filmov
tv
Μίλτος Πασχαλίδης - Καλοκαίρι στην Αμοργό @ Block33, 11/10/2014

Показать описание
Ο Μίλτος Πασχαλίδης επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη με μια διάθεση να τραγουδήσει γι' «αυτούς που λείπουν πιο πολύ». Μεγάλο μέρος της παράστασης περιλαμβάνει αποσπάσματα από το συγκινητικό αφιέρωμα στους αγαπημένους του απόντες Μάνο Ξυδούς, Δημήτρη Μητροπάνο, Άλκη Αλκαίο και άλλους αγαπημένους δημιουργούς.
Καλοκαίρι στην Αμοργό
Στίχοι: Αλκαίος Άλκης
Μουσική: Πασχαλίδης Μιλτιάδης
Σε μια σταγόνα θάλασσα διαβάζαμε μαζί
μια νύχτα με πανσέληνο την ιστορία του κόσμου
δίχως πυξίδα και σκοπό ο άνθρωπος δεν ζει
τραγούδαγες ψιθυριστά κι' ο ουρανός δικός μου
Τώρα οι θεωρίες σου αλλάζουν και οι αγκαλιές
όπως αλλάζεις άρωμα και μάρκα στα τσιγάρα
Κι εγώ στις παραισθήσεις μου δεμένος στις παλιές
σαν όαση σ'ανάζητω στου κόσμου την Σαχάρα
Της ζωής μας τα μεγάλα δύο σταγόνες βροχής
που στέγνωσαν στου Αυγούστου τη βεράντα
Το κορμί μου κάνω σκάλα στα ουράνια ν'ανεβείς
όλα ήτανε δικά σου από πάντα
Σε μια σταγόνα θάλασσα διαβάζαμε μαζί
μια νύχτα με πανσέληνο την ιστορία του κόσμου
δίχως πυξίδα και σκοπό ο άνθρωπος δεν ζει
τραγούδαγες ψιθυριστά και να που ζούμε φως μου
Της ζωής μας τα μεγάλα δύο σταγόνες βροχής
που στέγνωσαν στου Αυγούστου τη βεράντα
Το κορμί μου κάνω σκάλα στα ουράνια ν'ανεβείς
όλα ήτανε δικά σου από πάντα
δίχως πυξίδα και σκοπό ο άνθρωπος δεν ζει
τραγούδαγες ψιθυριστά και να που ζούμε φως μου
Καλοκαίρι στην Αμοργό
Στίχοι: Αλκαίος Άλκης
Μουσική: Πασχαλίδης Μιλτιάδης
Σε μια σταγόνα θάλασσα διαβάζαμε μαζί
μια νύχτα με πανσέληνο την ιστορία του κόσμου
δίχως πυξίδα και σκοπό ο άνθρωπος δεν ζει
τραγούδαγες ψιθυριστά κι' ο ουρανός δικός μου
Τώρα οι θεωρίες σου αλλάζουν και οι αγκαλιές
όπως αλλάζεις άρωμα και μάρκα στα τσιγάρα
Κι εγώ στις παραισθήσεις μου δεμένος στις παλιές
σαν όαση σ'ανάζητω στου κόσμου την Σαχάρα
Της ζωής μας τα μεγάλα δύο σταγόνες βροχής
που στέγνωσαν στου Αυγούστου τη βεράντα
Το κορμί μου κάνω σκάλα στα ουράνια ν'ανεβείς
όλα ήτανε δικά σου από πάντα
Σε μια σταγόνα θάλασσα διαβάζαμε μαζί
μια νύχτα με πανσέληνο την ιστορία του κόσμου
δίχως πυξίδα και σκοπό ο άνθρωπος δεν ζει
τραγούδαγες ψιθυριστά και να που ζούμε φως μου
Της ζωής μας τα μεγάλα δύο σταγόνες βροχής
που στέγνωσαν στου Αυγούστου τη βεράντα
Το κορμί μου κάνω σκάλα στα ουράνια ν'ανεβείς
όλα ήτανε δικά σου από πάντα
δίχως πυξίδα και σκοπό ο άνθρωπος δεν ζει
τραγούδαγες ψιθυριστά και να που ζούμε φως μου