Ptolemaios Armaos - Lithi (Λήθη) | Live recording session

Music by Ptolemaios Armaos on a poem by Lorenzos Mavilis.

Guitar and voice: Ptolemaios Armaos
Voice: Avgerini Gatsi

Recording: Themis Zafiropoulos
Mixing and mastering: Yiannis Christodoulatos
Video: Stelios Vlachos
Second camera: Aggelos Anastasiou
Αssistant audio engineer: Panagiotis Koukoutas

Handmade guitar by Giannis Seintoulas

Το τραγούδι είναι μελοποίηση της "Λήθης" του Λορέντσου Μαβίλη.

Ποίημα - Poem

Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε
την πίκρια της ζωής. Όντας βυθίσει
ο ήλιος και το σούρουπο ακλουθήσει,
μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και να 'ναι.

Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε
στης λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση·
μα βούρκος το νεράκι θα μαυρίσει,
α στάξει γι' αυτές δάκρυ όθε αγαπάνε.

Κι αν πιουν θολό νερό ξαναθυμούνται,
διαβαίνοντας λιβάδια από ασφοδίλι·
πόνους παλιούς, που μέσα τους κοιμούνται.

Α δε μπορείς παρά να κλαις το δείλι,
τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν:
θέλουν - μα δε βολεί να λησμονήσουν.

***Follow me here***

[qveciana]

Excellent music and performance. Rich guitar music accompanying beautiful voices.
Great work !!
My congratulations 👏👏

[AntonioSanchez-cbgt]

my god, playing like that and singing at the same time...

[bolivar]

Wow, what a song! And being able to sing with such an ease and perfect intonation, while playing so musically... Amazing indeed! Congratulations to both of you🥰😍

[lucynagawlikguitar]

Wow! Great song and amazing performance 👏🎤🎸👍159, great collaboration congratulations

[orfeaskommatas]

Μπράβο Πτολεμαιε, πολύ όμορφη μελοποίηση!

[nadinzt]

Wow this is wonderful, always good ti listen to you when things get too busy and hectic 🙏🏾

[tomgutierrez]

LETHE

Fortunate are the dead who forget
the bitterness of life. When the sun sets
and dusk follows, do not weep for them,
no matter how deep your sorrow may be!

At such an hour the souls are thirsty and go
to οblivion's crystal-cold spring;
but the water will turn muddy,
if a tear is shed for them by the beloved.

And if they drink turbid water, they recall,
passing through fields of asphodels,
past sorrows that sleep within them.

If you cannot but weep, at sunset,
your eyes should lament for the living
who seek to forget, but cannot do so.