας και κατά την Τουρκοκρατία, η Στεμνίτσα γνώρισε ακμή όπως μαρτυρούν τα μνημεία. Η ακμή αυτή οφείλεται στην ορεινή και απόκρημνη θέση την οποία κατέχει διότι σ’ αυτήν κατέφευγαν επιφανείς οικογένειες Ελλήνων άλλων περιοχών, προκειμένου να αποφύγουν τις συνέπειες του τούρκικου ζυγού. Στη συνέχεια και λόγω αυτού του γεγονότος, η Στεμνίτσα εξελίσσεται σ’ ένα από τα σπουδαιότερα εμπορικά και βιοτεχνικά κέντρα της Πελοποννήσου.
Κατά τα τέλη του 170υ αιώνα ιδρύεται η Ελληνική Σχολή Στεμνίτσης στη βιβλιοθήκη της οποίας υπήρχαν χιλιάδες τόμων. Η Σχολή συνέβαλε ουσιαστικά στην πνευματική καλλιέργεια των κατοίκων της περιοχής.
Μεγάλο πλήγμα επιδρομέων υφίσταται η Στεμνίτσα μετά την αποτυχημένη επανάσταση του Ορλώφ στα 1770. Η επέλαση των Τουρκαλβανών δεν άφησε ανέπαφη τη Στεμνίτσα αλλά αντίθετα προκαλεί καταστροφές, οι δε κάτοικοί της σώζονται από θαύμα ενώ είχαν κλειστεί στη μονή του Προδρόμου.
Όμως, η Στεμνίτσα πρόκειται να συνδέσει το όνομά της με τη μορφή του εθνικού ήρωα, πρωταγωνιστή της επανάστασης του 1821, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Ήδη από το 1802, όποτε διέτρεχε κίνδυνο από τους Τούρκους, ο γέρος του Μωριά κατέφευγε στη Στεμνίτσα την οποία υπεραγαπούσε. Μετά τον ξεσηκωμό των Ελλήνων η Στεμνίτσα θα αποτελέσει το κέντρο των επιχειρήσεών του, ενώ σ’ αυτήν θα βρει παρηγοριά στη λύπη του από το χαμό του γιου του.
Η Εθνική Επανάσταση του 1821 βρίσκει τους Στεμνιτσιώτες έτοιμους. Σώμα που αποτελούσαν όσοι απ’ αυτούς ήσαν ικανοί να φέρουν όπλα, την 25η Μαρτίου, με οπλαρχηγούς τους Κωνσταντίνο Αλεξανδρόπουλο, Γεώργιο, Βασίλειο και Δημήτρη Ροϊλό, ενώθηκαν με άλλους και, κάτω από τις διαταγές του Κολοκοτρώνη, μετείχαν στην πολιορκία της Καρύταινας.
Δύο μήνες μετά την έναρξη του αγώνα, η Στεμνίτσα επιλέγεται από τη Συνέλευση των Καλτετζών ως έδρα της Α’ Πελοποννησιακής Γερουσίας περνώντας στο προσκήνιο της Ιστορίας.

Πηγή: Λαογραφικό Μουσείο Στεμνίτσας

[papanikolaouvassilis]

Πανέμορφο αφιέρωμά στο αγαπημένο μου χωριό Γιώργο! Στη Στεμνίτσα αξίζουν πολλά αφιερώματα!