filmov
tv
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ - ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΖΩΡΖΟΥ

Показать описание
Το τραγούδι περιέχεται στο C.D. του βιβλίου "Μου ΄πες" , εκδόσεις "ΝΑΜΑ" -"ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ"
Στίχοι-Μουσική : Σταυρούλα Ζώρζου
Τραγουδούν: Παιδική μουσική ομάδα "Μελωδίες" (Χορωδία "Ο Ποιμενικός Αυλός")
Ακούγονται: Αντωνάτου Άννα, Αντωνάτου Μαρίνα, Αντωνάτου Ξανθίππη, Βοϊδονικόλα Αικατερίνη,Γαβιώτη Κυριακή, Ιωαννίδη Μαρία, Καραγγελή Βασιλική, Κασαβαλίδη Αθανασία, Μπαλή Άννα, Ορφανίδη Ελπίδα, Πελεκάνου Άννα, Πετειναράκη Αγγελική,Πετειναράκη Δήμητρα, Στοφόρου Βασιλική
Επεξεργασία ήχου, ηχογράφηση: Γιώργος Αβραμίδης
Πιάνο:Σάββας Σοράνογλου
Ενορχήστρωση: Σταυρούλα Ζώρζου
ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
Μες το μυαλό μου τριγυρνούν τα παραμύθια,
τα παραμύθια που μαθαίναμε παιδιά…
κι όταν στο κόσμο τώρα βλέπω την αλήθεια,
μετρώ το ψέμα στη μικρή μου την καρδιά.
Εκεί πεντάμορφες τις σώζανε ιππότες
κι όλα τελειώναν σε παλάτια αστραφτερά…
Ο Ρεβυθούλης μαγικές φορούσε μπότες
και τ’ ακατόρθωτα γίνονταν δυνατά!
Τα λένε αλλιώς τα παραμύθια,
κάπως αλλιώς ειν’ η αλήθεια.
Πώς να χωρέσει δάκρυ κι αίμα
μες του παραμυθιού το ψέμα;
Εδώ, δε θέλει η Κοιμωμένη να ξυπνήσει
σ’ αυτό τον κόσμο που τη βάλανε να ζήσει,
κι Ραπουνζέλ… δεν τραγουδάει στο μπαλκόνι,
μα ζητιανεύει στις γωνίες και κρυώνει!
Η Σταχτοπούτα δε φοράει πια γοβάκια,
μένει στο δρόμο και κοιμάται στα παγκάκια…
Πάνε κι οι ιππότες που παλεύαν με κοντάρια
και η Χιονάτη… πλένει τζάμια στα φανάρια!
Παιδιά του δρόμου, σ’ άθλια παζάρια,
Σαν ίσκιοι τρέμουνε στα φανάρια.
Γι’ αυτά δεν λένε τα παραμύθια…
Καυτή μονάχα τα καίει η αλήθεια!
Στίχοι-Μουσική : Σταυρούλα Ζώρζου
Τραγουδούν: Παιδική μουσική ομάδα "Μελωδίες" (Χορωδία "Ο Ποιμενικός Αυλός")
Ακούγονται: Αντωνάτου Άννα, Αντωνάτου Μαρίνα, Αντωνάτου Ξανθίππη, Βοϊδονικόλα Αικατερίνη,Γαβιώτη Κυριακή, Ιωαννίδη Μαρία, Καραγγελή Βασιλική, Κασαβαλίδη Αθανασία, Μπαλή Άννα, Ορφανίδη Ελπίδα, Πελεκάνου Άννα, Πετειναράκη Αγγελική,Πετειναράκη Δήμητρα, Στοφόρου Βασιλική
Επεξεργασία ήχου, ηχογράφηση: Γιώργος Αβραμίδης
Πιάνο:Σάββας Σοράνογλου
Ενορχήστρωση: Σταυρούλα Ζώρζου
ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
Μες το μυαλό μου τριγυρνούν τα παραμύθια,
τα παραμύθια που μαθαίναμε παιδιά…
κι όταν στο κόσμο τώρα βλέπω την αλήθεια,
μετρώ το ψέμα στη μικρή μου την καρδιά.
Εκεί πεντάμορφες τις σώζανε ιππότες
κι όλα τελειώναν σε παλάτια αστραφτερά…
Ο Ρεβυθούλης μαγικές φορούσε μπότες
και τ’ ακατόρθωτα γίνονταν δυνατά!
Τα λένε αλλιώς τα παραμύθια,
κάπως αλλιώς ειν’ η αλήθεια.
Πώς να χωρέσει δάκρυ κι αίμα
μες του παραμυθιού το ψέμα;
Εδώ, δε θέλει η Κοιμωμένη να ξυπνήσει
σ’ αυτό τον κόσμο που τη βάλανε να ζήσει,
κι Ραπουνζέλ… δεν τραγουδάει στο μπαλκόνι,
μα ζητιανεύει στις γωνίες και κρυώνει!
Η Σταχτοπούτα δε φοράει πια γοβάκια,
μένει στο δρόμο και κοιμάται στα παγκάκια…
Πάνε κι οι ιππότες που παλεύαν με κοντάρια
και η Χιονάτη… πλένει τζάμια στα φανάρια!
Παιδιά του δρόμου, σ’ άθλια παζάρια,
Σαν ίσκιοι τρέμουνε στα φανάρια.
Γι’ αυτά δεν λένε τα παραμύθια…
Καυτή μονάχα τα καίει η αλήθεια!