Eerst krullen vegen... | Vincent Stoop | Enkhuizensloep | SLOEPTV

Показать описание

Hoe ben je in dit vak begonnen?
Op zaterdag ging ik altijd met mijn vader mee naar de jachtwerf, krullen vegen.
Ik vond het heerlijk om met hout bezig te zijn. Ik kon al jong dingen met mijn handen maken.
We gingen ook altijd op vakantie met de boot en zeilen. De watersport zit in de familie. Ik ben de opleiding tot meubelmaker gaan doen en daarna scheepsinterieurbouw. Mijn vader zei: ‘ga jij eerst maar kennis bij een ander opdoen voordat je bij mij in dienst komt.’ Ik moest onderaan beginnen zei hij, anders kom je er niet. Ik heb toen bij grote scheepsbouwers gewerkt in Enkhuizen en Medemblik.
Het meeste heb ik in de praktijk geleerd van mijn vader. Elf jaar geleden heb ik het bedrijf helemaal overgenomen. We werken heel veel samen, ook mijn moeder werkt mee en mijn vrouw vliegt af en toe in.

Hoe omschrijf je jezelf als ondernemer?
Ik ben een echte ondernemer. Niet stil zitten en flink aanpakken. Ik ga op zoek naar vernieuwing en blijf niet wachten tot het komt aanwaaien. Ik probeer voorop te blijven lopen.

Wat is het meest uitdagend?
Het ontwerpen van nieuwe producten, iets wat er nog niet is of een ander niet heeft.
Het verbeteren van wat er is vind ik ook een mooie uitdaging.

Wie bewonder je?
Mijn vader! Zijn passie en openheid vind ik geweldig.

Wat inspireert jou?
De grote jachtbouwers en de megajachten. De vorm trekt mij aan. Het is fantastisch om die grote modellen vertalen naar het klein.

Welke belangrijke les heb je geleerd?
Dat service en kwaliteit altijd bovenaan moet staan! En vooral klantvriendelijkheid.

Wat doe je graag in je vrije tijd?
‘Ha ha die heb ik niet…’ Ik vind het heerlijk om te gaan varen. En om dingen met mijn gezin te doen, lekker met de kinderen weg.

Wat is jouw motto?
Altijd positief blijven denken! voor elk probleem is een oplossing.

We gingen een Enkhuizensloep bij een klant ophalen om naar de winterstalling te brengen. Zien we ineens dat de eigenaar achter de boot zijn broek van zijn kont trekt, een zwembroek aan doet en het water ingaat. ‘Wat ga je doen?’ vroegen wij in opperste verbazing. Hij wilde de sloep naar de trailer begeleiden. Dat hadden we nog nooit meegemaakt… Wij doen dit bijna met onze ogen dicht, onze monden vielen open. We hebben er later smakelijk om kunnen lachen. Als we de sloep nu halen zeggen we tegen hem ‘laat je zwembroek maar thuis hoor…!’