Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας (με στίχους)

Την ψυχή μου σεργιανάω
με τα λάθη μου,
μεθυσμένη με το χρώμα
απ’ τα πάθη μου.

Πάνω στης ζωής το βήμα
γέρνει το κορμί μου,
κόκκινο κράτησε νήμα,
λύτρωσης ψυχή μου,
μη με κοιτάς …
μη με πονάς …

Ρίχνεις την κλεφτή ματιά σου
σκέτη μαχαιριά,
κόλαση η πεθυμιά σου,
έρωτα φονιά …

Χτύπα μου τα χέρια, κράτα,
τον ρυθμό στο βήμα,
χαμογέλα μου και σάλτα,
στου χορού το κύμα,
είσαι γιορτή …
είσαι κελί …

Σιδερένια η φυλακή σου,
χάρτινο κλειδί,
δάγκωσέ το στο φιλί σου,
ο μπάτσος να μη δει …

Φέρε την στροφή σου τώρα,
στ’ άσπρο μάρμαρό μου,
σπρώξε Χάρο και προχώρα,
γίνε τ’ όνειρό μου,
χτύπα φονιά …
κρατώ γερά …

Τρίτη, 30 Νοεμβρίου 2021 / 5:40 - 6:40 πμ
568

(όποιου δεν του αρέσουν οι στίχοι μου, να προτείνει τους δικούς του …)