ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ .ΛΥΝΙΣΤΑΙΝΑ, ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΥ

Ομιλία του προέδρου του συλλόγου αποδήμων Λινιστιάνων κ. Κωνσταντίνου Σμυρνή
Τετάρτη 26 Ιουλίου 2017, της αγίας μεγαλομάρτυρος Παρασκευής, στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής στην πλατεία της Κατώβρυσης στη Λινίσταινα.Σεβαστέ πατέρα Γεώργιε Αγγελόπουλε και εκλεκτοί ιεροψάλτες,
Κύριε πρόεδρε του δημοτικού διαμερίσματος Λινίσταινας, Ντίνο Σμυρνή, Κύριε διευθυντά της εφημερίδας ΛΙΝΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΩΝΗ και ταμία του συλλόγου αποδήμων Λινιστιάνων, Δημήτρη Μιχελή,
Κυρίες και κύριοι μέλη του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου αποδήμων Λινιστιάνων,
Αγαπητέ πρώην πρόεδρε της κοινότητας Λινίσταινας, μπαρμπα- Μάριε Σμυρνή,
Αγαπητέ πρώην πρόεδρε του δημοτικού συμβουλίου δήμο Ανδρίτσαινας, δάσκαλε Πέτρο Γιαννόπουλε,
Αγαπητοί συγχωριανοί και φίλοι,
Καλημέρα σας.

Τετάρτη 26 Ιουλίου 2017 σήμερα, της Αγίας Παρασκευής, να ευχηθούμε κατ αρχάς Χρόνια Πολλά στην Παρασκευή και τον Παρασκευά που γιορτάζουν.
Η Αγία μεγαλομάρτυρας Παρασκευή, η οποία έζησε και μαρτύρησε στη Ρώμη επί Μάρκου Αυρήλιου, τιμάται από την Εκκλησία μας στις 26 Ιουλίου και είναι προστάτιδα των ματιών, των τυφλών και των οφθαλμιάτρων, διότι, όπως διαβάζουμε στο βίο της, έδωσε την όραση στον τυφλό ειδωλολάτρη Ρωμαίο διώκτη της.
Πολλές μικρές και μεγάλες εκκλησιές έχουν κτιστεί σε όλη την Ελλάδα και οι πιστοί χριστιανοί τις κατακλύζουν για να πάρουν τη χάρη και την προστασία της.
Έτσι και οι Λινιστιάνοι, έχτισαν εδώ, στην Κατώβρυση, το 1774, το γραφικό πετρόκτιστο εκκλησάκι της. Μετά την επανάσταση του 1821, αν και το χωριό επεκτάθηκε και πέραν της Κατώβρυσης, η Αγία Παρασκευή προσέλκυε τους χωριανούς. Ο ναός καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε με ενέργειες της αειμνήστου Φωτούλας Κορκολή και του Ανδρέα Αγγελόπουλου. Κι όταν αργότερα, η λαίλαπα του χρόνου δημιούργησε φθορές στην εκκλησία, το 1975 αυτή αναστηλώθηκε-όλοι το θυμόμαστε- με δαπάνες και προσωπική εργασία των γειτόνων. Στην πλατεία μπροστά από το εκκλησάκι, θυμάμαι από παιδί, τους άντρες να φέρνουν τα ζώα να πιούν νερό κι εκείνοι να κουβεντιάζουν τα νέα του χωριού και τα προβλήματα που τους απασχολούσαν, αλλά και τις γυναίκες, επίσης, να ξαποσταίνουν στα πεζούλια κάτω από τα πλατάνια και να κουβεντιάζουν συναμεταξύ τους. Σήμερα τα πλατάνια αρρώστησαν και υλοτομήθηκαν, σήμερα δεν υπάρχουν ζώα για πότισμα, αλλά οι χωριανοί συνεχίζουν να φροντίζουν το εκκλησάκι.
Για να μπορούμε να μαζευόμαστε, όπως το κάνουμε κάθε χρόνο, ΟΛΟΙ, ντόπιοι και απόδημοι, συγχωριανοί και φίλοι, να εκκλησιαζόμαστε με θρησκευτική κατάνυξη και εκκλησιαστική μεγαλοπρέπεια, και μετά να καθόμαστε στα τραπέζια, όλοι μια παρέα, να πιούμε ένα κρασάκι, να φάμε ένα μεζέ, να κουβεντιάσουμε, να τραγουδήσουμε, ακόμα και να χορέψουμε, μια ευκαιρία, δηλαδή, να σμίξουμε και να συσφίξουμε τις μεταξύ μας σχέσεις.
Το μικρό αυτό πανηγύρι, που αποτελεί προθάλαμο για το αντάμωμα των αποδήμων αλλά και των μονίμων κατοίκων Λινιστιάνων στην πανώβρυση το Δεκαπενταύγουστο, γίνεται με προσωπική εργασία και δαπάνες συγχωριανών μας.Φέτος τη χορηγία έκαναν ο Ανδρέας Παναγιώτη Μιχελής, τα παιδιά του Μιλτιάδη Κορκολή, ο Γιάννης Περαμερίτης με τη Ντίνα, η Ελένη και ο Πέτρος Γιαννόπουλος, η Γιαννούλα Λάμπρου-Σμυρνή, τους οποίους, ως πρόεδρος του συλλόγου και εκ μέρους όλων των αποδήμων Λινιστιάνων, ευχαριστώ θερμά και η αγία Παρασκευή να προστατεύει αυτούς και τις οικογένειες τους .
Φέτος, τα μάτια μας δεν βλέπουν τον μπαρμπα Λεωνίδη Σμυρνή, τον Τάσο Ζαφειρόπουλο, τον Διονύση Δράκο και το παπαδοπαίδι, το Νίκο Σμυρνή-κενή ήταν η θέση του και στο ψαλτήρι-εκλεκτούς συγχωριανούς μας που ήταν πάντα παρόντες, αλλά που και τώρα ξέρω πως μας παρακολουθούν μαζί με όλους τους άλλους από τη γειτονιά των θανόντων Λινιστιάνων. Αιωνία η μνήμη αυτών.
Πάμε, λοιπόν, έξω, στην πλατεία, να περάσουμε μια υπέροχη μέρα.