filmov
tv
Θάνος Ανεστόπουλος - (Άτιτλο Ποιήμα της Ιρανής Ποιήτριας Φαρούχ) (7-1-2014)

Показать описание
Θάνος Ανεστόπουλος και Κώστας Παρίσσης live στους "Χάρτες" την Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2014.
Είμαι μια σκοτεινή ψαλμωδία
Που θα σε φέρει για πάντα
Σε μένα, εμπνευσμένη από σένα
Πέρα απ' το ξημέρωμα της αιώνιας αυγής
Ναι, σε καθήλωσα στην ανάσα του ψαλμού
Ναι, σε καθήλωσα
Ο ψαλμός σε έπλασε
Στις θάλασσες, στα δέντρα, στην φωτιά
Μπόλιασα εσένα
Ίσως να ναι η ζωή
Ένα δρομάκι που συναντά
Κάθε μέρα μια γυναίκα με το καλάθι της
Ίσως να ναι η ζωή
Η κλωστή για έναν άντρα
Που κρεμιέται απ' το κλαρί
Ίσως να ναι η ζωή
Το παιδί που γυρνά σπίτι απ' το σχολειό
Ίσως να ναι η ζωή
Η σπίθα του τσιγάρου
Ο λήθαργος ανάμεσα στον έρωτα και την πάλη του
Ή το αχανές βλέμμα του διαβάτη
Κρατώντας το καπέλο προς τον διαβάτη
Με παγωμένο χαμόγελο και καλημέρα
Ίσως να ναι η ζωή
Η μοναχική αυτή στιγμή
Όταν το βλέμμα μου στην κόρη του ματιού σου
Φθείρεται
Όταν εκεί αναπαύεται
Ένα συναίσθημα
Που μέλλει να αντικρίσω
Με την εικόνα του φεγγαριού
Και της νύχτας την πλάνη
Σε ένα δωμάτιο, τα όρια της μοναξιάς
Η καρδιά, τα όρια της αγάπης
Φαίνεται στην λιτή του χαρά
Το βάζο των λουλουδιών, όμορφα μαραίνονται
Ο θάμνος που ρίζωσε στον κήπο μας
Και των καναρινιών το κελάηδισμα
Μακρύ σαν το παραθύρι.
(Μετάφραση : Νικόλας - Νταμόν Παπαδημητρίου)
Είμαι μια σκοτεινή ψαλμωδία
Που θα σε φέρει για πάντα
Σε μένα, εμπνευσμένη από σένα
Πέρα απ' το ξημέρωμα της αιώνιας αυγής
Ναι, σε καθήλωσα στην ανάσα του ψαλμού
Ναι, σε καθήλωσα
Ο ψαλμός σε έπλασε
Στις θάλασσες, στα δέντρα, στην φωτιά
Μπόλιασα εσένα
Ίσως να ναι η ζωή
Ένα δρομάκι που συναντά
Κάθε μέρα μια γυναίκα με το καλάθι της
Ίσως να ναι η ζωή
Η κλωστή για έναν άντρα
Που κρεμιέται απ' το κλαρί
Ίσως να ναι η ζωή
Το παιδί που γυρνά σπίτι απ' το σχολειό
Ίσως να ναι η ζωή
Η σπίθα του τσιγάρου
Ο λήθαργος ανάμεσα στον έρωτα και την πάλη του
Ή το αχανές βλέμμα του διαβάτη
Κρατώντας το καπέλο προς τον διαβάτη
Με παγωμένο χαμόγελο και καλημέρα
Ίσως να ναι η ζωή
Η μοναχική αυτή στιγμή
Όταν το βλέμμα μου στην κόρη του ματιού σου
Φθείρεται
Όταν εκεί αναπαύεται
Ένα συναίσθημα
Που μέλλει να αντικρίσω
Με την εικόνα του φεγγαριού
Και της νύχτας την πλάνη
Σε ένα δωμάτιο, τα όρια της μοναξιάς
Η καρδιά, τα όρια της αγάπης
Φαίνεται στην λιτή του χαρά
Το βάζο των λουλουδιών, όμορφα μαραίνονται
Ο θάμνος που ρίζωσε στον κήπο μας
Και των καναρινιών το κελάηδισμα
Μακρύ σαν το παραθύρι.
(Μετάφραση : Νικόλας - Νταμόν Παπαδημητρίου)